SuperLeague1 11η αγωνιστική
Σε μία αγωνιστική που δεν αναμενόταν πολλές αλλαγές στη βαθμολογία, είχαμε το κάζο της χρονιάς και την απομάκρυνση του τίτλου από τον Πειραιά για Τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Τα γράφω από την ανάλυση της πρώτης αγωνιστικής ότι οποιαδήποτε απώλεια θα είναι καταστροφική και για τους δύο αλλά αυτή τη φορά η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη κι ακόμα και με νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟΚ την επόμενη Κυριακή, δε μοιάζει αυτή τη στιγμή ικανός να μην ξαναγκελάρει σε ανάλογης σημασίας και ιδιαιτερότητας παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός πέταξε ένα ημίχρονο απέναντι στο πούλμαν του Πανιωνίου (αυτό μπορούσαν, αυτό κάνανε) και έπρεπε να μπει ο ανέτοιμος και πρόσφατα τραυματισμένος Βαλμπουενά ξανά για να ηρεμήσει η ομάδα, να κάνει ορθολογικό παιχνίδι, ο ίδιος μάλιστα σκόραρε πάλι (με πέναλτι καθώς 100 μέρες να έπαιζε ο Ολυμπιακός δε θα σκόραρε) και όταν δεν είσαι σε θέση να τελειώσεις ένα παιχνίδι με μία ομάδα που ξεκίνησε με -6 και είχε σχεδόν πάρει απόφαση ότι έπεσε, απλά δεν αξίζεις να πάρεις το πρωτάθλημα. Όταν εκτός έδρας σε κάθε παιχνίδι φέτος είσαι μπλαζέ, δεν αξίζεις να πάρεις το πρωτάθλημα. Όταν οι παίκτες σου διαλέγουν παιχνίδια και στην Ευρώπη τα δίνουν όλα ενώ στην Ελλάδα όχι, δεν αξίζεις να πάρεις το πρωτάθλημα.
Και τέλος, όταν ένα παιδάκι σε κάνει ΠΟΥΤΑΝΑ στο 88’ και μπαίνει σχεδόν με τη μπάλα στα δίχτυα, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. Μπράβο στον Πανιώνιο που κόντρα σε όλα παλεύει όσο μπορεί και που αν δεν είχε τους μείον βαθμούς θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση. Για πολλοστή φορά θα πω ότι δεν είναι χειρότερη ομάδα από 2-3 που υπάρχουν. Στη Λαμία φαίνεται ότι πάνε να μη μας κάνουν τη χάρη να πέσουν, καθώς κάνανε την 3η συνεχόμενη νίκη τους. Αν και τους έχω σταυρώσει στα προηγούμενα κείμενα, έχουν φορμαριστεί και δίκαια έχουν φτάσει αυτή τη στιγμή να ισοβαθμούν στην 9η θέση με τον Παναθηναϊκό και το παλεύουν κι αυτοί όσο μπορούν.
Νίκησαν 1-0 μία Ξάνθη που μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ είναι λες κι έχει ξεχάσει τη μπάλα που έπαιζε στην αρχή. Με τον Ολυμπιακό έβαλε (κι αυτή) το πούλμαν και κατάφερε να μη χάσει αλλά την έκανε γιο-γιο ο Πανιώνιος, η διψασμένη για βαθμούς Λαμία θα την άφηνε; Ντεφορμάρισμα για τους Θρακιώτες που μένει να δούμε αν θα συνεχιστεί ή όχι. Την Κυριακή ο επόμενος αντίπαλος της Ξάνθης, ο Ατρόμητος, κέρδισε στο τέλος με 2-1 τον ΟΦΗ, έναν ΟΦΗ που επίσης περνάει μεγάλο ντεφορμάρισμα.
Υπέροχα σε εκτέλεση και τα τρία γκολ του αγώνα, με τον Μανούσο να χορεύει την άμυνα του ΟΦΗ και τον Ναμπί να αποδεικνύει γιατί τον ορέγονται οι μεγάλοι της Σούπερ Λίγκας. Ο Ατρόμητος έχει χάσει πολλά ματς στο τέλος κι έτσι η τύχη του το χρωστούσε, η απομάκρυνση του Αναστασίου ήταν επιτακτική ανάγκη και δείχνει να κάνει επανεκκίνηση, η οποία για να έχει διάρκεια πρέπει να έρχονται αντίστοιχα αποτελέσματα. Ο ΟΦΗ κάποια στιγμή φαίνεται να πίστεψε ότι έγινε Μάντσεστερ Σίτι. Πράγματι στην αρχή έπαιζε την καλύτερη μπάλα, αλλά δέχεται φάσεις (και κατά συνέπεια γκολ) τόσο εύκολα που δε μπορεί να ελπίζει σε πολλά όσο καλός κι αν είναι μπροστά.
