ΡΩΜΑΙΟΙ

Στην Ιταλία ζούσαν Πελασγοί- Έλληνες -Γαλάτες – Ετρούσκοι και οι Τρώες, που ΗΡΘΑΝ όταν έπεσε η Τροία, οι οποίοι αφού επέζησαν απ’ τον Τρω’ι’κό Πόλεμο, δημιούργησαν αργότερα την ΡΩΜΑ’Ι’ΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.

Απ΄τους Τρώες προήλθαν οι ΛΑΤΙΝΟΙ, οι οποίοι ενώθηκαν με τους Σαβίνους, και ίδρυσαν την αρχαία ΡΩΜΗ τον 8ο αι.π.Χ.

Οι Ρωμαίοι ΗΡΘΑΝ στην Ιταλία και κατέκτησαν την Ετρουρία, εκεί που ζούσαν οι Ούμβροι και οι Σαβίνοι. Οι Ρωμαίοι είχαν πολλές ομοιότητες στην γλώσσα, την θρησκεία, και την μυθολογία με τους Σαβίνους.

Στην πραγματικότητα οι Ρωμαίοι πήραν τους θεόυς των Σαβίνων, και τους ενσωμάτωσαν στην δική τους θρησκεία. Κατά ένα μύθο , η Ρώμη ιδρύθηκε το 753π.Χ. απ’ τον Ρωμύλο, ο οποίος είχε ΔΙΔΥΜΟ αδελφό τον Ρώμο(Ρέμο), που ήταν απόγονοι του ΤΡΩΑ – ΑΙΝΕΙΑ, και ανατράφηκαν απο μια ΛΥΚΑΙΝΑ, επειδή έμειναν έκθετοι.

Όταν τα αδέλφια μεγάλωσαν, διαφώνησαν για το που θα χτίσουν την πόλη, και ο Ρωμύλος ΣΚΟΤΩΣΕ τον Ρώμο, και έτσι έδωσε το όνομά του στην πόλη που έχτισε, στον λόφο του Παλατίνου, πάνω απ΄το σπήλαιο ΛΥΚΑΙΟΝ που τους μεγάλωσε η Λύκαινα.

Η ίδρυση της Ρώμης λέγεται έγινε την 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ (τυχαιο?), ημέρα που ο Ρωμύλος σκότωσε τον Ρώμο.

Tα δίδυμα γεννήθηκαν στην πόλη Άλβα Λόνγκα, μια Λατινική πόλη κοντά στην Ρώμη. Η μητέρα τους, ήταν η Εστιάδα ΡΕΑ (θεά της ΓΗΣ) ή Ρέα- Σύλβια , την οποία κάποια νύχτα επισκέφθηκε ο θεός Άρης ( του ΠΟΛΕΜΟΥ), και έμεινε έγκυος απ’ αυτόν.

Κατά τον 4ο αι. π.Χ. αναπτύχθηκε μια απ’ τις μεγαλύτερες ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ του κόσμου, με πληθυσμό 50-90 εκατ.και καλύπτοντας 6,5 εκατ.τετ.χιλ. έκταση.

Ο Ρωμα’ι’κός πολιτισμός μετατοπίστηκε απ’ την ΜΟΝΑΡΧΙΑ, στην ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, και στην συνέχεια εξελίχτηκε σε μια ολοένα και πιο ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.(Ωχ κάτι μου λέει πως αρχίζουμε να περνάμε στην τρίτη φάση πάλι).

ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ

Στην Ιταλική χερσόνησο ζούσαν ΠΕΛΑΣΓΟΙ, στην συνέχεια ΗΡΘΑΝ οι Αβοριγίνες (στην περιοχή εκεί που έγινε μετά και η Ρώμη), απ’ την Ελλάδα αρκετές γενιές ΠΡΙΝ τον Τρω’ι’κό Πόλεμο. Οι Πελασγοί ΑΦΟΜΟΙΩΘΗΚΑΝ απ’ τους Αβοριγίνες.

Αυτοί οι ΑΡΚΑΔΕΣ – ΠΕΛΑΣΓΟΙ ήταν οι Αβοριγίνες που απλώθηκαν σ’όλη την Ιταλία . Αβοριγίνες ονομάζονταν οι ΥΠΕΡΑΚΡΙΟΙ (απ’ την ΘΟΥΛΗ..?), αυτοί που κατά το Αρκαδικό σύστημα κατοικούσαν στα Άκρα , αλλά και οι αυτόχθονες απ’ το λατινικό ab-origine, που σημαίνει οι γνήσιοι ,οι πρωταρχικοί αλλά και οι πρωτόγονοι.

Πολλοί Ρωμαίοι έγραψαν για τους Αβοριγίνες πως ήταν Αρκάδες , όπως ο Μάρκος Πόρκιος Κάτων, ενώ κάποιοι έλεγαν πως είναι ΣΑΒΙΝΟΙ. Ο επιφανής ιστορικός Μάρκος Τερέντιος Βάρρων (116-27 π.Χ.) ισχυριζόταν ότι οι Ρεατινοί Σαβινοι ήταν ΑΡΚΑΔΕΣ. Τους Σαβίνους υπέταξαν οι Ρωμαίοι το 290 π.Χ.

OMBΡΙΟΙ

Ή Ομβρικοί ή Όμβροι ή Ούμβροι (umbri).

Ήταν απ’ τις αρχαιότερες ιθαγενεις φυλές της Ιταλίας. Η γλώσσα τους ανήκει στις ινδοευρωπα’ι’κες γλώσσες. Οι περισσότερες πόλεις τους ιδρύθηκαν ανάμεσα στον 9ο και 4ο αι. π.Χ.

Η γλώσσα τους ήταν συγγενής με την ΛΑΤΙΝΙΚΗ. Οι Όμβριοι λάτρευαν πολλές θεότητες, αλλά κυριώς λάτρευαν την ΦΕΡΟΝΙΑ, θεά των ΑΓΡΩΝ και της ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ. Επίσης ήταν η θεότητα της ΦΩΤΙΑΣ και προστάτιδα των δούλων, τους απελευθέρωνε απ’ τα δεσμά τους.

Λάτρευαν επίσης την ΜΙΝΕΡΒΑ – Ματούσια, θεά των τεχνών και της σοφίας, των επιστημών και του πολέμου (σαν την θεά Αθήνα ), αλλά προστάτιδα και του γάμου και των γεννήσεων.

Οι ΡΩΜΑΙΟΙ την λάτρευαν αποκλειστικά ως θεά του ΠΟΛΕΜΟΥ.

ΣΑΒΙΝΟΙ

Αρχαίος λαός της Ιταλίας. Η γλώσσα τους Sabellic ανήκε και αυτή στις ινδοευρωπα’ι’κές γλώσσες , και είχε πολλές ομοιότητες των Όμβριων.

Οι θεότητες των Ρωμαίων και των Σαβίνων έχουν πολλές ομοιότητες. Στην πραγματικότητα οι Ρωμαίοι πήραν τους θεούς των Σαβίνων, και τους ενσωμάτωσαν στην δική τους θρησκεία.

Σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, αλλά και άλλους Ρωμαίους ιστορικούς όπως ο Porcius Gato και o Gaius Sempronius, θεωρούσαν την προέλευση των Ρωμαιων Ελληνική, παρά το γεγονός ότι οι γνώσεις πάνω στην προέλευσή τους, προέρχεται απ’ την ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.

