ΠΑΣ Γιάννινα: Σημαντική βελτίωση αλλά μπορεί και καλύτερα! | Ο Τζες
Λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν τα είπαμε το Σάββατο και έτσι σήμερα με λίγες πινελιές είναι ευκαιρία να δούμε τα πεπραγμένα ως τώρα της ομάδας μας. Τελευταία πράξη η γλυκόπικρη ισοπαλία κόντρα στον Ατρόμητο, μετά από μία εμφάνιση αρκετά ικανοποιητική για μεγάλα διαστήματα μέσα στον αγώνα.
Ο ΠΑΣ μετά την διακοπή του μουντιάλ έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο, όχι τόσο στο κομμάτι του “θεαματικού” ποδοσφαίρου, αλλά διαχειρίζεται καλύτερα τα υπέρ του αποτελέσματα και βγάζει μια πιο επιθετική διάθεση πλέον στο παιχνίδι του. Αρκετοί ποδοσφαιριστές βρήκαν τα πατήματα τους, αλλά και ο προπονητής της ομάδας δείχνει να διδάσκεται από τα λάθη του. Ξεκαθαρίζω πως η βελτίωση που περιγράφω δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετή τόσο για την παραμονή όσο και για τη ποιότητα ποδοσφαίρου που υποχρεούται να παράγει μια ομάδα όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα!
Για το παιχνίδι κόντρα στον Ατρόμητο, δεν πήγα και με πολλές προσδοκίες στο γήπεδο. Η ομάδα του ΠΑΣ έχει αρκετές αδυναμίες, σε αντίθεση με την ομάδα του Περιστερίου που είναι σε μια καλύτερη κατάσταση, και εφικτός της στόχος είναι να πιάσει τον Βόλο στην 6η θέση, για την είσοδο στα Play Offs. Στο πρώτο ημίχρονο το σκορ ίσως και να αδικούσε τον ΠΑΣ Γιάννινα. Για πρώτη φορά ήταν κυριαρχικός, χωρίς να δώσει το παραμικρό δικαίωμα στον αντίπαλό του. Είδαμε ψυχή από τους παίκτες του κ. Στάικου και επιθετικά ο ΠΑΣ κατάφερνε να πατά την αντίπαλη περιοχή ποικιλοτρόπως!
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως η ομάδα μπήκε πολύ μουδιασμένη και χωρίς ακόμη να πιεστεί, κλείστηκε στη περιοχή της δίνοντας τη πρωτοβουλία του παιχνιδιού στους φιλοξενούμενους. Δεδομένου του ότι η εντολή του κ. Στάικου ήταν η ομάδα να βγει μπροστά δε μπορώ να καταλογίσω κάτι στον ίδιο, αλλά μένω να απορώ. Πώς γίνεται η ίδια ομάδα που “κυριάρχησε” για ένα ημίχρονο απέναντι στον αντίπαλο της, δεκαπέντε λεπτά μετά να παρουσιάζει στροφή 180 μοιρών; Είναι θέμα παικτών και φυσικής κατάστασης; Είναι θέμα ψυχολογίας; Αυτό μένει να το βρει και να το λύσει άμεσα το προπονητικό team.
Το πιο εκνευριστικό κομμάτι στην όλη υπόθεση είναι πως σε κάθε αγώνα ο ΠΑΣ ξυπνά αφού πρώτα δεχτεί το γκολ. Όχι μόνο δεν εκμεταλλεύτηκε την μέτρια ως τότε εμφάνιση του Ατρομήτου, για να καθαρίσει το παιχνίδι, αλλά ισοφαρίστηκε και κινδύνεψε για την ολική ανατροπή. Επειδή στο τέλος άπαντες θυμούνται το αποτέλεσμα, αυτή η παθογένεια πρέπει να διορθωθεί γιατί πρώτα απ’ όλα οι παίκτες καταλήγουν να αδικούν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η ομάδα δείχνει αντανακλαστικά και πλέον θεωρώ πως δύσκολα θα κινδυνέψει στο τέλος της σεζόν. Δεν αρκούμαι όμως μόνο με μία σωτηρία, αλλά ζητώ το 100% απ’ αυτό που μπορεί να προσφέρει το υπάρχον ρόστερ.
Παρά το κακό ξεκίνημα του δευτέρου μέρους όπως προ είπα, το μεγαλύτερο τροχοπέδη ήταν ο τραυματισμός του Τζίνο. Ο συγκεκριμένος παίκτης όχι μόνο ήρθε ως μεταγραφή τον Ιανουάριο, αλλά μπήκε αμέσως στη μάχη και ταίριαξε σε απόλυτο βαθμό. Απελευθέρωσε το παιχνίδι της ομάδας, και έδωσε αμέτρητες βοήθειες στον Καραχάλιο. Ο τραυματισμός του κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης έκανε τον ΠΑΣ να οπισθοχωρήσει ακόμα περισσότερο, και την ανάπτυξή του πολύ πιο άναρχη. Μακάρι να μην είναι κάτι σοβαρό γιατί κανείς δεν περισσεύει στη φετινή σεζόν.
Πολλοί παίκτες βγάζουν πλέον ποιότητα “κουβαλώντας” πλέον στη πλάτη τους την ομάδα. Σε προηγούμενα άρθρα μου, μίλησα χαρακτηριστικά για τον Μπάλαν, τον Μορέιρα, τον Καραχάλιο και άλλους. Σήμερα θέλω να στάξω μέλι για τον Πήλιο. Ίσως ακουστώ υπερβολικός για πολλούς αλλά ας μου επιτραπεί να πω πως σε αρκετές φάσεις στο παιχνίδι του Σαββάτου, μου έβγαλε κάτι από τον Σάλιακα (γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα). Πόσες φορές είδατε τον Πήλιο όχι μόνο να φεύγει στη κόντρα, αλλά να τολμά να παίρνει το “ένας με έναν” να πατά περιοχή και να δημιουργεί κινδύνους στα αντίπαλα καρέ; Και για να το χοντρύνω κι άλλο, ποιο εξτρέμ του ΠΑΣ το έχει κάνει αυτό σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος; Εκεί στη διοίκηση, τον Πήλιο και τα μάτια σας…
Πολλά μειονεκτήματα μπορούμε να βρούμε στο φετινό ρόστερ, και όσο πιο αυστηρό είναι το μάτι που το κοιτάζει, τόσο πιο πολλά μπορεί να είναι και τα παράπονα. Το ρόστερ όμως έκλεισε για φέτος. Ο στόχος δυστυχώς είναι μόνο η σωτηρία της ομάδας και απαιτείται σκληρή δουλειά ώστε τον Μάιο να είμαστε με χαμόγελα. Τα υπόλοιπα θα έχουμε πολύ χρόνο να τα συζητήσουμε τότε.
