Υπομένοντας το μαρτύριο των Play-off | Sons Of Football
Πραγματικά παρακολουθούμε μία σειρά αγώνων των έξι πρώτων ομάδων, από τις οποίες προσμένει κανείς – έστω την ύστατη στιγμή – μία σπίθα βελτίωσης. Εάν εξαιρέσουμε τον πρωταθλητή Ολυμπιακό που περνά σε δεύτερη μοίρα η δική του εικόνα, οι υπόλοιποι που μάχονται για μία θέση στην Ευρώπη μετά βίας παρουσιάζουν κάτι διαφορετικό από πλευράς στοιχείων, καθώς πορεύονται με την ίδια κατάσταση, όπως και στη κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Το θέαμα κρίνεται κάτω του μετρίου. Προς τι ο λόγος δηλαδή ο οποιοσδήποτε φίλαθλος να παρακολουθήσει αυτό το προϊόν που το αποκαλούμε κιόλας ποδόσφαιρο. Όπως αρχικά επισημάναμε, ένας μέτριος τελευταία Ολυμπιακός προσθέτει ανούσιες εμφανίσεις στο πρόγραμμα του. Έπειτα, οι ΠΑΟΚ και ΑΕΚ σε κανένα σημείο της σεζόν δεν φανέρωσαν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία, ενώ στις τωρινές αγωνιστικές οι προπονητές τους κάνουν απέλπιδες προσπάθειες με ένα σύστημα 3-4-3, προκειμένου να καλύψουν τις τρανταχτές αδυναμίες. Ο Άρης από την άλλη, παραμένει ακόμη έως τώρα δεύτερος εύκολα ή δύσκολα, έχοντας και η ομάδα του κάποια λογικά σκαμπανεβάσματα που δεν εμφάνιζε σε τέτοιο βαθμό εντός της κύριας κούρσας. Τέλος, ο Παναθηναϊκός: με το μόνιμα φοβικό ποδόσφαιρο που εδώ και μήνες εφαρμόζει το επιτελείο του Μπόλονι, όντας απομακρυσμένος ο σύλλογος από τη χρόνια προσωπικότητα του και μακριά από τη διάθεση μίας ορθούς ανάπτυξης στον αγωνιστικό χώρο.
Το πιο ανησυχητικό όμως, από όλη την ιστορία των ομάδων μας δεν είναι άλλο από την προφανή τους ανετοιμότητα ενόψει νέας σεζόν για χάρη της Ευρώπης. Ακόμη και στο Conference League, η συμμετοχή μας δεν θα είναι εύκολη, καθώς σε κατά τη συγκέντρωση όλων των ομάδων, θα παρατηρήσουμε επικίνδυνα ονόματα εκ Αγγλίας, Ισπανίας ή Ιταλίας μεριάς. Και πείτε μου εσείς τώρα, με τη τωρινή κατάσταση των Μεγάλων της Ελλάδας που δεν επιβάλλονται καλά καλά στις εγχώριες διοργανώσεις τους, πως θα ανταποκριθούν σε λίγους μόλις μήνες στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις; Κι αφού το πάρουμε απόφαση για τους τωρινούς που τρέχουν να σφραγίσουν την συμμετοχή τους, ας ρίξουμε μία ματιά και στον τωρινό Ολυμπιακό, ο οποίος θεωρητικά αποσκοπεί σε είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Τη δεδομένη στιγμή όμως, με σύστημα 3-4-3, δίχως κάποιους απαραίτητους παίκτες ή αυτοματισμούς, τα βήματα προόδου είναι αναγκαία. Διότι εάν μετρά κανείς τις δυνάμεις του με τους υπόλοιπους της Superleague μας, τότε θα έρθει έπειτα αντιμέτωπος με μία άλλη (επίπονη) πραγματικότητα.
Όλη η απορία πηγάζει από τον σκοπό ύπαρξης των Play-off. Όχι τόσο από πλευράς τρόπου διεξαγωγή του πρωταθλήματος, όσο από τα οφέλη που αποκομίζουν οι ομάδες μας και αντίστοιχά δείχνουν στο χορτάρι. Καμία εξέλιξη, καμία αλλαγή δεδομένων στο ίδιο υπάρχον περιβάλλον της καθεμίας, δίχως κάποιο αγωνιστικό κέρδος σε μία σειρά αγώνων μάλιστα με ντέρμπι και ανταγωνιστές ίδιων στόχων. Συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός βασίζεται στις πολύτιμες μονάδες για να καθαρίσει οποιοδήποτε παιχνίδι με μία γενικά μέτρια εικόνα. Η ΑΕΚ λόγου χάρη, στο Καραϊσκάκης ερχόταν με στόχο ένα θετικό αποτέλεσμα και μπόλικη θέληση, αλλά δίχως την απαιτούμενη αγωνιστική αξία που εκλείπει πλέον εδώ και καιρό. Το μεσημέρι της Κυριακής γίναμε εξίσου μάρτυρες ενός ντέρμπι στη Τούμπα με μόλις τέσσερις φάσεις, στο οποίο ο διαιτητής θα αποτελέσει πιθανόν τον MVP των τηλεοπτικών παραθύρων και των γύρω συζητήσεων.
Την ίδια ώρα, που σε ολάκερη την Ευρώπη διοργανώνονται τελικοί, διακυβεύονται δύσκολα παιχνίδια για τη συνέχεια πρωταθλημάτων. Γενικά δηλαδή υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά και ανταμοιβή με αξιοπρεπές ποδόσφαιρο. Τόσο από τον ισχυρό, όσο και από τον αδύναμο. Πείτε μου πραγματικά, προς τι τόση πρεμούρα για αυτά τα περιβόητα Play-off; Κοντεύει το τέλος και μία ευχάριστη εικόνα, για να σε κρατήσει μπροστά στην οθόνη, δεν έχεις αποκομίσει.