Για τους Σαβίνους ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς μας λέει ότι επι βασιλείας Λυκούργου (800 π.Χ. περίπου) στην Σπάρτη, ήρθε στην περιοχή μια ομάδα εποίκων ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ, και ίδρυσε την πόλη Φορόνια. Ο ιστορικός Μάρκος Τερέντιος Βάρρων, ισχυριζόταν οτι οι Ρεατίνοι Σαβίνοι ήταν ΑΡΚΑΔΕΣ, ενώ άλλοι λένε ότι ήταν ΌΜΒΡΟΙ και ΑΛΛΑΞΑΝ το ΟΝΟΜΑ τους όταν μετοίκησαν εκεί.

Ο Porcius Gato υποστήριξε ότι το όνομά τους προέρχεται απ’ τον Σάμπους, γιο του θεού Σάγκου. Ο Σάγκος ήταν θεός που προστάτευε τους ΟΡΚΟΥΣ (γάμου, συμβολαίων, εμπόριο).

Ο Θουκυδίδης λέει για τους Σαβίνους: << Τώρα οι Σαβίνοι ήταν ένας πολυπληθής ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΗΣ λαός, ζούσαν σε ατείχιστες πόλεις σκεπτόμενοι ότι τους άρμοζε αφού ήταν άποικοι Λακεδαιμόνιοι, να είναι θαρραλέοι και ατρόμητοι>>.

Η ΜΥθολογία λέει ότι όταν ο Ρωμύλος έχτισε την Ρώμη, είχε περισσότερους άνδρες παρά γυναίκες στην πόλη, οπότε διοργάνωσαν αγώνες κάλεσαν Σαβίνους, και κατά την διάρκεια των αγώνων άρπαξαν – έκλεψαν τις γυναίκες και τις κόρες των Σαβίνων. Οι Σαβίνοι ετοιμάστηκαν για πόλεμο αλλά μπήκαν στην μέση οι γυναίκες τους και τους συμβίβασαν. Έτσι ένωσαν τις πόλεις τους, και βασίλευαν εναλλάξ, ένας βασιλιάς απο τους Ρωμαίους και ένας απο τους Σαβίνους.

ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ

Ετρούσκοι ή Τυρρηνοί όπως τους έλεγαν οι Έλληνες, ή Ρασσίνες ή ΡΑΣ (μοιάζει με το ΡΑΞΑΣ που λένε οι Υξώς) όπως αυτοαποκαλούνταν οι ίδιοι. Ήταν αρχαίος λαός που κατοικούσε στην Ετρουρία όπως την έλεγαν οι Ρωμαίοι.

Ανέπτυξαν σημαντικό πολιτισμό τον 8ο αι.π.Χ, το ενδιαφέρον των Ετρούσκων στις ταφικες ιεροτελεστίες και την ΛΑΤΡΕΙΑ των ΝΕΚΡΩΝ, μας κληροδότησε μια εκπληκτική συλλογή, καλών, διατηρημένων, υπολοίπων του πολιτισμού τους.

Οι απέραντες διαστάσεις των ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΩΝ, η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ των ΤΑΦΩΝ, και η αφθονία των αναθημάτων που βρίσκονται, ερμηνεύονται απ’ την μεγάλη σημασία που είχε ο άλλος κόσμος για τους Ετρούσκους (ήταν emo απ’ την αρχαιότητα).

Πίστευαν ότι ο άνθρωπος είναι ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ, και ότι η ζωή τους εξαρτιόταν απ΄ την Παντοδυναμία των θεών, και της ΜΟΙΡΑΣ. Η μεταθανάτια ζωή, ήταν πιο σημαντικη απ’ την επίγεια, και κάθε ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ θεωρούνταν έκφραση του θείου, που έπρεπε να ΕΡΜΗΝΕΥΘΕΙ απ’ τους ιερείς – μάντεις.

Η ΜΑΝΤΕΙΑ – οιωνοσκοπία για τους Ετρούσκους ήταν ένας σύνθετος κώδικας τελετουργικών, που έμειναν γνωστά στους Ρωμαίους ως Etrusca disciplina.

Ως την πτώση της Ρωμα’ι’κής Αυτοκρατορίας,οι Ετρούσκοι αντιμετωπίζονταν με μεγάλο σεβασμό για την ΘΡΗΣΚΕΙΑ και τις ΜΑΝΤΙΚΕΣ τους ικανότητες.

Η Ετρουρία άρχιζε απ’ το κέντρο της Ιταλίας, και εκτεινόταν απ’ τα Απέννινα όρη ως το Τυρρηνικό πέλαγος. Κατά δικό τους ισχυρισμό, ήταν οι ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ κάτοικοι της Ιταλίας (οι Αβοριγίνες – Ab- Origine).

ΑΙΝΕΙΑΣ

Ο Αινείας ήταν πρίγκιπας της ΤΡΟΙΑΣ, γιος του Αγχίση, που ήταν απόγονος του ΔΑΡΔΑΝΟΥ και της θεάς Αφροδίτης (θεάς του έρωτα). Ήταν επικεφαλής των Δαρδάνων στον Τρω’ι’κό πόλεμο, ο οποίος διέφυγε απ’ την Τροία, παίρνοντας μαζί του και τα ΕΙΔΩΛΙΑ των θεών, τα οποία και μετέφερε στην Ιταλία.

Θεωρείται ο ίδιος ή κάποιος απο τους απογόνους του, ΙΔΡΥΤΗΣ της Ρώμης.

Ο Βιργίλιος έγραψε την <<Αινειάδα>> γι αυτόν, στα πρότυπα του Ομήρου. Στον Αινεία, αναφέρεται και ο Σαίξπηρ στο έργο του <<Τρω’ι’λος και Χρυση’ί’δα>>.

ΔΑΡΔΑΝΟΙ

Οι Δάρδανοι ήταν λαός στενά συνδεδεμένος με τους ΤΡΩΕΣ, ή ΗΤΑΝ Τρω’ι’κό φύλο που κατοικούσε στην ΒΑ Ανατολία. Η ελίτ των Δαρδάνων ήταν μικτή κατά όπως γράφει ο Όμηρος, και τους θεωρούσαν και ως Έλληνες (ή μήπως ήταν πρόελληνες, δηλαδή Πελασγοί – Αρκάδες?).

Τα αρχαιολογικά ευρήματα της Τρωάδας, που χρονολογούνται απ’ την ΕΠΟΧΗ του ΧΑΛΚΟΥ, δηλαδή απο το 2500 π.Χ μέχρι το 1050 π.Χ (σε ορισμένες περιοχές όπως το Αιγαίο,Αίγυπτο και αλλού, ξεκινάει νωρίτερα, ακόμη και 1000 χρονια πριν), δείχνουν εντυπωσιακή ομοιότητα με αρχαιολογικά ευρήματα απ’ την ίδια εποχή, απ’ την Μουντενία που είναι περιοχή της ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ, και την ΜΟΛΔΑΒΙΑ, ενώ υπάρχουν και στοιχεία που δείχνουν δεσμούς μεταξύ ΤΡΩΑΔΑΣ και ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ (εκεί που ζούσαν οι Γότθοι και αργότερα).