Τα κουλούρια στην Τρίπολη ανάμεσα στον τοπικό Αστέρα και τον Βόλο ήταν μη αναμενόμενο. Δύο ομάδες με πολύ ανοιχτά παιχνίδια του όβερ, κι όμως μείνανε στο μηδέν. Αποτέλεσμα που προφανώς βολεύει τους Θεσσαλούς περισσότερο, ενώ ο Αστέρας δε μπορεί να βάλει το παιχνίδι του σε σειρά με τίποτα. Τι κι αν λέω ότι έχει καλή ομάδα, νίκες δεν παίρνει και θα έχει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα αν δεν τις κάνει απέναντι σε αντίπαλους που έχουν τον ίδιο στόχο με αυτόν. Ο Βόλος κερδίζει ηρεμία, δεν είναι και σε σούπερ ευνοϊκότερη θέση από τους Αρκάδες αλλά συνεχίζει τη συγκομιδή βαθμών.
Ο ΠΑΟΚ έκανε τη δουλειά του πάλι χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα και ξεκουράζοντας και παίκτες για το μεγάλο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη την επόμενη Κυριακή. Ένα πανέξυπνο σεντερφορίσιο γκολ του Σφιντέρσκι έκανε τη διαφορά από νωρίς, η Λάρισα δεν απείλησε ιδιαίτερα και με συντήρηση δυνάμεων, ο δικέφαλος έπιασε τον Ολυμπιακό στην κορυφή και πάει με μηδαμινό άγχος στον Πειραιά την άλλη Κυριακή, έχοντας μόνο να κερδίσει, ενώ ακόμα κι αν χάσει δε χάνεται, η ισοπαλία εξυπακούεται τον βολεύει και είναι σαν νίκη.
Η Λάρισα είδε το καλό της σερί να λαμβάνει τέλος, αλλά αν δεν έχανε και στην Τούμπα πια, θα μιλούσαμε για ομάδα που πάει καρφί για Γιουρόπα Λιγκ. Στο ΟΑΚΑ ο Άρης ταπείνωσε αγωνιστικά την ΑΕΚ κι από δικές του μαλακίες (δε μπορώ να το θέσω αλλιώς, συγνώμη) δεν έφυγε νικητής. Αρχικά από την ανικανότητα του να τελειώσει τις αρκετές φάσεις που είχε στο πρώτο ημίχρονο, μετά με την βλαμμένη αποβολή του Ιντέγιε και φυσικά στο τέλος χτυπάει το κεφάλι του που η ΑΕΚ με ένα (πολύ αυστηρό) πέναλτι του Μάνταλου ισοφάρισε. Οι μαλακίες πληρώνονται, ο Ένινγκ τους έχει κρατήσει αήττητους και είναι στην 5η θέση, αλλά χωρίς βλακείες θα ήταν ήδη 3οι. Η δε ΑΕΚ μία τραγωδία ανάλογη της εποχής Καρντόσο.
Ασύνδετη, άχρωμη, άοσμη, άχρηστη τελείως να υπηρετήσει οτιδήποτε στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς το Λιβάγια κιόλας μοιάζει να μην έχει έναν παίχτη να κάνει τα βασικά. Ήδη είναι στο -9 από την κορυφή και θα μου κάνει τρομερή εντύπωση αν τερματίσει με κάτω από 20 βαθμούς διαφορά από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ πριν τα πλέϊ-οφ (για να μη γράψω 30 και φανώ υπερβολικός). Ομάδα με εντεκάδα παιχτών που κάποτε θα ντρεπόντουσαν να περάσουν έξω από τη Νέα Φιλαδέλφεια και να κοιτάξουν κατάματα τους παλιούς παίχτες, οι μισοί δεν έχουν θέση ούτε στη Λαμία. Τα σκαμπανεβάσματα θα συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και ο σχεδιασμός για τη νέα χρονιά από τον Ίλια Ίβιτς πρέπει να αρχίσει από τώρα.
