ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ-Η απελευθέρωση του Άουσβιτς (27/01/1945) Υπογραφή:ESR

Άποψη τμήματος του συρματοπλέγματος και των κοιτώνων του Άουσβιτς κατά την απελευθέρωση του στρατοπέδου. Άουσβιτς, Πολωνία, Ιανουάριος 1945

Σάββατο πρωί,27 Ιανουαρίου 1945,δυτικά της Κρακοβίας κοντά στον ποταμό Βιστούλα και λίγο πιό έξω από μιά πολωνική κωμόπολη-σιδηροδρομικό κόμβο με το όνομα Oswiecim,με τους χιτλερικούς να του έχουν δώσει το γερμανικό όνομα Auschwitz…Ανιχνευτές-στρατιώτες της 60ής στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού αντικρύζουν μέσα στο κρύο και την ομίχλη της πολωνικής πεδιάδας ένα τεράστιο συγκρότημα κτιρίων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων περιφραγμένων με συρματοπλέγματα και ηλεκτροφόρα καλώδια.Η αφόρητη δυσοσμία οδηγεί τα βήματά τους μέχρι τη σιδερένια πύλη,πάνω από την οποία δεσπόζει μία μεταλλική πινακίδα-επιγραφή…”ARBEIT MACHT FREI”…Η γερμανική φρουρά φευγάτη…Ανάμεσα στά κτίρια και μέσα σε απόλυτη σιωπή κυκλοφορούν αποσκελετωμένα πλάσματα,γυμνά η ντυμένα με ασπρόμαυρα ριγωτά κουρέλια,πλάσματα που κάποτε υπήρξαν φυσιολογικοί άνθρωποι…Οι σοβιετικοί στρατιώτες παθαίνουν σοκ αντικρίζοντας αυτά τα αδειανά από συναισθήματα μάτια καθώς και την ανημπόρια αυτών των δυστυχισμένων να αισθανθούν ακόμα και τη χαρά της απελευθέρωσης…Λίγο περισσότεροι από 7.000 ήταν οι κρατούμενοι που έζησαν γιά να δούν αυτή την ημέρα,με τους μισούς και παραπάνω να πεθαίνουν τις επόμενες εβδομάδες από κάθε λογής αρρώστιες,ακόμα και από το φαγητό που τους δόθηκε,μιά και ο οργανισμός τους ήταν πιά ανίκανος να το δεχτεί και να το αφομοιώσει…