Οι αρχαιολόγοι δηλώνουν ότι ΑΠΟΙΚΟΙ από τα ΚΑΡΠΑΘΙΑ, τα έφεραν στην Τροία όταν εγκαταστάθηκαν εκεί. Είναι δηλαδή απο ΚΑΡΠΑΘΟ – ΔΟΥΝΑΡΙΟΥΣ.

Εδώ θα φρεσκάρω την μνήμη σας, επαναλαμβάνοντας ( και φέρνοντας προς τα πανω την εγγραφή, απ’ την βραχύχρονη μνήμη, έτσι ώστε να γίνει μόνιμη στην περιοχή της μακρόχρονης) ότι υπάρχει ένας λαός, ο οποίος απ’ την περιοχή των ΒΑΚΤΡΩΝ και της ΓΕΔΡΩΣΙΑΣ – ΒΕΛΟΥΧΙΣΤΑΝ και ΒΔ ΙΝΔΙΩΝ, περιπλανάται και μεταφέρεται, γιατί είχαμε πει ότι οι ΔΑΡΔΑΝΕΙΣ ήταν λαός που ζούσε στα σύνορα της περιοχής της ΑΣΣΥΡΙΑΣ και της ΜΗΔΕΙΑΣ, δηλαδή στα ΟΡΗ ΤΑΥΡΟΥ και ΚΑΥΚΑΣΟΥ, και επίσης ότι ΔΑΡΔΑΝΕΙΣ λεγόταν στον ΑΝΩ ΡΟΥ του ΙΝΔΟΥ, στα βόρεια των Ινδιών, που λέγονταν και Δάρδοι – Δάραδραι, οι οποίοι μάζευαν το ΧΡΥΣΟ.

Εκεί που ήταν οι ΟΞΥΔΡΑΚΕΣ, που είπαμε ότι ήταν και η κοιτίδα (η δεύτερη) των ΓΕΡΜΑΝΩΝ (της ΑΡΙΑΣ φυλής). Είναι ένας λαός που σε διάφορες εποχές, χρησιμοποιεί την ίδια διαδρομή μέσω του Καυκάσου – Κριμαίας – Καρπαθίων ώστε να φτασει στην Ευρώπη.

ΛΑΤΙΟ

O όρος Λάτιο προέρχεται απ΄το αρχαίο <<Latium>>, δοσμένο απ’ τους Λατίνους προγόνους των Ρωμαίων, που διατήρησαν την ονομασία λόγω του ΠΛΑΤΟΥΣ της περιοχής <<Latus>>, που στα λατινικά σήμαινε επίσης και ΕΥΦΟΡΗ ΧΩΡΑ (τους την έταξε ο θεός όταν ΗΡΘΑΝ απο αλλού?).

Το Λάτιο, εξελίχθηκε στην Αρχαία Ρώμη που μιλούσε την Λατινική γλώσσα. Η δημογραφία της αρχαίας Ρώμης ήταν ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ, αλλά ο βασικός κορμός του πληθυσμού ήταν οι ΛΑΤΙΝΟΙ και ακολουθούσαν οι ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ.

Στο Λάτιο κρύφτηκε ο ΣΑΤΟΥΡΝΟΣ ( ο ΚΡΟΝΟΣ ο θεός της Γεωργίας, με το ΔΡΕΠΑΝΙ κατα τους Ρωμαίους) ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, όταν τον καταδίωκε ο γιός του Γιούπιτερ (ΔΙΑΣ).

ΛΑΤΙΝΟΣ

Κατά τον Ησίοδο είναι ο γενάρχης των Λατίνων. Ο Λατίνος ήταν γιός του Οδυσσέα και της ΚΙΡΚΗΣ, η οποία ήταν ΜΑΓΙΣΣΑ κόρη του ΗΛΙΟΥ, μια εκ των Ωκεανίδων. Οι Ωκεανίδες ήταν μυθικά πλάσματα, που κατά το ήμισυ ήταν άνθρωποι και το υπόλοιπο σώμα τους είχε την μορφή ΙΧΘΥΟΣ, οι γνωστές ΓΟΡΓΟΝΕΣ, οι οποίες ήταν ΤΙΤΑΝΙΔΕΣ. Η Κίρκη ήταν αδελφή του ΑΙΗΤΗ, βασιλιά της ΚΟΛΧΙΔΑΣ (εκει στον ΚΑΥΚΑΣΟ).

Οι μεταγενέστεροι γράφουν ότι ο Λατίνος είχε μητέρα την ΠΑΝΔΩΡΑ, η οποία ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα κατά τον Ησίοδο, και παρομοιάζεται με την βιβλική Εύα. Πανδώρα όμως έλεγαν και την θεά της ΓΗΣ, επειδή απ’ αυτήν τρέφονταν όλη η ανθρωπότητα (Ρέα – Δήμητρα – η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ).

Ώς γιός της Πανδώρας, θεωρούνταν ο αδελφός του ο ΓΡΑΙΚΟΣ, όνομα που καλούνταν οι Έλληνες παλαιότερα (ή μάλλον οι προέλληνες, Πελασγοί) και που ακόμη και σήμερα όλοι οι Ευρωπαίοι, μας λένε έτσι, GREEK και GREECE, που σημαίνει ο γηραιός, ο παλαιός, ο αρχαίος.

Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα, λέει πως πατέρας του Λατίνου, είναι ο θεός Φαυνος, ο οποίος είναι ΘΕΟΣ των ΚΟΠΑΔΙΩΝ και των ΒΟΣΚΩΝ. Ο Λατίνος, έκανε μια κόρη την Λαβίνια την οποία και παντρεύτηκε ο ΑΙΝΕΙΑΣ.

Οι Λατίνοι ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑΝ στην Κεντρική Ιταλία, στην περιοχή του Λάτιου, την 2η ΧΙΛΙΕΤΙΑ π.Χ απ’ την ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ (κάτι μου θυμίζει…)

Ζούσαν σε ανεξάρτητες πόλεις-κράτη, αλλά είχαν κοινή γλώσσα και θρησκεία. Πίστευαν ότι ήταν απόγονοι του Αινεία και του Λατίνου, τον οποίο και λάτρευαν, και έκαναν και ετήσια γιορτή προς τιμήν του. Ένα απ’ τα ΛΑΤΙΝΙΚΑ κράτη η ΡΩΜΗ, το 341π.Χ. άρχισε σταδιακά να προσαρτά τα υπόλοιπα λατινικά κράτη, δίνοντάς τους ΡΩΜΑ’Ι΄ΚΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ
(είπαμε πρώτα δημοκρατία).

Κατ’ άλλη εκδοχή, η καταγωγή των Ρωμαίων είναι απ’ τον Οίνωτρο, γιό του ΛΥΚΑΟΝΑ, ο οποίος ήταν γιός του Πελασγού,του πρώτου βασιλια της ΑΡΚΑΔΙΑΣ, ο οποίος μαζί με πολλούς Αρκάδες ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕ στην Ιταλία, διότι είχαν γίνει τόσο πολλοί, που η γή δεν μπορούσε να τους θρέψει.

Έφτασε στην Ιταλία, 17 γενιές πριν τον ΤΡΩ’Ι’ΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, όπου και μετά την λήξη του, ο Αινείας, ίδρυσε το Λάτιο.