Το πώς έχει παρατήσει ο Μελισσανίδης την ομάδα μετά το πρωτάθλημα του ’18 ας είναι παράδειγμα προς αποφυγή για όλους. Τέλος η απόλυτη κακοποίηση του ποδοσφαίρου έγινε στο Αγρίνιο, μηδέν τα τέρματα, μηδέν το θέαμα, μηδέν οι φάσεις από Παναιτωλικό και Παναθηναϊκό. Οι πράσινοι μετά τις τελευταίες εμφανίσεις επέστρεψαν στη μετριότητα, ενώ οι Αγρινιώτες ήταν τουλάχιστον φιλότιμοι και αξιόμαχοι αυτή τη φορά. Δεν είναι τελευταίοι μόνο και μόνο επειδή ο Πανιώνιος είχε το -6 αλλά πάλεψαν όσο μπορούσαν.
Ο Παναθηναϊκός μοιάζει με την ΑΕΚ σε πάρα πολλά, έχει λίγο μεγαλύτερο άλλοθι λόγω ρόστερ, έδειξε φανέλα στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ/ΑΕΚ, αλλά στα μη ντέρμπι έχει πρόβλημα και ειδικά με ομάδες που παίζουν κλειστά. Εξακολουθεί να μη μπορεί να κάνει ξεπέταγμα στη βαθμολογία και κανείς δεν ξέρει αν είναι σε θέση να το κάνει. Είναι εντυπωσιακό πάντως ότι από την 4η θέση (όπου ισοβαθμούν ΟΦΗ/Ξάνθη) μέχρι την 11η (τριπλή ισοβαθμία Λαμίας/Παναθηναϊκού/Ξάνθης), η διαφορά είναι μόλις 3 βαθμοί και μπορούν να έρθουν τα πάνω-κάτω πολύ εύκολα. Κάποια στιγμή θα ανοίξουν οι διαφορές αλλά πολλές ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι και θα γίνει χαμός.
Και τώρα πάμε στα της επόμενης αγωνιστικής που είναι η κρισιμότερη μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα όσον αφορά τον τίτλο βέβαια. Αρχή το Σάββατο με ντέρμπι-ροντέο και μεγάλου μίσους μεταξύ Λάρισας και Βόλου όπου οι γηπεδούχοι έχουν τον πρώτο λόγο θεωρητικά λόγω του σερί και οι φιλοξενούμενοι θέλουν να πάρουν αποτέλεσμα γοήτρου που θα πικάρει τους Λαρισαίους. Πολλά γκολ βλέπω να μπαίνουν, άμα κάνει δεύτερο σερί άντερ ο Βόλος θα μιλάμε για θαύμα. Το ντέρμπι των ουραγών διεξάγεται στη Νέα Σμύρνη όπου ο Πανιώνιος και ο Παναιτωλικός κοντράρονται για μια θέση ψηλότερα στη βαθμολογία και πιο κοντά στον ήλιο.
Οι Νεοσμυρνιώτες με το ηθικό ακμαίο μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό είναι καλύτεροι συνολικά σαν ομάδα κι έχουν την ευκαιρία να αναρριχηθούν ψηλότερα από τους αντιπάλους τους. Οι Αγρινιώτες ψάχνουν ένα μεγάλο διπλό που θα τους αφήσει σε απόσταση ασφαλείας (+4) από τον Πανιώνιο. Καθαρά σαν ομάδα βλέπω Πανιώνιο αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Στο Ηράκλειο ο ΟΦΗ ψάχνει ανάκαμψη απέναντι στην καταρρακωμένη ΑΕΚ η οποία δεν έχει τις πιθανότητες μαζί της σ’αυτό το παιχνίδι. Με νίκη ο ΟΦΗ περνάει την ΑΕΚ στη βαθμολογία, με διπλό η ΑΕΚ αισθάνεται λίγο πιο ασφαλής προσωρινά στην 3η θέση, το Χ δε βολεύει κανέναν τους, βλέπω το διπλό λιγότερο πιθανό σαν αποτέλεσμα όπως είναι οι δύο ομάδες.
