13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2004… Ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας..
Πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια από την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας.Ποιός μπορεί να ξέχασει εκείνη την μαγευτική νύχτα στο Ολυμπιακό στάδιο με τους 5 πύρινους Ολυμπιακούς κύκλους να βρίσκονται στο κέντρο του γηπέδου και να ενώνουν ολόκληρο τον κόσμο κάτω από τον Αττικό ουρανό του Αυγούστου;Η τελετή που ακολούθησε με την ιστορία του τόπου μας,τις παραδόσεις μας,την μουσική μας,το μπουζούκι μας και τέλος τους σπουδαίους αθλητές μας που μετέφεραν την ολυμπιακή φλόγα μέχρι η δάδα του Νίκου Κακλαμανάκη να ανάψει την κεντρική δάδα του σταδίου και η Αθήνα,η Ελλάδα να γίνει το επίκεντρο του κόσμου για τις επόμενες 15 μέρες…Περασμένα μεγαλεία διηγώντας να τα κλαίς…
Ήδη λίγες ώρες πριν έναρξη των ολυμπιακών αγώνων το σκάνδαλο Κεντέρη-Θάνου είχε προκαλέσει τριγμούς στην ελληνική ολυμπιακή επιτροπή και στους κόλπους του ελληνικού αθλητισμού…Ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής εκείνη την χρονική περίοδο,ο άνθρωπος που θα άναβε την φλόγα στο στάδιο και είχε στηρίξει όλο το έθνος τις ελπίδες του για ένα χρυσό μετάλλιο μέσα στη χώρα που γέννησε το Ολυμπιακό ιδεώδες έπεφτε από ένα μηχανάκι έσκιζε την φόρμα του,χτύπαγε στο πόδι του και πήγαινε στο ΚΑΤ για τις πρώτες βοήθειες μετά από μη παρουσία του ίδιου και της συναθλητριας του Κατερίνας Θάνου για έλεγχο ντόπινγκ…Όλα τα άλλα από εκεί και πέρα είναι ιστορία …
Ο κορυφαίος λοιπόν Έλληνας αθλητής έπεφτε από ένα μηχανάκι και έχανε τους Ολυμπιακούς αγώνες της πατρίδας του…. Αυτός είναι λοιπόν και το ελληνικό κράτος ο απόλυτος παραλληλισμός φίλες και φίλοι….Γήπεδα πολλών εκατομυρίων,έργα που κόστισαν τα διπλάσια και τριπλάσια χρήματα δίχως να ξέρουμε τελικά τι έγινε το περίφημο σκάνδαλο των Ολυμπιακών αγώνων,πόσα λεγομένα Golden boys έπιναν στην υγεία των κορόιδων,πόσα άτομα έγιναν πλούσια εις βάρος ενός ολόκληρου έθνους….
Το 1997 οι άνθρωποι που κουνούσαν τα σημαιάκια με την νίκη μας έναντι των Ιταλών για την ανάληψη της διοργάνωσης όλος τυχαίος ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που υπέγραφαν την είσοδο της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ… Ο φίλος τραπέζικος έχει μιλήσει άπειρες φορές για το θέμα και σαφώς μπορεί να το αναλύσει ακόμα πιο πολύ… Εγώ θέλω να έχω στην μνήμη μου μονάχα τις θετικές στιγμές…
Την σκηνή με τον Πύρρο στο τέλος της Καριέρας του,τις κοριτσάρες μας στο πόλο να βάζουν στο στήθος τους το αργυρό μετάλλιο για πρώτη φορά σε ένα ομαδικό άθλημα ως Ελλάδα, τον Φέλπς να κάνει το ντεμπούτο του σε ολυμπιακές πισίνες,τα γήπεδα,την χαρά του κόσμου, τους εθελοντές, το Μοναστηράκι και η Ερμού που γέμιζαν με όλες τις φυλές του πλανήτη ενωμένες με τραγούδια και χορούς κάθε βράδυ και γενικά όλες εκείνες τις ξεχωριστές 15 μέρες… Το ταγεράκι της Κυρίας Αγγελοπούλου αξέχαστο και ίδιο με αυτό που θα φορέσει και τώρα στα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους….
Μέρα που αναπολούμε τι μπορεί να κάνει η χώρα μας,μέρα που αναπολούμε για το που κατάντησε η χώρα μας… Τα γήπεδα εγκαταλείφθηκαν στην μοίρα τους εάν όχι όλα τα περισσότερα,τα λεφτά χάθηκαν όπως και οι ευκαιρίες για καλύτερη ζωή για όλους τους Έλληνες με βάση τους Ολυμπιακούς αγωνες της Αθήνας.. Οχι μόνο δεν ήρθε καλύτερη ζωή αλλά ήρθε και χειρότερη…. Την ψυχή μας όμως δεν την πήραν.Είναι το τραγούδι που έλεγε η φίλη μου η Άλκιστης..Πάντα θα μάστε εκεί στην μεγάλη στιγμή….Εμείς δεν ΠΕΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ!!