Έτσι λοιπόν οι Ρωμαίοι εγκαθίδρυσαν την PAX ROMANA (είπαμε μετά πάει η αυτοκρατορία). Η αυτοκρατορία δεχόταν συνεχως επιθέσεις απο τους ΟΥΝΝΟΥΣ – ΓΟΤΘΟΥΣ – ΒΑΝΔΑΛΟΥΣ.

Ο Αλάριχος ο Γότθος, ήταν το 410μ.Χ. που κατέλυσε την Ρώμη, και έτσι τον 5ο αιώνα μ.Χ. στέφθηκεο πρώτος μη Ρωμαίος βασιλιάς, ο οποίος ήταν ΓΟΤΘΟΣ και συγκεκριμένα το 476μ.Χ.

Το 493μ.Χ. οι Οστρογότθοι νίκησαν, και έκαναν το ΟΣΤΡΟΓΟΤΘΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ με πρωτεούσα την Ραβένα.

Οι ΛΟΜΒΑΡΔΟΙ το 568μ.Χ. κυρίευσαν το μεγαλύτερο τμήμα της χερσονήσου. Έκλεισαν ειρήνη με την Ανατολική Ρωμα’ι’κή Αυτοκρατορία το 603μ.Χ και έτσι η Ιταλία χωρίστηκε σε 2 μέρη, με το ΝΟΤΙΟ τμήμα της Ιταλίας να ανήκει στην Αν. Ρωμαί΄κή Αυτοκρατορία, και στο ΒΟΡΕΙΟ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

Το 774μ.Χ. ο ΚΑΡΟΛΟΣ ο ΜΕΓΑΣ, έθεσε τέλος στο βασίλειο των Λογγοβάρδων, και το 800μ.Χ. με την στεψη του γεννήθηκε η ΑΓΙΑ ΡΩΜΑΊ΄ΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ (δηλαδή το Α΄ Ρά’ι’χ).

Όταν οι ΣΑΞΟΝΕΣ κατέβηκαν στην Ιταλία, και στέφθηκαν αυτοκράτορες, άρχισε και η διαμάχη και ο ανταγωνισμός, μεταξύ Αυτοκρατόρων και Παπών.

Οι Γερμανοί έφεραν τον ΜΕΣΑΙΩΝΑ στην Ευρώπη, μια ΣΚΟΤΕΙΝΗ περίοδος, όπου κυριαρχούσαν ΜΑΓΟΙ – ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ – ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ – ΜΑΥΡΙΛΑ, και καταδίκες ανθρώπων, ΑΙΜΑ πολύ ΑΙΜΑ, βασανιστήρια και ΚΑΨΙΜΟ στην ΠΥΡΑ, για όλους τους ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, και όσους είχαν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ( και όχι μόνο τους μάγους όπως έλεγαν).

Μια εποχή ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ (σαν την εποχή του ΑΧΕΝΑΤΩΝ !!!)

Κατά τον 15ο-17ο αι. λόγω της οικονομικής ευμάρειας, με την άνθηση του εμπορίου ( όπου ερχόντουσαν σε επαφή με το Βυζάντιο και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, όπου δεν υπήρχε το ΣΚΟΤΑΔΙ του Μεσαίωνα) γεννήθηκε μια εποχή καλύτερη.

Τον 14ο αι. απ΄την περιοχή της Φλωρεντίας, η ΕΠΟΧΗ της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, η οποία ήταν ένα βήμα πολιτιστικής προόδου, αλλά ΑΛΛΟΙ την θεωρούν περίοδο ΑΠΑΣΙΟΔΟΞΙΑΣ, και ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ της ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ (μάλλον τους ενοχλούσε το φώς των αρχαίων Ελλήνων σοφών – τραγωδών- ποιητών, προτιμούσαν την μαυρίλα, και έτσι με την γνωστή τακτική τους, έκαναν το άσπρο – μαύρο. Περίοδος απαισιοδοξίας ?? η Αναγέννηση??)

ΖΩΡΟΑΣΤΡΙΣΜΟΣ – ΜΙΘΡΑ’Ι’ΣΜΟΣ

Είναι η αρχαία λατρεία των Περσών, λεγόταν και ΠΥΡΟΛΑΤΡΕΙΑ και Μασδα’ι’σμός.Οι Έλληνες την έλεγαν θρησκεία των ΜΑΓΩΝ.

Ο Ωρομάσδης (Άχουρα -Μάσδα) είναι η υπέρτατη θεότητα, το αγαθό πνεύμα του Ζωροαστρισμού. Είναι η πηγή του φωτός, ο ΒΑΣΤΑΖΩΝ την ΓΗ ( ο Άτλαντας??) ο κριτής του κόσμου, ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ, που θα επικρατήσει μετά απο αιώνια μάχη με το κακό πνεύμα Αχριμάν, που είναι το σκότος.

Ο Ωρομάσδης ως νικητής της αιώνιας μάχης, είναι ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ (όπως ονομάστηκε και ο ΚΥΡΟΣ των Περσών).

Ο Ζωροάστρης είναι υιός του Ωρομάσδη, ο οποίος γεννήθηκε στην Περσία. Η διδασκαλία του, είναι η παλαιότατη θρησκεία των ΑΡΙΩΝ ΦΥΛΩΝ.

Ο Βεδισμός των Ινδιών μοιάζει, αλλά έχουν αντίστροφα τους καλούς με τους κακούς. Το ιερό τους βιβλίο (των Περσών) είναι η Ζενδ-Αβέστα. Είναι μια θρησκεία που πρεσβεύει τον Δυ’ι’σμό, οι Υιοί του Φωτός και οι Υιοί του Σκότους, που παλεύουν γιατί ο κακός θεός Αχριμάν θέλει να καταστρέψει τον κόσμο που έπλασε ο Ωρομάσδης, και να εξολοθρεύσει τους ανθρώπους (στην συντέλεια των αιώνων θα γεννηθεί ο δεύτερος Ζαρατούστρα, ο Ζωροάστρης δηλαδή ο ΜΕΣΣΙΑΣ).

Ενδιάμεσα σ’ αυτούς τους 2 θεούς βρίσκεται ο ΜΙΘΡΑΣ. Ο Μίθρας είναι δηλαδή η ΓΕΦΥΡΑ, το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ, αυτός που ενώνει τον Ουρανό με την Γή.

Τον 5ο αι.π.Χ. ο Μίθρας, γίνεται ο κύριος θεός, και είναι αυτός που κατευθύνει τα πάντα, και δίνει τις οδηγίες και για τους ΚΑΘΑΡΜΟΥΣ και για τον τρόπο ζωής. Κέντρο της λατρείας του, είναι η ΦΩΤΙΑ η ΑΣΒΕΣΤΗ ΦΛΟΓΑ. Απαγορεύεται η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ του θεού και στα ιερά του, στο άδυτο, δεν μπαίνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΑ ΦΩΤΟΣ.

Ο Ζωροάστρης είναι ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που θα ΚΡΑΤΑΕΙ το ΞΙΦΟΣ, και θα εξαγνίσει τον κόσμο απ’ το κακό, θα ελέγχει το νερό (άρα και την χλωρίδα και πανίδα) θα αναστήσει τους νεκρούς, και η κύρια επιστήμη του, είναι η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ενώ επίσης έλεγαν ότι είναι ο Μεγαλύτερος Προφήτης (δηλαδή ΜΑΝΤΗΣ).