Την Κυριακή ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Αστέρα Τρίπολης. Μπορείς να εμπιστευτείς τον φετινό Παναθηναϊκό; Όχι. Μπορείς να πιστέψεις ότι ο Αστέρας θα πάρει διπλό; Πάλι όχι. Βολεύει κανέναν το Χ; Σίγουρα όχι. Πούστικο παιχνίδι που μπορεί να φέρει τρομερή ανακατωσούρα και στους δύο στο τέλος του. Δε μπλέκεις. Το Ξάνθη-Ατρόμητος υπό άλλες συνθήκες και εποχές θα έμοιαζε ντέρμπι. Η ντεφορμέ Ξάνθη ψάχνει επιστροφή στις νίκες, ο Ατρόμητος ψάχνει σταθερότητα, το Χ δεν είναι κακό αποτέλεσμα για τους Περιστεριώτες και δε βολεύει την Ξάνθη, ανοιχτό σε όλα τα αποτελέσματα.
Το μάλλον πιο εύκολο σε πρόβλεψη παιχνίδι είναι του Άρη με τη Λαμία. ΟΚ όλα καλά, αλλά τέρμα τα αστεία, οι 3 νίκες της Λαμίας θα πάρουν τέλος, ο Άρης θα ανέβει στη βαθμολογία κι άλλο, θέλει Χ μεταξύ ΟΦΗ-ΑΕΚ για να ανέβει 3ος και δείχνει πιο ανεβασμένος από τους δύο προαναφερθέντες. Αν η Λαμία βγει αλώβητη κάνει μεγάλο βήμα ψυχολογίας και βλέπει το μέλλον από ψηλότερη θέση και με προοπτική να χτίσει πάνω σε πιθανό σερί. Και τώρα η ώρα που όλοι περιμένουν από την αρχή της χρονιάς. Η μητέρα των μαχών, το ντέρμπι των πρωτοπόρων. Οι ενδείξεις είναι σαφέστατες και μόνο τυφλός δεν τις βλέπει. Ας το αναλύσουμε λίγο παραπάνω.
Ο Ολυμπιακός έχει καιρό που δεν πατάει καλά στα πόδια του. Το χρονολογώ μετά το ματς με την Τότεναμ αρχομένης από το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και στο Καραϊσκάκη που φέτος είναι η δύναμη του και που μέχρι και στην ήττα του από τη Μπάγερν ήταν ανταγωνιστικότατος, δεν έχει θέλξει ιδιαίτερα στο πρωτάθλημα. Κάνει την κοιλιά του μετά από εντυπωσιακό ξεκίνημα, κυρίως λόγω σοβαρότητας μέχρι και τα τέλη του Σεπτέμβρη. Είναι όμως αυτή τη στιγμή στο -4 σε σχέση με τα περυσινά αντίστοιχα παιχνίδια.
Κι αν στην Ξάνθη έφερε πέρυσι Χ και είναι ίδιο με πέρυσι και με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ είναι ντέρμπι και μπορεί να ρεφάρει τους αντίστοιχους 2 βαθμούς που έχασε πέρυσι στο μεταξύ τους ματς στο Καραϊσκάκη με τυχόν φετινή νίκη, η απώλεια με τον Πανιώνιο είναι καταστροφή. Ο ΠΑΟΚ αντίστοιχα δεν πρόκειται να γκελάρει σε Ξάνθη και Νέα Σμύρνη, έχει βγάλει όλες τις δύσκολες έδρες, πέρασε το δικό του ντεφορμάρισμα κυρίως λόγων τρύπας στην εντεκάδα του από Πασχαλάκη και Εσίτι και παρότι έχει φάει 7 γκολ περισσότερα, βούλωσε τις τρύπες με Ζίφκοβιτς και Μίσιτς και εύκολα ή δύσκολα κερδίζει ή έστω δε χάνει.
Είναι 47 παιχνίδια αήττητος, δικαιούται να έχει αύρα που του δίνει ψυχολογία γιατί ακόμα δεν έχει παίξει μπάλα, δύσκολα θα είναι στη χρονιά χειρότερος όπως πριν το ματς με την ΑΕΚ που του άλλαξε την ψυχολογία και ακόμα και με ισοπαλία δε θα πει κανείς τίποτα αν φύγει αλώβητος από το Καραϊσκάκη και ισόβαθμος με τον αντίπαλο του. Θα έχει βγάλει όλες τις καυτές έδρες, το πρόγραμμα του στο δεύτερο γύρο θα είναι πανεύκολο (με εξαίρεση το ματς στο Χαριλάου που θα το κερδίσει πάλι έτσι ή αλλιώς) και προβάλει ως φαβορί για την πρωτιά πριν τα πλέϊ-οφ.