          Το όλο συγκρότημα αποτελείτο από τρία μέρη,το Auschwitz Ι (διοικητικό κέντρο αλλά και αρχικό στρατόπεδο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 65.000 Πολωνοί και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου),το Auschwitz ΙΙ Birkenau το οποίο ήταν το βασικό στρατόπεδο θανάτου (1.100.000 τα θύματα που εξοντώθηκαν εδώ) και το Auschwitz ΙΙΙ Monowitz το οποίο ήταν το βιομηχανικό κέντρο του συγκροτήματος με παραγωγή,μεταξύ των άλλων,μεγάλων ποσοτήτων συνθετικού καουτσούκ.Όπως ήταν φυσικό γιά τους Γερμανούς,οι σκλάβοι-μελλοθάνατοι του στρατοπέδου συντηρούσαν τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων με καταναγκαστική εργασία υπό συνθήκες ασύλληπτες γιά τον κοινό ανθρώπινο νου.
          Τώρα θέλετε να μάθετε ποιοί κέρδιζαν από την απλήρωτη εργασία όλων αυτών των απελπισμένων αλλά και τον αμύθητο πλούτο που μαζεύτηκε από την υπεξαίρεση των προσωπικών αντικειμένων και των τιμαλφών των φυλακισμένων;Υποθέτετε ότι ήταν τα SS,οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του κόμματος;Όχι μόνον!Το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής κοινωνίας άδραξε την “ευκαιρία” και μετά τη λήξη του πολέμου παρίσταναν τους ανήξερους…
          Αλήθεια γνωρίζετε ποιό ήταν το πιό δημοφιλές ανέκδοτο με το οποίο ο μέσος γερμανός ξεκαρδιζόταν τότε στα γέλια;Ακούστε το λοιπόν και θα καταλάβετε… “-Τα μάθατε τα νέα,λέει ένας ενημερωμένος σε μιά παρέα φίλων του,δραπέτευσαν από το στρατόπεδο 500 Εβραίοι χτες…-Μα από πού,ρωτάει ένας από τη παρέα,αφού παντού έχει ηλεκτροφόρα καλώδια,πολυβόλα,φύλακες,σκυλιά!-Όχι από εκεί,απαντάει ο πρώτος,από την καμινάδα!!”…Ε ρε ατομικές βόμβες που τους χρειάζονταν…Μόνο οι Βρετανοί,τα ξαδέρφια τους που τους ξέρουν καλύτερα απ’ τον καθένα,τους συμπεριφέρθηκαν όπως τους άξιζε,ισοπεδώνοντας με νυχτερινούς βομβαρδισμούς μία-μία τις πόλεις τους χωρίς κανένα έλεος.
          Όσο γιά τις μεγάλες γερμανικές εταιρείες που συνεργάστηκαν και ωφελήθηκαν από αυτό το ανοσιούργημα,δείτε ποιές ήταν γιά να μη ξεχνιόμαστε:Οι αυτοκινητοβιομηχανίες Audi,Daimler-Benz και BMW·οι χημικές βιομηχανίες I.G.Farben με τις υποεταιρείες της Bayer και Agfa καθώς και η Kodak·η Bertelsmann·η γνωστή και μη εξαιρετέα Siemens καθώς και άλλες μικρότερες,με όλα αυτά κάτω από την υψηλή οικονομική εποπτεία της Deutsche Bank βεβαίως-βεβαίως.Α,να μη ξεχάσω και κάτι άλλο…Θυμάστε πόσο ”κομψές” (με βάση τα περί κομψότητος κριτήρια των γερμαναράδων) ήταν οι στολές των SS;Ξέρετε ποιά επιχείρηση τις έραβε;Το όνομα αυτής ήταν Hugo Boss,με τον ίδιο τον γερο-Hugo να επιμελείται το τελικό σχέδιο.
          Αν στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο συμπυκνώνεται η απόλυτη φρίκη,αυτό είναι σίγουρα το Άουσβιτς,μαζί με όλα τα ομοειδή του.Και τούτο όχι μόνον γιατί εξοντώθηκαν τόσοι άνθρωποι εκεί,τέτοιες φρικαλεότητες δεν έλειψαν ποτέ από τη παγκόσμια ιστορία.Είναι γιατί σ’ αυτή την επίγεια κόλαση επιβλήθηκε ένα ”βιομηχανικό” ανθρώπινο ξεπάστρεμα,ένα θανατικό χωρίς συναίσθημα,ούτε καν μίσος,ένα μακελλειό με οργάνωση,τάξη,αρχεία,απαλλοτρίωση   περιουσιών,”ανακύκλωση” σωμάτων,με τελικό σκοπό.Ήταν ένα ολοκαύτωμα με πολύ καθαρά τευτονικά χαρακτηριστικά… Ναζιστικό ναι,φασιστικό επίσης,αλλά πρωτίστως γερμανικό…
          Μόνο τυχαίος λοιπόν δεν είναι  ο αφορισμός του μεγάλου γερμανοεβραίου φιλόσοφου, κοινωνιολόγου, μουσικολόγου, συνθέτη και μετανάστη στις ΗΠΑ από το 1937 Theodor Adorno,ο οποίος μαθαίνοντας τις λεπτομέρειες γιά τα όσα βίωσαν οι κρατούμενοι αυτών των στρατοπέδων,συντετριμμένος δήλωσε: ”Δεν μπορεί να υπάρξει ποίηση μετά το Άουσβιτς…”

Σχόλιο
Κοινοποίηση

Διαβάστε Περισσότερα