Αντίθετα ο Μίθρας, είναι ο ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ, ο οποίος κάθεται στο άγιο βουνό του Ωρομάσδη, και εποπτεύει την γή, διότι αυτός τον έχει ορίσει προστάτη της. Είναι επίσης, αυτός που είναι υπεύθυνος για την ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ.

Είναι ο μέγιστος, ο ΑΗΤΤΗΤΟΣ, ο Ακοίμητος, Κράτιστος και Νικηφόρος,Επειδή παρακολουθεί την γή , έχει 1000 οφθαλμούς, τα μάτια του είναι σαν τα αστέρια, είναι ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ του Ωρομάσδη.

Είναι ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΒΑΣΙΛΕΩΝ, είναι ο ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ, αυτός που δικάζει τους ανθρώπους μετά τον θάνατο. Ως ενδιάμεσος είναι ΑΝΑΜΕΙΚΤΟΣ, και Σκοτεινός, και Φωτεινός, και Αγνός, και Μιαρός, στο τέλος όμως, θα επικρατήσει η φωτεινή πλευρά του. Γι αυτό ακριβώς τον λόγο τον βρίσκουμε σε εισόδους σπηλιών, στο κατώφλι της νέας χρονιάς, είναι στο τέλος και στην αρχή, σε όλα τα πράγματα.

Πρός τιμήν του γίνονταν ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ.

Είναι αυτός που ΣΚΟΤΩΣΕ τον ΤΑΥΡΟ, για να καρπίσει η γή, να γεμίσει νερό και να γεννηθεί ο πρώτος άνθρωπος (ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ).

Ο Μίθρας είναι επίσης προστάτης της ΠΙΣΤΟΤΗΤΑΣ και της ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ.

Οι Ινδοί τον έλεγαν ΜΙΤΡΑ, και στην Βαβυλώνα ΜΙΝΤΡΑΣΙΛ. Είναι επίσης ο προστάτης της ιερότητας των ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ.

Η λατρεία του Μίθρα του ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗ οφθαλμού, κατά την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας, διαδοθηκε σε Πόντο, Αρμενία, Καπαδοκία, και σε όλη την Μ.Ασία.

Όταν ο Περσικής καταγωγής βασιλιάς της Αρμενίας Τριδάτης, ταξίδεψε στην Ρώμη τον 1ο αι. μ.Χ. για να στεφθεί, αποκάλεσε Μίθρα τον ΝΕΡΩΝΑ (αυτός που έκαψε την Ρώμη ..μάλλον θα ήθελε να την εξαγνίσει) και τον μύησε στα Μιθρα’ι’κά μυστήρια.

Απο τότε ο ΜΙθρα’ι΄σμός εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ρωμα’ι’κή Αυτοκρατορία. ΜΟΝΟ στην ΕΛΛΑΔΑ και την ΑΙΓΥΠΤΟ δεν είχε οπαδούς ο Μίθρας( γιατί αυτοί μισούσαν τον ΣΕΘ-ΤΥΦΩΝΑ).

Κατα τον 2ο αι.μ.Χ. η λατρεία του Μίθρα είχε εξαπλωθεί από την ΝΟΥΜΙΔΙΑ (εκεί που είναι η σημερινή Αλγερία ) ως την ΒΡΕΤΑΝΙΑ. Με την μεγαλύτερη διάδοση στις επαρχίες του ΡΗΝΟΥ και ΔΟΥΝΑΒΗ (τυχαίο??)

Όπως και στην ΡΩΜΗ που ήταν και οι θερμότεροι υποστηρικτές του (ήταν τότε που εμείς γίναμε οι ΠΡΩΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, και μας έριχναν στα ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ).

Οι Ρωμαίοι το 274μ.Χ. του θέσπισαν γιορτή επίσημη προς τιμήν του, και το 308μ.Χ. ο ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ έχτισε ναό του στην Ρώμη, και τον αναγνώρισε ως ΠΡΟΣΤΑΤΗ της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.

Ο Μίθρας γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου ( αυτή όρισαν ως μέρα γιορτής του) απο μια ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΕΤΡΑ.

Πρώτοι που μαρτύρησαν την γέννησή του ήταν ΒΟΣΚΟΙ, και μετά πήγαν σε αυτόν ΠΕΡΣΕΣ ΜΑΓΟΙ (όχι ο Χάρι Πότερ) οι οποίοι του πρόσφεραν δώρα.

Ο Μίθρας ήταν ένας ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ θεός, γιατί όπως είπαμε, όταν απέκτησε μεγαλύτερη δύναμη είναι επειδή πάλεψε, με τους δύο θεούς του Φωτός και του Σκότους, και έφερε την ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ των δύο αντίθετων θεών, οπότε και ταυτίστηκε με τον θεό Ήλιο, (sol invictus), o ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΘΕΟΣ ΗΛΙΟΣ.

Προς τιμήν του, γιόρταζαν τα Μιθραία, την θυσία του ταύρου δηλαδη, όπου και έτρωγαν το κρέας του στο συμπόσιο, και μοίραζαν επίσης ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΨΩΜΙ.

Ο Μιθρα’ι’σμός ήταν ο σκληρότερος αντίπαλος του Χριστιανισμού, με τον οποίο πάλεψε 2-3 αιώνες. Ο Μιθρα’ι΄σμός είχε επίσης την αντίληψη του ΠΙΣΤΟΥ ως ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.

Τελικά το 378μ,χ τα Μιθρα’ι΄κά μυστήρια, απαγορεύτηκαν και το Μιθραίο (ο ναός) καταστράφηκε (ήταν τότε που οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να κάνουν τους Χριστιανούς, και να περάσουν τα ιδεώδη τους στον Χριστιανισμό).

Σήμερα τον Μίθρα λατρεύουν οι ΠΑΡΣΙΣΤΕΣ (ΠΑΡΣΙΣ) της Ινδίας (στην ΒΟΜΒΑΗ), οι οποίοι κατέφυγαν εκεί, όταν οι Μουσουλμάνοι εισέβαλλαν στην Περσία. Οι λάτρεις της Φωτιάς ονομάζονταν Ghebers.

ΙΑΝΟΣ

Θεός των αρχαίων Ρωμαίων. Η μυθολογία τον αναφέρει ως τον πρώτο βασιλια του ΛΑΤΙΟΥ, και ως ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ του ΛΑΤΙΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ο Τίβερης θεωρείται υιός του.

Ο Ιανός εισήγαγε την ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ της γής, και τους ΝΟΜΟΥΣ. Είναι αυτός που εγκαινιάζει την ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ (ο Κρόνος δηλαδή), μια περίοδο ΕΙΡΗΝΗΣ και ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ (Ωχ! η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ).

Ο Ιανός είναι η ΑΡΧΗ των ΠΑΝΤΩΝ, όλα πηγάζουν απο αυτόν, στην Ελληνική μυθολογία ταυτίζεται με το ΧΑΟΣ. Ονομαζόταν ΘΕΟΣ των ΘΕΩΝ. Ο Ιανός ήταν αυτός που δημιουργούσε την ΑΡΧΗ κάθε ΝΕΑΣ κατάστασης, και κατεύθυνε το ΠΕΡΑΣΜΑ σ’ αυτήν. Είναι ο θεός της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ και του ΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ. Βρίσκεται εκεί που κάτι τελείωνε και κατι άρχιζε, όπως στο τέλειωμα του χρόνου που αρχίζει ο ΝΕΟΣ χρόνος, γι αυτό και ονόμασαν τον πρώτο μήνα ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ.