Ο Ολυμπιακός έχει την πίεση της οπωσδήποτε νίκης γιατί θέλει να αποδείξει ότι το περυσινό 0-1 ήταν τυχαίο (όντως ήταν αλλά έγραψε και δεν ξεγράφει) και γιατί η οπωσδήποτε κατάκτηση του πρωταθλήματος που έχει θέσει ο πρόεδρος του (και για την οποία ξεκάθαρα θυσιάστηκε η Ευρώπη με το έγκλημα στο Βελιγράδι) του έχει αφαιρέσει το θέαμα και την έλλειψη άγχους από το παιχνίδι του. Δε μπορεί να διασπάσει άμυνες, δεν έχει αυτοματισμούς όπως στις αρχές, ο Ελ Αραμπί που είναι το μεγάλο του όπλο και δύσκολος στο μαρκάρισμα, χωρίς λόγο κι αιτία μπαίνει αλλαγή στο 89’ για να παίζει ο τίμιος πλην άσφαιρος Γκερέρο (και πέρυσι γαμιώντας ξεκίνησε και σίγησε μέσα στη χρονιά), ο Τσιμίκας έχει σκάσει, τα χαφ ελλείψει Γκιγιέρμε δεν κόβουν ούτε με βαλέ (έλειψε σε 2 ματς φέτος, σε Βελιγράδι και Νέα Σμύρνη και είδατε την εικόνα) και μπροστά η μπάλα δεν μπαίνει και έχει δημιουργηθεί πρόβλημα. Ο ΠΑΟΚ δύσκολα ή εύκολα σκοράρει ένα γκολ έστω, δε βλέπω πως θα δεχτεί δύο αν σκοράρει και πάλι, μπορεί να πάρει πολλά από τα ανεβάσματα του Γιαννούλη και τη συνεργασία του με το Λημνιό, ενώ ο Βιειρίνια με την παρουσία του και μόνο εμπνέει σεβασμό.
Ο Μαρτίνς βρίσκεται υπό απίστευτη πίεση για νίκη, ξέρει ότι αν δεν κερδίσει είναι σε δυσμενή θέση, ενώ αν χάσει πάλι δεύτερη σερί χρονιά (κάτι που ο ΠΑΟΚ ποτέ δεν έχει καταφέρει με αντίπαλο τον Ολυμπιακό εκτός έδρας) δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να τον κρατήσει στην ομάδα. Έχει ξεκάθαρη έλλειψη συγκέντρωσης και μετάδοσης σημασίας αγώνων στους παίκτες και το άγχος του πνίγει την ομάδα. Ο Φερέϊρα από την άλλη θα κατέβει χωρίς άγχος, ξέρει ότι μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει, με τυχόν νίκη κλειδώνει την πρωτιά στα πλέϊ-οφ και κρατάει με το ενάμιση χέρι το πρωτάθλημα, θα πάρει τα μέτρα του παιχνιδιού και θα προσπαθήσει να βρει τον Ολυμπιακό στην κόντρα ανοιχτό για να εκμεταλλευτεί τη γρήγορη μετάβαση από το κέντρο προς την επίθεση που του επιτρέπει η παρουσία του Μίσιτς και με έμβολο τον Λημνιό από τη μία και τον Βιειρίνια από την άλλη, θα προσπαθήσει να ανοίξει χώρους για να βρεί ευκαιρία για τη μία επαφή ο Σφιντέρσκι. Αρκεί μία φάση στον ΠΑΟΚ για να πάρει βαθμό ή βαθμούς και σίγουρα θα την έχει, αν την εκμεταλλευτεί κιόλας, οι πιθανότητες για πάσης φύσης θετικό αποτέλεσμα είναι μαζί του, αρκεί να αντιμετωπίσει το παιχνίδι μη παθητικά.
