Ακούω πολλούς να λένε πω πω τι έκανες Γεωργίου παραιτήθηκες από τον Απόλλωνα και γιατί και άφησες μια μεγάλη ευκαιρία να πάει χαμένη κτλ.
Θα είμαι σύντομος.

Μπορεί να υπήρξε η τωρινή συγκυρία που οδήγησε τον Γιώργο σε παραίτηση αλλά Ηταν θέμα χρόνου να συμβεί το ίδιο στο μέλλον. Αργά η γρηγορά.
Δεν συμβιβάζεται να είσαι ο τύπος του δημοσιογράφου που εκφράζει ο Γιώργος και ταυτόχρονα να εκτελείς χρέη προέδρου σε οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό σωματείο που εδρεύει στην ευνομούμενη ποδοσφαιρική Ελλάδα.

Και τι τύπος δημοσιογράφου είναι ο Γιώργος Γεωργίου θα ρωτήσει κάποιος. Είναι ο ασυμβίβαστος δημοσιογράφος. Αυτός που μένει μακριά από τα οργανωμένα συμφέροντα. Που διαλέγει την απέναντι μπάντα. Αυτός που τα κριτικάρει. Αυτός που δε γλύφει. Αυτός που δέχεται απειλές για τη ζωή του για τις αποκαλύψεις που κάνει αλλά συνεχίζει να είναι ο εαυτός του. Που προτιμά να είναι αυθεντικός. Που δεν προσποιείται. Που δεν σκύβει το κεφάλι και κάνει μόκο για να συνεχίσει να παίρνει το μισθό του και αύριο. Αυτός που αποκαλύπτει την ποδοσφαιρική πενία των χαϊδεμένων μεγάλων αστέρων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Που δεν φοβάται να αντιπαρατεθεί με συνάδελφους του. ούτε και μεγαλοεπιχειρηματίες. Ούτε με μεγαλοπαράγοντες που διαφεντεύουν τη νύχτα και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτός τέλος πάντων που τα βγάζει στη φορά.

Όπως καταλαβαίνει κάνεις υπάρχει εάν ασυμβίβαστο που δεν το επιβάλει η νομοθεσία. Το επιβάλει η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Η διεφθαρμένη. Αυτή που κινεί τα νήματα στο παρασκήνιο. Η μαφιόζικη. Που εκβιάζει. Που δωροδοκεί. Που καίει σπίτια. Που ξυλοφορτώνει διαιτητές. Που συντηρεί συμμορίες. Αυτή που επιβάλει τη σιωπή. Την μέτρα.
Αν ο Γιώργος Γεωργίου συνέχιζε να είναι πρόεδρος του Απόλλωνα θα έπρεπε να σταματήσει να είναι ο δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργίου. Θα έπρεπε να διαλέξει να πάει με εάν στρατό. Με μια συμμορία. Να σταματήσει δηλαδή να είναι ο εαυτός του. Να σιωπήσει.

Τον ευχαριστούμε που δεν το έκανε.