Είναι ο ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ… (σαν τον Μίθρα). Ήταν πάντα παρών σ’ όλεςτις ασχολίες των ανθρώπων στην αρχή της σποράς, στον γάμο, στον θάνατο, στην γέννηση, στις αρχές του πολέμου, στο τέλος της ειρήνης. Του ανήκαν επίσης και όλα τα Υλικά Περάσματα, ΠΟΡΤΕΣ, ΔΡΟΜΟΙ, ΓΕΦΥΡΕΣ, ήταν ο ΚΥΡΙΟΣ των ΔΡΟΜΩΝ, όπως τον αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι.

Ο Ιανός συνήθως απεικονίζεται με δύο πρόσωπα που κοιτούσαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα μπροστα και ένα πίσω, ένα πρός το παρελθόν κι ένα πρός το μέλλον (γι αυτο και ήταν ΜΑΝΤΗΣ και ΓΝΩΣΤΗΣ) και αποκαλείται ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΙΑΝΟΣ.

Υπάρχουν όμως και ΤΕΤΡΑΠΡΟΣΩΠΕΣ παραστάσεις του Ιανού, που κοιτουσε πρός όλες τισ κατευθύνσεις του ορίζοντα.

Στην Ρώμη υπήρχαν πολλοί ναοί και βωμοί αφιερωμένοι σε αυτόν. Ο σημαντικότερος ναός του ήταν αυτός που βρισκόταν κοντά στην Ρωμα’ι΄κή Αγορά, ο οποίος είχε δύο πύλες αντικριστές, η μια πρός την ΑΝΑΤΟΛΗ και η άλλη προς την ΔΥΣΗ.

Στο κέντρο του ναού βρισκόταν το άγαλμα του Ιanus Geminus (τα δίδυμα Ρώμοις και Ρωμύλος??) με τα δύο γενειαφόρα κεφάλια να κοιτούν προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις. Όταν γινόταν πόλεμος οι πύλες του ναού ανοιγαν, ενώ σε περίοδο ειρήνης έκλειναν.

Ως ΦΥΛΑΚΑΣ των ΠΥΛΩΝ, ο Ιανός αναπαριστόταν να κρατάει στο χέρι ΚΛΕΙΔΙΑ. Κατά την διάρκεια του Μιθρα’ι’σμού τα κλειδια τα κρατούσε ο θεός Ήλιος Μίθρας.

Αργότερα τα κλειδιά αυτά τα κρατουσε ο Αυτοκράτορας, και μετά ο Πάπας ως ο ΝΕΟΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ, διότι και η λέξη ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ, προέρχεται απ’ τις λέξεις, pons που σημαίνει ΓΕΦΥΡΑ, και facio που σημαίνει φτιάχνω.

Στον Χριστιανισμό που έφτιαξαν οι Ρωμαίοι, φρόντισαν να ΠΕΡΑΣΟΥΝ όλα τα αρχαία τους πιστεύω και νοήματα. Εξάλλου είναι ΜΑΣΤΟΡΕΣ στις ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ σε ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ( και στις γέφυρες, και στις διώρυγες, τόσες είχε και η Ατλαντίδα).

ΑΡΚΑΔΙΑ

Όπως είδαμε, η Αρκαδία (αναφέρουν και την Σπάρτη αλλά κυρίως συνδέονται με την Αρκαδία) αναφέρεται ως τόπος τους, σε κάποια εκδοχή που θέλουν να αφήσουν και ένα παράθυρο συγγένειας, με την Ελλάδα και τους Έλληνες (προς χάριν της σύγχυσης που πάντα απλόχερα προσφέρουν).

Φυσικά και δεν ήταν Έλληνες, αλλά ακόμα και αυτή η υπόδειξή τους, μεσα στα χρόνια θέλει να δείξει την καταγωγή τους απ’ την ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ.

Είπαμε προηγουμένως ότι στην Αρκαδία, στα πολύ αρχαία χρόνια, ο Άτλας ήταν βασιλιας και λατρευόταν ως θεός, και ότι οι Αρκάδες αυτοαποκαλούνταν ΑΠΟΓΟΝΟΙ απ’ τις κόρες του ΑΤΛΑΝΤΑ. Επίσης οι Ρωμαίοι λένε για τα δίδυμα αδέλφια που έχτισαν την Ρώμη (δίδυμα είχε και ο Ποσειδώνας στην Ατλαντίδα), τα οποία ανατράφηκαν απο μια ΛΥΚΑΙΝΑ, και γι αυτό έχτισαν την πόλη πάνω σ’ αυτό το σπήλαιο, που ονομαζόταν ΛΥΚΑΙΟΝ.

Είδαμε επίσης, ότι λένε ότι απ’ τον Αινεία ιδρύθηκε η Ρώμη, ο οποίος ήταν ΤΡΩΑΣ απόγονος του ΔΑΡΔΑΝΟΥ, επικεφαλής των Δαρδάνων που πολεμούσαν εναντίον τους οι Έλληνες,και ότι οι ΔΑΡΔΑΝΟΙ ήταν ΤΡΩΕΣ.

Λένε επίσης οι ίδιοι, ότι στο Λάτιο κρύφτηκε ο ΚΡΟΝΟΣ, ο βασιλιάς της Χρυσής Εποχής (ο οποίος ταυτίζεται με τον ΙΑΝΟ άλλαξε όνομα), τότε που τον κυνηγούσε ο Δίας.Και λένε επίσης ότι ο Λατίνος, είχε μητέρα την Κίρκη, κόρη του ΗΛΙΟΥ, η οποία είχε την μορφή ΓΟΡΓΟΝΑΣ, και ήταν ΤΙΤΑΝΙΔΑ αδελφή του Αιήτη, βασιλιά της Κολχίδας, η οποία τοποθετείται στην ΜΗΔΕΙΑ στον ΚΑΥΚΑΣΟ.

Κατά άλλη εκδοχή, λένε ότι είχε μητέρα την ΠΑΝΔΩΡΑ, την πρωτη θνητή γυναίκα, ή θα μπορούσε να είναι και η ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ (η μεγάλη θεά).

Επίσης κατά μια άλλη εκδοχη, λένε ότι καταγονται απ’τον γιο του ΛΥΚΑΟΝΑ, του πρώτου βασιλιά της ΑΡΚΑΔΙΑΣ.

Για να δούμε λοιπόν πως ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ αυτά.

ΔΑΡΔΑΝΟΣ

Ο Δάρδανος λοιπόν κατά την ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, ήταν γιός του Δία και της Ηλέκτρας, της ΚΟΡΗΣ του ΑΤΛΑΝΤΑ. Κατά τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσεύ έγινε ΒΑΣΙΛΙΑΣ της ΑΡΚΑΔΙΑΣ μετά τον ΑΤΛΑΝΤΑ, και λέει ότι παντρεύτηκε την εγγονή του ΛΥΚΑΟΝΑ.