Τα ντέρμπι εξαρτώνται πάντα από την ψυχολογία αλλά πολλές φορές είδαμε να αλλάζουν τα πάντα σε μία βραδιά. Τρανό παράδειγμα το ματς του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, όπου όλοι το παρουσίαζαν κάτι σε φάση «0-4 θα λήξει» και τελικά ο Ολυμπιακός άξιζε να χάσει κι ας έφαγε την ισοφάριση στο 90φεύγα. Αντίστοιχα και τώρα που η αύρα του αγώνα και το momentum δείχνουν ΠΑΟΚ περισσότερο, δε δίνουν το δικαίωμα στους Θεσσαλονικείς να κατέβουν με τουπέ, κι ας είναι πόσα ματς αήττητοι, εξάλλου δεν το επιτρέπει και η προϊστορία του αγώνα και σε μία έδρα κι ένα ντέρμπι που κάποτε ο ΠΑΟΚ κατέβαινε για να φάει λιγότερα από 3.
Η αλλαγή επιπέδου του δικεφάλου του επιτρέπει να ονειρεύεται αλλά θεωρώ ότι όσο λιγότερο μιλήσουν πριν το παιχνίδι (όπως κάνανε πέρυσι) τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες μαζί τους. Αν δυναμιτίσουν το παιχνίδι θα είναι εις βάρος τους. Ο δε Ολυμπιακός είναι με την πλάτη στον τοίχο. Με νίκη δε θα ακούσει κι ευχαριστώ, παίζεις στο Καραϊσκάκη με ένα αντίπαλο που έχεις 44 νίκες κι έχει 10 σε 60 ματς και δε σε έχει κερδίσει ποτέ 2 φορές σερί, θα πούνε ότι είναι υποχρέωση σου.Με Χ είναι σαν να έχασες και τους κρατάς αήττητους.
Με ήττα το πανηγύρι σχολάει, η ψυχολογία θα καταρρακωθεί και η καλή δουλειά που έγινε το καλοκαίρι θα πάει περίπατο, θα έρθει εσωστρέφεια και η χρονιά θα χαθεί στο μέσο της. Αν ήμουν ο Φερέϊρα θα κατέβαζα τον ΠΑΟΚ από νωρίς επιθετικά, θα έδειχνα ότι παω σαν αφεντικό να επιτεθώ με την αυτοπεποίθηση του πρωταθλητή κι ότι δε φοβάμαι την έδρα. Το έκανε στο ΟΑΚΑ πατώντας την ΑΕΚ και από καθαρή ατυχία δεν ήταν 0-3 το ημίχρονο.
Ο Φερέϊρα μάλλον δε θα το κάνει αλλά σίγουρα έχει διαβάσει τον Ολυμπιακό και θα κοιτάξει πώς να μην έρθει σε επαφή ο Ελ Αραμπί με τη μπάλα καθώς τα στόπερ του ΠΑΟΚ δε μπορούν να τον αντιμετωπίσουν σε παιχνίδι επαφών. Θα φόρτωνα τον Γιαννούλη με ανεβάσματα και θα άλλαζα θέσεις τους Βιεϊρίνια-Μπίσεσβαρ στα δύο άκρα, με τον Λημνιό να χώνεται στη μύτη ύπουλα πίσω από τον Σφιντέρσκι και να γεμίζει η περιοχή του Ολυμπιακού. Αν ήμουν ο Μάρτινς θα φρόντιζα να παίξω με Βαλμπουενά-Γκιγιέρμε ξεκούραστους, άρα να μην παίξουν με την Τότεναμ. Θα έδινα εντολή στον Ελ Αραμπί να τρέξει τα στόπερ του ΠΑΟΚ εκτός περιοχής και σε Ομάρ και Τσιμίκα δε θα άφηνα πολλά ανεβάσματα γιατί έχουν δύσκολο έργο με Βιειρίνια και Λημνιό.
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ NOVA SPORTS
Θα νικήσει ο τυχερότερος κι αυτός που θα κάνει λιγότερα λάθη και θα έχει περισσότερο ορθολογισμό. Ας κλείσουμε το κείμενο με ένα φόρο τιμής στον μεγαλύτερο καλλιτέχνη όλων των εποχών που συμπλήρωσε 28 χρόνια που άφησε αυτό τον κόσμο, τον οποίο όσο ζούσε έκανε καλύτερο με την παρουσία του. GOD SAVE THE QUEEN, HAIL FREDDIE MERCURY!
