O Θρύλος δεν ήταν τόσο καλός όσο θέλουμε να τον βλέπουμε εμείς οι φανατικοί οπαδοί του. Όσο φανατικοί και να είμαστε όμως, δε μπορούμε να μη βλέπουμε την αλήθεια. Ότι δηλαδή η ομάδα δεν έχει τις λύσεις τις κρίσιμες ώρες που το ματς «καίει» και χρειάζεται πολλές φορές η βλακεία, ανικανότητα ή αφέλεια αν θέλετε του αντιπάλου για να κερδίσουμε ή να μη χάσουμε έστω πολύτιμους βαθμούς. Και φυσικά πάντα χρειάζεται και το μαγικό πόδι του Βαλμπουενά ο οποίος πρέπει να παίζει ακόμα και με μισό πόδι καθώς μπορεί να πάρει την πιο νεκρή φάση και να την κάνει μισό γκολ.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε επιθετικά στο Περιστέρι, με Ελ Αραμπί και Σουντανί μαζί, καθώς όπως έχουμε δει οι δύο τους μπορούν να συνεργαστούν με κλειστά μάτια και να προκαλέσουν ζημιές στους αντιπάλους. Ο Σουντανί όμως βγήκε νωρίς (ελπίζουμε να μην είναι κάτι σοβαρό) και έτσι ο Ελ έμεινε μόνος του. Ο Φορτούνης που τον αντικατέστησε κέρδισε μέτρα για την ομάδα αλλά η κατάσταση του είναι μεταβατική και σίγουρα δε μπορεί ακόμα να βγάλει με την ίδια ευκολία πράγματα που του έβγαιναν αβίαστα πριν τον σοβαρό του τραυματισμό. Βέβαια η μπαλιά που βγάζει στον Ομάρ είναι τόσο «πάρε/βάλε» που μόνο ένας αμυντικός θα αστοχούσε εκεί.

Το κέντρο του Ολυμπιακού φωνάζει τόσο πολύ ότι θέλει ένα ποιοτικό 8άρι δίπλα στον Γκιγέρμε, ο οποίος πάντα με τον Μπουχαλάκη δίπλα του μαρκάρει και τρέχει για δύο και η εικόνα του συμπαίχτη του, παρασύρει και τον ίδιο σε χαμηλότερο τέμπο. Και ο Γκιγέρμε όπως και ο Φορτούνης δεν έχει επιστρέψει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση του, αλλά η προσφορά του φαίνεται περισσότερο αφενός μεν διότι δεν υπάρχει ποιοτική λύση στο κέντρο (φανταστείτε πόσο άτακτος είναι ο Καμαρά που του τρώει την θέση ο Μπουχαλάκης) και αφετέρου δε διότι παίζει με το μυαλό του.

Βλέπω τον Σα να μην είναι πολύ συγκεντρωμένος γενικά και να κάνει αψυχολόγητες ανοησίες, να βγαίνει από τα δοκάρια του πολύ, να κυνηγάει τα φορ στην περιοχή και να ρισκάρει τον τραυματισμό του καθώς σωριάστηκε κάτω σε κάποια φάση και τρομάξαμε όλοι. Ο Ολυμπιακός έχει ένα βασικό κακό, το ότι δε μπορεί να παίξει κάθετα, αν δεν είναι μέσα ο Βαλμπουενά ειδικά. Το παλεύει ο κοντός αλλά δεν τον βοηθάνε οι κινήσεις των συμπαιχτών του, κι έτσι πολλάκις ερχόμαστε στην αχαρακτήριστη σέντρα για να βρεθεί ένα κεφάλι να την σπρώξει μέσα. Θα μου πείτε «έτσι το βάλαμε όμως το γκολ» και θα έχετε δίκιο. Έτυχε. Μάλιστα, ΕΤΥΧΕ!

Κι αυτό διότι το μυαλό του Γάλλου έκανε πάλι τη μία φάση γκολ, όπως την έκανε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό που ο Ολυμπιακός δεν άξιζε τη νίκη και σε όλα τα παιχνίδια που έχει δώσει ασίστ. Ας κοιτάξουμε λίγο ενδελεχώς τι παίζει σε σχέση με πέρυσι και γιατί οι αλλαγές φέτος έχουν σώσει τον Ολυμπιακό από μία πρόωρη απώλεια πρωταθλήματος. Αρχικά στο τέρμα είναι ο Σα, ο οποίος ναι μεν έχει κάνει τα λαθάκια του, αλλά όχι τις φάβες του Γιαννιώτη πέρυσι. Δεύτερον στην άμυνα δεσπόζει ο Σεμέδο, εκεί όπου πέρυσι ήταν ο Βούκοβιτς.