Μετά απο έναν ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ έφυγε απ’ την Αρκαδία, και πήγε στην Σαμοθράκη όπου εκεί αναδιαμόρφωσε τα Καβείρια μυστήρια (ή τα αποδιοργάνωσε?)

Απο εκεί μετά, πήγε στην Τρωάδα, ίδρυσε την Δαρδανία, και στο όρος Ίδη ίδρυσε ναό, και οργανωσε τα μυστήρια για την ΜΗΤΕΡΑ των θεών, την ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ την ΚΥΒΕΛΗ.

Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα αναφέρει ότι ο Δάρδανος,ΗΡΘΕ απο κάποιο ΝΗΣΙ ΔΥΤΙΚΑ του ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ την ΕΣΠΕΡΙΑ (προς τα εκει ήταν και τα ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ…..), μετά απο μια καταστροφική πλημμύρα, δηλαδή απο έναν ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ.

ΠΑΝΔΩΡΑ

Κατά τον Ησίοδο η πρώτη θνητή γυναίκα, αιτία όλων των δεινών και των παθών.

Ήταν προικισμένη με όλα τα δώρα απ’ τους θεούς, αλλά επειδή ο Προμηθέας είχε κορο’ι’δέψει – ξεγελασει τον Δία – που έκλεψε την φωτιά, ο Δίας του έστειλε την Πανδώρα, η οποία ήταν πολύ όμορφη, αλλά της είχε δώσει κι ένα κουτί με όλες τις συμφορές και τις αρρώστιες, και της έδωσε συμβουλή να μην το ανοίξει.

Ο Προμηθέας κατάλαβε το σχέδιο του Δία, και συμβούλεψε και τον αδελφό του, να μην δεχθεί την Πανδώρα. Αυτός όμως ως απερίσκεπτος την παντρεύτηκε, και μαζί της απέκτησε μια κόρη την Πύρρα, η οποία παντρεύτηκε τον γιό του Προμηθέα, Δυκαλίωνα.

Την εποχή που βασίλευε ο Δευκαλίων, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το ΧΑΛΚΙΝΟ ΓΕΝΟΣ, γιατι ήταν ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ, και έτσι έκανε τον ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ (πάλι…..όπως στην Αλαντίδα και στην Αρκαδία).

ΛΥΚΑΩΝ

Ήταν γιός του Πελασγού και ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Αρκαδίας. Έκανε 50 γιούς με διαφορετικές γυναίκες. Κάποια στιγμή ήρθε ο Δίας να τους επισκεφθει, και τότε αυτός και οι γιοί του, ασέβησαν προς τον Δία, και του έδωσαν ΝΑ ΦΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΡΕΑΣ, για να δούν αν θα το καταλάβει…

Ο θεός Δίας φυσικά δεν έφαγε το ανθρώπινο κρέας, και τους τιμώρησε. Είτε λέει ο μύθος ότι τους κατακεραύνωσε, είτε όπως λέει ο Απολλόδωρος τους μεταμόρφωσε σε ΛΥΚΟΥΣ, είτε έκανε έναν ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ (σύμπτωση…!)

Ο Νόννος, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς κ.α. λένε ότι ο Λυκάων, ΕΣΦΑΞΕ τον ΓΙΟ του, τον Νύκτιμο, και τον πρόσφερε στον Δία να τον φάει.

Ο Παυσανίας λέει ότι ΘΥΣΙΑΣΕ ένα ΒΡΕΦΟΣ, στον βωμό στο ΛΥΚΑΙΟΝ όρος….( μην ξεχνάμε και ότι ο Ρώμος και ο Ρωμύλος, μεγάλωσαν σε σπήλαιο που λεγόταν ΛΥΚΑΙΟΝ και ότι ο Ρωμύλος σκότωσε λέει τον Ρώμο…μήπως τον ΘΥΣΙΑΣΕ?).

Ο Λυκάων στην Αρκαδία, τιμούσε λέει τον θεό Δία, και ίδρυσε στο Λυκαίον Όρος, ναό στον Δία, όπου εκεί τελούνταν ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ( και προφανως και ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ), και γι αυτό ο Δίας τον τιμώρησε, και τους μεταμόρφωσε σε λύκους ή έκανε τον ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ του ΔΑΡΔΑΝΟΥ ( είναι προφανές ότι δεν λάτρευε τον Δία ,απλά χρησιμοποιούσε το ίδιο όνομα, γιατί ο Δίας δεν ηθελε ανθρωποθυσίες και γι αυτό τον τιμώρησε).

Η έδρα των βασιλιάδων της Αρκαδίας λεγόταν ΛΥΚΟΣΟΥΡΑ.

Ο Λυκάων είναι ένας ΠΡΟ – ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ θεός, διότι ο Πελασγός, υπήρχε πριν την γέννηση του Έλληνα.

Στην πελασγική γλώσσα, οι λεξεις Λυκάων, Λύκαιον, Λυκόσουρα, συνδέονται με την πελασγική λέξη για τον ΜΑΣΤΟ (έχουν ίδια ρίζα), και επειδή τους μεταμόρφωσε σε ΛΥΚΟΥΣ, συνδέονται με την ΛΥΚΑΙΝΑ που ΑΝΕΘΡΕΨΕ τα έκθετα της Ρώμης,

Απ’ την ελληνική λέξη <<λύκη>>, λατινικά Lux, που σημαίνει το φώς, δίδεται η έννοια του ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ (δηλαδή αυτού που έχει την ΓΝΩΣΗ), αν και στην πραγματικότητα σημαίνει το αμυδρό φως , αυτό που εμφανίζεται όταν ξημερώνει απο το σκοτάδι, ή όταν σκοτεινιάζει και φέγγει λίγο ακόμη, είναι δηλαδη κάτι ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ μεταξύ Σκοταδιού και Φωτός (συμπτωματικό….)

Τέλος απ’ την ετρουσκική λέξη lucumo συνδέεται με τον ΒΑΣΙΛΙΑ – ΘΕΟ ( και έχουμε πεί ότι ο Άτλας λατρευόταν ως θεός στην Αρκαδία, και πως ήταν βασιλιάς της, οπότε θα μπορούσε η λέξη ΛΥΚΑΩΝ να μην είναι όνομα, αλλά ΤΙΤΛΟΣ που προσδιορίζει τον βασιλια – θεό …τίτλος, προσφώνηση, όλων των βαασιλιάδων της Αρκαδίας, οπως λέμε Φαραώ).

Ο Παυσανίας επίσης, αναφέρει ότι ο Λυκάων μεταμορφωνόταν σε λύκο, ήταν δηλαδή ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Όταν λοιπόν ήρθαν οι Έλληνες, ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ τον Λυκάονα με τον ΖΕΥ, και γι αυτό και παρουσιάζεται ως τιμωρημένος απ΄ τον Δία.

Ο Λυκάων δηλαδή, είναι σύμβολο ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ( της χρυσής εποχής του Κρόνου- Ιανού), που έκανε ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ, ο οποίος <<πολιτισμός>> αυτός, ΕΚΤΟΠΙΣΤΗΚΕ απ’ τους ΕΛΛΗΝΕΣ.

