ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ-ΠΑΟ Άρωμα μιας άλλης εποχής DRAZEN
Η μεγάλη πρόκριση του Προμηθέα στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδος κόντρα στον Παναθηναϊκό θύμισε κάτι από τος ένδοξες μέρες της δεκαετίας του ΄90 για το ελληνικό μπάσκετ. Το τότε καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης διέθετε εξίσου ποιοτικές ομάδες όπως ο φετινός ή καλύτερα όπως ο επί τριετίας εξαιρετικός Προμηθέας. Οι εκπλήξεις ήταν εβδομαδιαίο φαινόμενο και οι κραταιές ομάδες συνυφασμένες με το ενδεχόμενο της ήττας ειδικά εκτός έδρας.
Στο μπάσκετ της τελευταίας δεκαετίας , το δίπολο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός σπάνια είχαμε τέτοιου είδους αποκλίσεις. Πριν δυο χρόνια οι πράσινοι έχαναν στον ημιτελικό από την φουριόζα ΑΕΚ όπου στην συνέχεια υπέταξε και τον Ολυμπιακό στον τελικό. Παρένθεση είχαμε πει τότε , πυροτέχνημα μια φορμαρισμένης απλά ομάδας. Τώρα μια ομάδα με πλάνο επαναλαμβάνει ένα από τα λιγοστά θαύματα που βλέπουμε στο Ελληνικό μπάσκετ.
Έχασε ο Παναθηναϊκός ή κέρδισε ο Προμηθέας. Οι πράσινοι εμφανίστηκαν κουρασμένοι , το καλό σερί νικών στην απαιτητική Euroleague είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν χωρίς τον γρήγορο ρυθμό που μας έχουν συνηθίσει. Όμως τις αδυναμίες που μας έχουν συνηθίσει και εμφανίζουν σε κάθε ματς τις έδειξαν ή καλύτερα ο πάντα διαβασμένος Προμηθέας τις ανέδειξε. Η άδεια ρακέτα , τα χαμένα ριμπάουντ και η περιφερειακή άμυνα που ήταν σαν να μην υπήρχε είναι τα πιο τρανταχτά .Ήρθε και έδεσε η ζώνη των Πατρινών στην άμυνα και ο τραυματισμός του Φριντέτ . Η αστοχία από το τρίποντο έπαιξε και αύτη τον ρόλο της για τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού.
Φταίει ο Πεδουλάκης που δεν μπήκε προσηλωμένος σε ένα ματς παγίδα ή ότι οι παίχτες δεν καταλάβαν ότι έπαιζαν ουσιαστικά σε νοκ-αουτ ματς που έκρινε τίτλο. Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση αλλά και στην εικόνα στο παρκέ. Βαρύ φορτίο θα χρειαστεί να κουβαλήσουν από εδώ και πέρα οι πράσινοι και πλέον θα παίξουν αρκετά ματς στην Eurolegue με την πλάτη στον τοίχο και με την νίκη ως επιτακτική ανάγκη.
Δύσκολο φορτίο πάνω που η ομάδα έβγαζε πάνω από όλα υγειά. Όμως οι πολύ καλές ομάδες κάνουν διαφορετικά λάθη , οι απλά καλές κάνουν τα ίδια. Οι πράσινοι δεν βελτιώνονται σε συγκριμένα σημεία του παιχνιδιού τους και το πληρώνουν. Ακόμα και ότι τρίτο ματς έως τώρα χάνεται στο τελευταίο -δικό τους- σουτ δημιουργεί ένα όχι τόσο ευχάριστο δεδομένο μέσα στην σεζόν. Από την άλλη ο Προμηθέας είναι μια γεμάτη ομάδα , ένα σύνολο που απλώνει όλες τις αρετές του στο παρκέ. Κάθε χρόνο και καλύτερος , κάθε χρόνο πιο ώριμος παρόλο που φεύγουν σημαντικά στελέχη από την ομάδα.
Εδώ ξεκινά και μια μεγάλη συζήτηση για την περιβόητη ανάπτυξη στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μήπως οι ιθύνοντες στην Euroleague να ανοίξουν τις πόρτες και σε ομάδες όπως ο Προμηθέας , να δοκιμάσουν το ελάχιστο δυο σεζόν στην διοργάνωση και όχι πια να λειτουργούν με συμβόλαια ομάδων που πλέον έχουν κάνει τον κύκλο τους αλλά δεν έχουν κόσμο και παράδοση για να προσφέρουν κάτι παραπάνω.
Στην Ευρώπη , ο Προμηθέας πάει εξίσου καλά και δείχνει ότι κέρδισε πολλά μέσα από την συμμετοχή του στις διοργανώσεις εκτός συνόρων. Ίσως σε μια με δυο σεζόν να κάνει και το μεγάλο βήμα και να συμμετάσχει στην Euroleague. Μια ομάδα που θυμίζει κατά την άποψη μου την Ζαλγκίρις –σε μικρογραφία-και κυρίως φέτος παίζει όπως την σεζόν όπου οι Λιθουανοί έφτασαν έως και το Final Four.
Τέτοια ματς και εκπλήξεις βοηθούν το μπάσκετ όσο και αν πληγώνουν τον εγωισμό του Παναθηναϊκού .Κυρίως η εμφάνιση είναι αυτή που πρέπει να πληγώνει και να προβληματίζει. Έπρεπε να μπει υποψιασμένος και με το μαχαίρι στα δόντια αφού δεν έπαιζε απλά για την νίκη αλλά για την πρόκριση και τον πρώτο τίτλο της σεζόν.
