Αυθεντικός, ευφυής, μοναδικός Ι Γιώργος Ολυμπιακός
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο ως φόρο τιμής στον δημοσιογράφο που παρακολουθούσα από το δημοτικό και με το πέρασμα των χρόνων είχα την τύχη να μιλήσω μαζί του στην ραδιοφωνική και τηλεοπτική του εκπομπή. Αναφέρομαι φυσικά στον Γιώργο Γεωργίου, ο οποίος δυστυχώς δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Δεν θα επαναλάβω χιλιοειπωμένα πράγματα. Αντίθετα, θα παρουσιάσω την δική μου εμπειρία μέσα από τις συζητήσεις μας με τον αείμνηστο Χόρχε (για το κοινό του), το πώς δηλαδή τον έζησα και τον ‘γνώρισα’ ως ακροατής και τηλεθεατής για πολλά χρόνια.
Δεν κρύβω ότι έμαθα τον Γιώργο Γεωργίου μέσα από την σατυρική εκπομπή του Γιώργου Μητσικώστα. Η περιέργειά μου με οδήγησε στον να ανακαλύψω τον πραγματικό και να καθίσω μια Κυριακή να παρακολουθήσω το ‘Καφενείο των Φιλάθλων’ στον τηλεοπτικό σταθμό alpha. Μαθητής δημοτικού τότε, ήταν μια χρυσή ευκαιρία διότι την άλλη μέρα δεν είχαμε σχολείο. Κάπως έτσι μπήκε το μικρόβιο. Παρότι για κάποια –ευτυχώς λίγα- χρόνια έχασα επαφή με την εκπομπή του λόγω μετακόμισής του σε περιφερειακό κανάλι της Αθήνας, το διαδίκτυο ήταν αυτό με βοήθησε να την ξαναβρώ. Για να φτάσουμε στο 2012 λίγο πριν το Euro, όπου ένα απόγευμα βρήκα το θάρρος, πήρα το ακουστικό και τηλεφώνησα στην ραδιοφωνική του εκπομπή. Σημαδιακή χρονιά. 18 ετών τότε, τελείωνα το Λύκειο και για πρώτη φορά μιλούσα με τον Γιώργο Γεωργίου!
Αυθεντικός, ευφυής, μοναδικός. Με αυτά τα τρία επίθετα θα χαρακτήριζα τον Γιώργο. Αυθεντικός διότι αυτό ήταν στην πραγματικότητα, αληθινός με την απλοϊκότητά του είτε συμφωνούσες είτε διαφωνούσες, χωρίς το προσποιητό, ψεύτικό ύφος του καθωσπρεπισμού που διαθέτουν οι περισσότεροι αθλητικογράφοι. Ήταν ο άνθρωπος που μπορούσες να συζητήσεις μαζί του σαν να τον ξέρεις από χρόνια και να μιλήσετε σαν να κάθεστε παρέα στο καφενείο. Σου έδινε το θάρρος να πάρεις το τηλέφωνο να καλέσεις. Ευφυής, για τις ατάκες του και για τον τρόπο που προσέγγιζε ένα θέμα που θα έδινε αφορμή για κουβέντα με τον κόσμο. Σχετικά με αυτό θα γράψω δύο παραδείγματα. Σε συζήτησή μας για την εθνική Αγγλίας λίγο πριν το Euro 2012, λέει το εξής επικό: ‘Γιώργη με αυτή την ομάδα θα γελάσει ο κάθε πικραμένος και δεν εννοώ μόνο τον πρωθυπουργό της Ελλάδας’. Αποτέλεσμα να λυθώ στα γέλια. Ήταν η περίοδος λίγο πριν τις επαναληπτικές εκλογές που η χώρα είχε προσωρινή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Παναγιώτη Πικραμένο. Η δεύτερη περίπτωση σε τηλεφώνημα το καλοκαίρι του 2015. Αμέσως μετά τον καθιερωμένο χαιρετισμό ‘Καλησπέρα Γιώργο. Γιώργος Ολυμπιακός’ εκστομίζει την ανεπανάληπτη, γνωστή ωστόσο, απάντηση: ‘Το Ολυμπιακός το γράφει και ο κατάλογος;’.
Μοναδικός. Για όλους τους παραπάνω λόγους. Επιπλέον, επειδή ήταν ο πρώτος που έδωσε βήμα λόγου στον κόσμο, να βγει δημόσια να μιλήσει είτε στα καφενεία δια ζώσης είτε στο τηλεοπτικό-ραδιοφωνικό καφενείο σαν να έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που τον θεωρεί δικό του. Δεν μιλούσες με τον αθλητικογράφο αλλά με τον ίδιο τον άνθρωπο, με την μόνη διαφορά μεταξύ σας να είναι ένα μικρόφωνο. Το Καφενείο δεν ήταν απλά μια εκπομπή όπως όλες οι άλλες. Ήταν μια συντροφιά, για κάποιους ίσως ένα αποκούμπι. Όμως το Καφενείο έκλεισε πια και μαζί του έκλεισε ένας κύκλος. Δυστυχώς, δεν θα υπάρξει άλλος σαν τον Γιώργο Γεωργίου.
Γιώργο Γεωργίου Σε Ευχαριστώ. Καλό ταξίδι φίλε.
Γιώργος Ολυμπιακός (Δεν έχει μπει ακόμα στον κατάλογο)
