ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ-NEW YORK KNICKS

Το πιο δυνατό brand του πρωταθλήματος δείχνει να επιστρέφει ως ένα σοβαρός ανταγωνιστής και εντός παρκέ. Θυμίζει έντονα την σκληρή ομάδα των ‘90s , όχι τόσο στο παιχνίδι της αφού μιλάμε για διαφορετικές εποχές και το άθλημα έχει αλλάξει. Το στοιχείο που παραμένει το ίδιο είναι το refuse to lose αλλά και το mentality των Knicks εκείνης της δεκαετίας.

Το 18-17 σαν ρεκόρ μπορεί σαν μια πρώτη ανάγνωση να μην εντυπωσιάζει όμως μιλάμε για Knicks. Μιλάμε για Ανατολική περιφέρεια που οι πολλές νίκες δεν χρειάζονται για να μπεις στην 4αδα των καλύτερων ομάδων. Τα κατάφεραν οι Knicks και ονειρεύονται playoffs μετά από 7 χρόνια αλλά στην άκρη του μυαλού τους ονειρεύονται και δεύτερο γύρο στη postseason. Σίγουρα όμως μπορούν να έχουν ένα μέλλον πάρα πολύ ευοίωνο.

Το ερώτημα είναι εάν μπορούν να αντέξουν , εάν έχουν τα αποθέματα να κάνουν ένα γεμάτο πρωτάθλημα. Πριν ένα μήνα και πάλι σε ένα νικηφόρο σερί τους , θα απαντούσα όχι. Όμως αφού έγινε η απαραίτητη κοιλιά , έκαναν και το trade με τον Rose , η απάντηση πάει προς το ναι.

Βέβαια μιλάμε για το πιο απρόβλεπτο franchise της λίγκας και οι αντιπαραθέσεις του κοινού -με το εκρηκτικό ταπεραμέντο- και του ιδιοκτήτη της ομάδας, James Nolan, είναι σε ημερήσια διάταξη. Ελπίζουμε να μην χαλάσουν την όμορφη ιστορία που δημιουργείται και έχει εξιτάρει τους απαιτητικούς οπαδούς των Knicks.

Ο αρχιτέκτονας του ξεσπάσματος των Knicks δεν είναι άλλος από τον coach Thibodeau. Έχει προσπαθήσει να δημιουργήσει αρχικά μια κουλτούρα στην ομάδα , να της δώσει εκ νέου μπασκετική ταυτότητα και δείχνει να βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Έχει την τύχη να έχει νέους παίχτες σε ηλικία στη διάθεση του, που μπορεί να τους πλάσει όπως επιθυμεί. Τους έχει μάθει να αγωνίζονται με ένα πιο σκληρό τρόπο και μπορεί να περάσει τα δικά του πιστεύω πιο ευκολά από ότι θα το έκανε εάν είχε στην ομάδα stars με μεγάλα συμβόλαια. O Rose είναι ειδική περίπτωση αφού έχει συνεργαστεί μαζί του αρκετές φορές άρα γνωρίζει και τα κουμπιά ο ένας του άλλου.

Είναι σκληρός προπονητής όμως στο τέλος κατορθώνει να κερδίζει και να μεταμορφώνει τις ομάδες του προς το καλύτερο. Μάλιστα έχει τη τάση οι καλοί του παίχτες να αγωνίζονται πολλά λεπτά στο παρκέ. Επίσης επιμένει σε μικρό rotation .Μια αμφιλεγόμενη τακτική που δεν ξέρουμε πόσο θα του κοστίσει στη διάρκεια της σεζόν.

Η συζήτηση αυτόματα πηγαίνει στον καλύτερο παίχτης της ομάδας Julius Randle. Το ερώτημα είναι και εδώ , εάν θα αντέξει ο Randle σε αυτόν τον ρυθμό και στις γεμάτες εμφανίσεις έως το τέλος της σεζόν. Ένας παίχτης που πραγματοποιεί all-star season και εκτός από την ικανότητα του να σκοράρει -23,4 πόντους μ.ο.-, μαζεύει 10,9 ριμπάουντ μ.ο. αλλά δίνει και 5,5 ασίστ , σε 36,7 λεπτά συμμετοχής.

Παίζει old school μπάσκετ με το εκνευριστικά εύστοχο midrange σουτ που διαθέτει. Έχει βελτιώσει όμως το παιχνίδι του με τις γρήγορες και σωστές αποφάσεις που παίρνει . Έχει το απαραίτητο court vision που για τη θέση του είναι σε υψηλό επίπεδο και δείχνει φέτος να το έχει πλαισιώσει με την απαραίτητη υπομονή.

Επόμενος παίχτης που βοηθάει τα μέγιστα τους Kinicks είναι ο rookie Immanuel Quickley. Επιλέχθηκε στο Νο25 του Draft και αποτελεί ένα αθόρυβο εργάτη. Εξαιρετικός από τη περιφέρεια αλλά και διαθέτοντας στη φαρέτρα ένα εξαιρετικό floater σημειώνει φέτος 12,2 πόντους μ.ο. .Στα 31 παιχνίδια που έχει παίξει αγωνίζεται 18,6 λεπτά μ.ο. Διαθέτει τον τσαμπουκά να καθιερωθεί σε μια ομάδα που αναζητεί ήρωες και είναι υποψήφιος για τον καλύτερο rookie της σεζόν στο NBA.

Σαν τελευταία υποσημείωση σχετικά με το roster θα αναφέρουμε τον τραυματισμό του Mitchell Robinson. Θα μείνει περίπου ένα μήνα ακόμα εκτός αγώνων. Ο αμυντικός εξολοθρευτής της ομάδας παίζει περισσότερα λεπτά στο παρκέ από ότι συνήθως και αυτό εξαιτίας του coach που καταφέρνει να τον προστατεύει από την φθορά των φάουλ.

Δίνει στην ομάδα 8,4 πόντους μ.ο. , 8,4 ριμπάουντ σε 28,8 λεπτά συμμετοχής. Έτρωγε η ομάδα λιγότερους πόντους με αυτόν στο παρκέ αλλά και οι αντίπαλοι επιχειρούσαν λιγότερες προσπάθειες σε σουτ τριών πόντων αλλά και περισσότερο άστοχες.

Η αλήθεια είναι ότι οι Knicks χρειάζονται ενίσχυση σε αρκετές θέσεις και σίγουρα πιο γεμάτο πάγκο. Το δίλημμα είναι εάν θέλουν να βάλουν τέλος στο αρνητικό σερί της μη συμμετοχής τους στα playoffs για 7 χρόνια ή να χτίσουν πάνω στη φιλοσοφία του coach. Έχουν ένα asset που λέγεται Randle και μένει να δούμε κατά πόσο θέλουν να το βγάλουν στο σφυρί στη breakout season του.

Η απάντηση στο παραπάνω δίλημμα για εμένα είναι να μπουν στα playoffs , εάν μπορέσουν , κυρίως για ψυχολογικούς λόγους και για να μπορέσουν να προσελκύσουν επιτέλους ένα μεγάλο star.Με πρόσχημα πλέον όχι μόνο τα χρήματα αλλά την αγωνιστική ταυτότητα , την σταθερότητα της ομάδας και τους υψηλούς στόχους.

DRAZEN