Ο ΑΚΑΤΑΤΑΚΤΟΣ Ι Διονύσης
Δεύτερη βραδυ που δεν κοιμάμαι καλά και οι λίγες ώρες υπνου είναι ανακατεμένες με μπόλικη στεναχώρια. Ειναι 1993 περιπου που θυμάμαι τον εαυτό μου στο ξεκίνημα της εφηβείας να γυρίζει ένα τρανζίστορακι σε κάθε θέση προσπαθώντας να πιάσω σπριντ εφ εμ και να ακουσω Γεωργίου όσο μου επέτρεπαν τα παρασιτα. Τίποτα όμως δεν μας αποθάρρυνε, θα βρίσκαμε τρόπο να τον ακουσουμε. Θυμάμαι πολυ καθαρά λίγο καιρό πριν το Μουντιάλ της Αμερικής το 94 να αναφέρει τα γηπεδα τις ονομασίες τους τις χωρητικότητες.
Ένα παιδι 13 χρονών ενθουσιαζοταν με αυτά που άκουγε, με το μοναδικό σχολιασμό του Γεωργίου. Μας προετοίμαζε για το μεγάλο ποδοσφαιρικο γεγονός του καλοκαιριού. Όπως έκανε παντα ως τώρα. Εκείνη την εποχή ένιωθα ανεξάρτητος , ώριμος ότι μπορώ πλεον να επιλέξω αυτό που θα ακουσω στο ράδιοφωνο, είχα γίνει κατα κάποιο τρόπο “μεγάλος” και κοκορευομουν ταχα ότι άκουγα κάτι σπουδαίο, κάτι που το ακούμε λίγοι, οχι όλοι τουλάχιστον. Όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι καλώς κοκορευομουν. Γιατί αυτό που άκουγα δεν ήταν απλά μια αθλητική εκπομπή στο ράδιο. Αυτό που άκουγα ήταν μια σχολή, ένα πανεπιστημιο τελικά.
Σχολή Ελευθέρων Σπουδών Ανεξάρτητης Σκέψης. Αυτό ήταν το καφενείο και ο Γεωργίου ήταν ο καθηγητής σε αυτή τη σχολή. Μας έμαθε να σκεφτόμαστε, να ακούμε να αφουγκραζομαστε να παρατηρούμε να εκφραζόμαστε και να μην είμαστε φανατικοί με τις ομάδες μας, με τα γεγονότα,με τα κόμματα. Γίναμε όμως φανατικοί με αυτόν. Αυτό δε μπόρεσε να το αποτρέψει. Άθελά του βέβαια. Δεν φανταζόταν και ο ίδιος ότι θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν το είχε σχεδιάσει.
Τον Γεωργίου τον άκουγαν με τον ίδιο φανατικό τρόπο ένας μεγαλογιατρος ή δικηγόρος αλλά και ένας τσοπάνης. Όλοι ήθελαν να σπουδάσουν σε αυτή τη σχολή. Κανένας δεν έμενε απ έξω. Δεν είναι τυχαίο ένα μήνυμα μιας κυρίας που έγραψε χτες ” Δεν ξέρω από μπάλα δεν ξέρω ούτε καν τι είναι το οφσάιντ, άκουγα Γεωργίου για το τρόπο σκέψης του και για την επικοινωνία που είχε αυτό το παρεάκι, είμαι μια δικηγόρος και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έγραφα αυτά τώρα για τον κυριο Γεωργίου , συλληπητήρια στους οικείους του ” Τόσο μεγάλη επιρροή είχε ο Γιώργος Γεωργίου στη καθημερινότητα των ακροατών.
Όπως είπε πολυ σωστά ο κύριος καθηγητής ο Γεωργίου ειναι ενας δημοσιογράφος ακατατακτος.. – Πως το πες αυτό κυριε καθηγητά.. Για επανέλαβε.. -Ναι Γιώργο μου είσαι ακατατακτος, δηλαδή, εε, δεν ταξινομεισαι θα έλεγα σε κάποια κατηγορία ως δημοσιογράφος.. Έχεις δική σου κατηγορία. -Γέλια Χόρχε..” Ωραιοοος ο κύριος καθηγητής”Αυτά τα γράφω για να περιγράψω στους εφηβους που πήραν μια τζούρα από Γεωργίου και δεν πρόλαβαν να τον σπουδάσουν πόσο σημαντική προσωπικότητα είναι ο Γιώργος Γεωργίου.
Το δυστύχημα είναι ότι σε αυτή τη κατηγορία πολυ δυσκολα θα προστεθεί κάποιος άλλος δημοσιογράφος οπότε αυτό το ταξίδι τελειώνει σήμερα και όλη αυτή η παρέα που έβγαινε στα τηλέφωνα πιθανόν θα διαλυθεί και δεν θα ξανακουστει. Όλοι αυτοί και πολλοί περισσότεροι σπουδαστές της σχολής Γεωργίου που δεν έβγαιναν στο ράδιο αλλά άκουγαν απλά όπως εγώ σήμερα χάνουν ένα μέρος της εφηβείας του.
Όπως είπε ενας άλλος φίλος ακροατης- Συνσπουδαστης σήμερα πενθούμε και αυτό ίσως εμπεριέχει κατά κάποιο τρόπο κάτι εγωιστικό, ότι ουσιαστικά χάνουμε τη παρέα μας..ας κάνουμε λοιπόν κάτι μη εγωιστικό αυτή τη τελευταία μέρα και ας παμε να τον χαιρετήσουμε απο κοντά για τελευταία φορά. Προσωπικά εγώ αυτό θα κάνω θα αφήσω λίγο τη δουλειά μου για έρθω να σε χαιρετίσω, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Και κάτι τελευταίο.
Επειδή είναι μέρες Πανελληνίων και επειδή πολλοί νέοι θα δώσουν σημαντικές εξετάσεις και περάσαμε και εμείς πανελλήνιες παρέα με Γεωργίου πριν 25 χρόνια μην αφήσετε να σας καταβάλλει αυτό το δυσάρεστο γεγονός. Δώστε τα όλα, γράψτε και για τον Γεωργίου, γράψτε ακομα καλύτερα. Αυτό θα σας συμβούλευε ο Γιώργος.. Γιώργο, συντροφε και δάσκαλε σε ευχαριστούμε για όλες τις στιγμές χαράς και γνώσης που μας προσφερες και να είσαι σίγουρος ότι το τρόπο σκέψης σου θα προσπαθήσουμε να τον μεταλαμπαδευσουμε και σε άλλους.. Να προσέχεις, τα λέμε..
Διονύσης
