Οι Πορτογάλοι εξέθεσαν την νωχελική ΑΕΚ

Η Μπράγκα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ως σύνολο, αλλά διέθετε ενέργεια, ένταση και μονάδες με τόλμη στο δημιουργικό κομμάτι. Αντιθέτως, η ομάδα του Καρέρα παρουσιάστηκε για άλλη μία φορά ενοχικά οχυρωμένη, δίχως διάθεση για κατοχή στο α’ μέρος και ιδέες για ορθή ανάπτυξη. Στην επανάληψη, ο Ιταλός επιστράτευσε τους Λιβάγια – Τάνκοβιτς, αλλά οι Πορτογάλοι με τη σειρά τους, μετατράπηκαν στην ομάδα που καραδοκούσε στην αιφνίδια επίθεση και διεύρυναν το σκορ σε 3-0.

Επιμονή του Ιταλού στο δύσκαμπτο σύστημα

Η ΑΕΚ καλούνταν να αντιδράσει έπειτα από την ανησυχητική εικόνα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Η τακτική όμως παρέμεινε πιστή στους τρεις αμυντικούς, με προσήλωση στο αμυντικό βάθος και λιγοστή στήριξη στους επιθετικούς από τα αργοκίνητα χαφ της Ένωσης. Φανερή η δυσκολία του Κρίστισιτς ή του Σάκχοφ να απελευθερώσουν τη μπάλα από το πολυπρόσωπο κέντρο, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να αναχαιτίζουν εύκολα τη μπάλα λίγο έξω από την εστία του Τσιντώτα.

Το μείζον θέμα δεν εντοπίζεται μόνο στη τυφλή εμπιστοσύνη στο πανομοιότυπο σύστημα, αλλά από ποια πρόσωπα αποτελείται συνεχώς η αμυντική διάταξη της ΑΕΚ. Ο Βασιλαντωνόπουλος μπορεί να μοιάζει πιο έμπιστος από τον Παουλίνιο, όμως και ο νεαρός Έλληνας σίγουρα δεν είναι ο οπισθοφύλακας που βασίζεται κανείς με σιγουριά. Ο Λόπεζ σαφώς και δεν διαθέτει εκείνες τις χαρακτηριστικές κούρσες προ τριετίας, ενώ το αμυντικό δίδυμο είναι επίφοβο στο μαρκάρισμα κυρίως των ταχύτατων επιθετικών, όπως αποδείχθηκε και σήμερα στη Προτογαλία.

Αγνοείται η ορθή ανάπτυξη

Σαφώς και η αμυντική προσήλωση αποτελεί ένα ισχυρό πλεονέκτημα για την Ευρώπη, από τη στιγμή βέβαια που δύναται κανείς να το εκμεταλλευτεί στον ανοιχτό χώρο. Η ΑΕΚ με τα τωρινά μπακ είναι αδύνατον να απειλήσει με αιφνίδιο τρόπο. Διότι το 5-3-2 σε κατάσταση αμύνης, χρειάζεται σύγχρονα μπακ – χαφ που να μετατρέπουν επιτυχημένα το σύστημα σε 3-5-2 αντίστοιχα. Παράλληλα, η εύστοχη πάσα σίγουρα δεν έχει εξασκηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον Ιταλό κόουτς. Βασίζεται σε τρεις ίσως πάσες που θα φέρουν το προηγηθέν γκολ, αλλά για να επιτευχθεί εξαρτάται και από την ποιότητα του εκάστοτε παίκτη.

Από την άλλη, όταν προσαρμόζεσαι στον αντίπαλο και αποτελείς τον παρατηρητή ενός αγώνα, δύσκολα θα έχεις πρωταγωνιστικό ρόλο. Πόσο μάλλον τις προοπτικές να κυριαρχήσεις και να επιβληθείς, καθώς ο παθητικός ρόλος στην ομάδα όλο και την καθιστά σε μία συνεχή πλήξη.

Επιπλέον, η ΑΕΚ δέχεται ελάχιστες εμπνεύσεις από τα χαφ της. Ειδικά ο Μάνταλος σε ρόλο επιτελικού χαφ αναλώνεται σε ενέργειες δίχως ρίσκο, δεν αναζητά την προσωπική ενέργεια ή πάσα κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Περιορίζεται μονάχα στην υποστήριξη των ακραίων με πάσες ανώφελες, των λίγων μέτρων. Όσον αφορά τον Ολιβέιρα, αποτελεί ένα φορ που δεδομένα δεν προορίζεται για το τωρινό στυλ της Ένωσης. Ο ίδιος κουμπώνει δηλαδή πιο βολικά όταν πρόκειται να απειλήσεις τον αντίπαλο και να τον στριμώξεις με απανωτές σέντρες ή τροφοδοτήσεις στη μικρή περιοχή. Τότε ίσως ο Πορτογάλος εμφανίσει κάποια στοιχειώδη χρησιμότητα ως επιθετικός.

Η ΑΕΚ λοιπόν, για άλλο ένα βράδυ εστίασε στο μονοδιάστατο πλάνο της, δίχως να έχει δυστυχώς εναλλακτικές επί του παρόντος. Ακόμη και η πρόκληση της Ευρώπης δεν ήταν αρκετή να διαφοροποιήσει το πνεύμα της, καθώς και οι παίκτες πλέον δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν. Η βελτίωση επιβεβλημένη, όμως για να επέλθει θέλει επαναπροσδιορισμό του πλάνου από τον Καρέρα.

ΥΓ. Αδιάφορος Λιβάγια και συγχρόνως σε χαμηλή αγωνιστική κατάσταση…