Αφού ο Ολυμπιακός χαντακώθηκε Ευρωπαϊκά από τον Μεριά, πλέον ο Μπα έχει προσαρμοστεί δίπλα στον Πορτογάλο κι έχουν κρατήσει την ομάδα στα 9 γκολ μόλις. Έπειτα ο Βαλμπουενά έκανε τη δουλειά του Φορτούνη και με το παραπάνω ταϊζοντας όλους τους μπροστινούς με ασίστ και τέλος ο Ελ Αραμπί πέτυχε εκεί που πέρυσι αποτύγχαναν με σειρά ο Γκερέρο και ο Χασάν, έχει ήδη φτάσει τα 15 γκολ στο πρωτάθλημα, ενώ και στην Ευρώπη κράτησε την ομάδα όρθια μέχρι την άνοιξη και τώρα θα έχει την ευκαιρία να αντιμετωπίσει την Άρσεναλ. Υπάρχουν όμως και τα του προπονητή που πρέπει να αναλυθούν.

Ο Μαρτίνς αποδεδειγμένα στο επιθετικό κομμάτι και στο τρανζίσιον έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Βελτίωσε την κυκλοφορία και την πάσα της ομάδας, αλλά κατά τη διάρκεια κάποιων παιχνιδιών θολώνει και το άγχος του μεταφέρεται ξεκάθαρα στους παίχτες. Στην προσπάθεια και θέληση του να πετύχει και να δείξει ότι όντως άξιζε να φέρει τίτλους στην ομάδα, πελαγοδρομεί και σε στιγμές κάνει λάθη που δε θα τα έκανε ούτε παιδάκι που στήνει την ομάδα στο Subbuteo.

Το χθεσινό τσαφ την ώρα που το σκορ είναι 0-0 και παίζει με 10 (με την βλακώδη αποβολή του Ομάρ), και πάει και βγάζει τον Ελ Αραμπί (;) και αφήνει μέσα τον Χασάν (;;) είναι άνω ποταμών. Τον πιστεύεις, μαζί σου, σε δικαίωσε κιόλας, μάγκας. Αλλά ρε άνθρωπε, δεν έχει καμία λογική αυτό που έκανες. Ξέρεις τι θα γινόταν έτσι και δεν έβαζε το γκολ ο Αιγύπτιος; Ξέρεις τι γενεές δεκατέσσερις θα σε πέρναγαν όλοι και με το δίκιο τους; Πήρες το Χασάν για να δίνει βοήθειες στον Ελ και αντί να τους έχεις μαζί να πιέσεις ή να βγάλεις τον –υπάρχει δεν υπάρχει ένα και το αυτό- Μπουχαλάκη, πας και βγάζεις αυτόν που φέτος σε ξελάσπωσε όσο κανείς.

Ήδη τον κράτησες πολύ μακριά επιμένοντας στον Γκερέρο στις αρχές της χρονιάς, κανόνισε τώρα να τον ξενερώσεις πάλι και να του κόψεις τη φόρα βάζοντας κάνα Χασάν βασικό και κρατώντας τον στον πάγκο… Τέλος καλό, όλα καλά στο Περιστέρι, όπου ο Ατρόμητος ξαφνικά έγινε ομαδάρα και πάλεψε με νύχια και δόντια, αλλά ευτυχώς παραμένει κομπλεξική ομάδα και πάλι το έφαγε στο τέλος γιατί δε μπορεί να πιστέψει ότι μπορεί να κρατήσει το αποτέλεσμα. Έρχεται κύπελλο με τη Λαμία, 2 παιχνίδια με την Άρσεναλ και ενδιάμεσα ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όπου η ομάδα θα δώσει εξετάσεις για το αν και κατά πόσο είναι έτοιμοι να είναι μέσα σε όλους τους στόχους της.

Ο δρόμος είναι μακρύς, ενώ ήδη πρέπει στο πίσω μέρος του μυαλού να υπάρχουν οι επιλογές για τις κινήσεις που θα στείλουν του χρόνου την ομάδα στο επόμενο επίπεδο. Πέρυσι έγινε μια αρχή να συμμαζευτεί το μπουρδέλο του 2017-18. Φέτος έχουν μπει καλύτερες βάσεις και η ομάδα διεκδικεί το πρωτάθλημα, του χρόνου ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι τόσο μπροστά που κανείς να μη μπορέσει να τον αμφισβητήσει και να κυνηγήσει την Ευρωπαϊκή καλή πορεία που συγκεκριμένες λάθος επιλογές του στέρησαν φέτος. Εχθρός του Θρύλου είναι μόνο ο κακός του εαυτός και ενίοτε οι εμμονές του Μαρτίνς.