Βλέπουμε λοιπόν, πως όλοι έχουν σχέση με έναν ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ, όπως συνέβει και με την ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ, και ότι έκαναν ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ, Επίσης ότι ειναι διαχρονικά ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, και ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΟΙ, και γι αυτο προκαλούν την τιμωρία του Ουράνιου θεού. Γιατί αυτοί έχουν έναν ΕΠΙΓΕΙΟ ΒΑΣΙΛΙΑ – ΘΕΟ, που κυβερνα ΕΔΩ στην γή.

Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν έχουμε, ούτε είχαμε ποτέ, τον ΙΔΙΟ ΘΕΟ, και ας του δίνουν το ΙΔΙΟ ΟΝΟΜΑ…

Σημασία δεν έχει το όνομα, αλλά οι ιδιότητες, τα χαρίσματα, οι έννοιες, και οι αξίες, που χαρακτηρίζουν, και πρεσβεύει ο θεός. Οι αρχαίοι ΄Ελληνες έλεγαν πως <<απ’ το τίποτα δεν γεννιέται τίποτα>>.

Αυτό το αναφέρω, για κάποιους μοντέρνους στοχαστές, που είναι ΑΘΕΟΙ, και λοιδωρούν όποιον πιστεύει.

Είναι όμως άθεοι? Ή μήπως κρύβουν ότι πιστεύουν σ’ έναν άλλο θεό?

Γιατί πάντα ένα ΣΤΟΧΟ είχε και έχει η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ, να μας ΑΛΛΑΞΕΙ την θρησκεία, για να μπορέσει να μας ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙ!!

(Βέβαια δεν φταίνε όλοι οι άνθρωποι ποτέ, παρα μόνο η άρχουσα τάξη κρυφή και φανερή, και αυτοί που κινούν τα νήματα της ΠΛΕΚΤΑΝΗΣ).

Όπως λέει ο Πλούταρχος, δεν πρέπει να είμαστε ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΕΣ,ούτε και ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, γιατί η δεισιδαιμονία προκαλεί ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΕΙΑ, και ο ορθολογισμος οδηγει στην ΑΣΕΒΕΙΑ, και την ΑΘΕ’Ι’Α.

Η αλήθεια είναι καπου στην μέση.
Οι αρχαίοι υμών πρόγονοι ( που προσκυνά όλη η Ευρώπη), έλεγαν <<ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ>>.

Το να είσαι ΕΥΣΕΒΗΣ, δεν σημαίνει να είσαι ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΣ, εξάλλου και ο Χριστός είπε ότι δεν είμαστε ΔΟΥΛΟΙ του θεού, αλλά ΠΑΙΔΙΑ του.

Όλα τα καλα σ’ έναν άνθρωπο, η φιλευσπλαχνία, η συμπόνοια, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η ανθρωπιά, η τιμιότητα, το φιλότιμο, είναι αξίες, που πρέπει να στηρίζονται σ’ ένα γερό ΥΠΟΒΑΘΡΟ, και αυτό το Υπόβαθρο είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

Το υπόβαθρο αυτό, είναι η ΒΑΣΗ της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, και πάνω σ’ αυτήν την βάση, οφείλουν οι κυβερνώντες να ΔΟΜΟΥΝ τις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ, τους ΝΟΜΟΥΣ, την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, όλη την ζωή των πολιτών, έτσι ώστε η ΖΩΗ των ανθρώπων να ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ,όπως και ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ που παράγει η κοινωνία αυτή,

Η θρησκεία και η πολιτεία, πρέπει να ΠΡΟΑΓΕΙ τον ΑΝΘΡΩΠΟ σε ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, γι αυτο και ο αρχαιο-ελληνικός πολιτισμός έμεινε αξεπέραστος, απαράμιλλος και ανυπερβλητος, ο οποίος και ΑΝΗΓΑΓΕ τις επιστήμες, τις τέχνες, το πνεύμα, ενώ αντίθετα, είδαμε τι παρήγαγε ο ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ, ο πολιτισμός της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ (παγκόσμιο πόλεμο και υποδούλωση),και της ΑΡΙΑΣ ΦΥΛΗΣ.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, έλεγαν πως πρέπει να αποκτήσουμε την ΑΡΕΤΗ.

Αυτό ήταν το πολυτιμότερο όλων των αγαθών.

Να είμαστε αγαθοί, (δηλαδή καλοί), να έχουμε σύνεση, σωφροσύνη και να είμαστε ευσεβείς.

Ο Αριστοτέλης λέει, δεν μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος, χωρίς να είναι ενάρετος.

Ένας δειλός, ένας μικροπρεπής , ένας άνθρωπος φαύλος, δεν μπορει να γίνει ευτυχισμένος,

Η ΑΡΕΤΗ είναι η μεσότητα ( το ΜΕΤΡΟ δηλαδή) υποστηρίζει.

Όπως π.χ. είναι το θάρρος, είναι η μεσότητα μεταξυ του θράσους και της δειλίας.

Ή όπως η μετριοφροσύνη, ειναι η μεσότητα μεταξύ αλαζονείας (όταν κάποιος είναι υπερβολικός), και μικροπρέπειας όταν υπάρχει έλλειψη.

Γι αυτο και οι αρχαίοι έλεγαν, <<ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ>> , μην υπερβάλεις δηλαδή.

Η ΑΡΕΤΗ λοιπόν είναι το πολυτιμότερο αγαθό, και αυτό πρέσβευαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Εξάλλου και ο ΗΡΑΚΛΗΣ, τον δρόμο της Αρετής διάλεξε, και όχι της ΚΑΚΙΑΣ,

Και ο ΧΡΙΣΤΟΣ, μας προέτρεψε να διαλέξουμε αυτόν τον δρόμο, που είναι δύσκολος, αλλά οδηγεί στην βασιλεία των Ουρανών.

Βλέπουμε λοιπόν πως είχαμε τα ίδια πιστεύω πάντα, τις ίδιες αξίες, τον ίδιο θεό (όπως και αυτοί άλλωστε δεν άλλαξαν τον δικό τους), γιατί είπαμε σημασία δεν έχει το όνομα αλλά το ΝΟΗΜΑ.

Τον θεό της ΑΓΑΠΗΣ και όχι τον ΦΘΟΝΟ….

Τον θεό της ΖΩΗΣ και όχι του ΘΑΝΑΤΟΥ….

Κάποιοι βέβαια θέλουν ΔΙΑΚΑΩΣ να μας ΑΛΛΑΞΟΥΝ την θρησκεία, και τα πιστεύω μας, και έχουν κάνει πολλές προσπάθειες, στις τόσες χιλιάδες χρόνια, και ίσως να έχουν καταφέρει πολλές φορές να μας αποπροσανατολισουν, (όπως συμβαίνει και ΣΗΜΕΡΑ), αλλά ευτυχώς, πάντα στο τέλος η βελόνα στην πυξίδα μας, δείχνει στην σωστή κατεύθυνση, και ακολουθούμε τον δρόμο της ΑΡΕΤΗΣ.

Η ΑΡΕΤΗ μας κάνει αυτό που είμαστε, ένα λαό ΓΕΝΝΑΙΟ, που αγαπά και αγωνίζεται για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ψυχική και σωματική, και αυτό ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ σ’ αυτούς που τους έταξαν να ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΟΥΝ… !! Τους χαλάμε το ΣΧΕΔΙΟ…