Αχαριστία=Δυστυχία I Irina Time
Στον Ελληνικό πολιτισμό ο σεβασμός στους γονείς βρίσκεται στον πυρήνα του πολιτισμού μας. Με την σειρά της, η Εβραϊκή παράδοση συμφωνεί με την Ελληνική επί των τιμών στους γονείς και μια από τις 10 εντολές γράφει: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Με άλλα λόγια, οι δύο μεγάλες παραδόσεις, που διαμόρφωσαν τον Δυτικό πολιτισμό, πίστευαν πως αν σε μια κοινωνία τα παιδιά τιμούν τους γονείς, αυτή η κοινωνία θα επιβιώσει. Η κοινωνία και ο πολιτισμός διαιωνίζονται μόνο μέσω της οικογένειας· αυτή αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας — το άτομο είναι στείρο. Δυστυχώς, σήμερα έχουν γεμίσει τα γηροκομεία γέροντες και η σχέση μεταξύ της τιμής προς τους γονείς και την διατήρηση του πολιτισμού δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή.
Πολλοί νέοι γονείς —ειδικά οι μορφωμένοι— θεωρούν πως τα παιδιά τους δεν χρειάζεται να τους τιμούν, διότι αποτελεί μια μη αποδεκτή μορφή εξουσίας — προτιμούν να τους αγαπούν. Ωστόσο, καμιά από τις δύο μεγάλες παραδόσεις δεν μας λέει να αγαπάμε, αλλά να τιμάμε τους γονείς μας. Αυτό συμβαίνει διότι κάποιες φορές οι γονείς αδυνατούν να σταθούν στο ύψος τους και εμείς αδυνατούμε συναισθηματικά να τους αγαπάμε — παραμένει ωστόσο η υποχρέωσή μας να τους τιμάμε: να μην ζούνε απομονωμένοι· να διατηρούμε πάντα επικοινωνία· να μην τους φωνάζουμε· ει δυνατόν, να πεθάνουν δίπλα μας. Η πιο μαύρη αχαριστία, αλλά και η πιο συνηθισμένη, είναι η αχαριστία προς στους γονείς από τα παιδιά. Αν κάποιοι θεωρούν τα ανωτέρω ξεπερασμένα, να συνυπολογίσουν πως όταν τα παιδιά μας βλέπουν να τιμάμε τους γονείς μας, αυξάνει η πιθανότητα να μας τιμήσουν και εμάς όταν έρθει η ώρα μας.
Η καλλιέργεια της αχαριστίας στον άνθρωπο αποτελεί την πιο σίγουρη συνταγή δυστυχίας του — και αντιστρόφως, οι μονίμως δυστυχείς άνθρωποι, αν τους ψάξετε καλά θα δείτε ότι συνήθως είναι αχάριστοι.
