Άφησε στην άκρη το δύσκαμπτο στυλ, πρόσθεσε ενέργεια

Πέρα από την απογοήτευση για τον φετινό Ολυμπιακό, έχει γίνει πλέον συνήθεια να αναλύουμε ζητήματα που τον περιτριγυρίζουν και δυσκολεύουν τα πλάνα του Μίτσελ. Στην Κρήτη εναντίον του ΟΦΗ, οι Ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν ασύνδετοι με απουσίες, ακόμη κι αν έχουν παρελάσει 40 παίκτες με τρεις διαφορετικούς προπονητές. Τουλάχιστον στη τελευταία του αυτή νίκη, φανέρωσε ένα στοιχείο που έτεινε να ξεχάσει: αυτό της αντίδρασης, που ακόμη και στις «μαύρες» του ο σύλλογος έβγαινε ανέκαθεν μπροστά.

Το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού προμήνυε ανάλογη συνέχεια με την οδυνηρή εικόνα που παρουσιάζει σε οποιαδήποτε διοργάνωση κι αν αγωνίζεται φέτος. Ασύνδετο σχήμα, πειράματα ελέω απουσιών, παίκτες που δύσκολα έχουν βρεθεί δίπλα ο ένας στον άλλο στη σύνθεση πάνω από δύο συνεχόμενους αγώνες.

Πέρα από την συνολική αστάθεια λόγω των επιπόλαιων κινήσεων της διοίκησης, αρκετοί παίκτες του ρόστερ έχουν συγκεντρώσει αδικαιολόγητα πολλά λεπτά συμμετοχής ως βασικοί χωρίς να το αξίζουν. Μπορεί η αποδοκιμασία να μοιάζει άδικη για τους ίδιους από μια μερίδα του κοινού, αλλά τη δεδομένη στιγμή αναζητείται κάποιο αισιόδοξο σημάδι. Η επιμονή στους ίδιους (Ρέαμπτσιουκ, κυρίως και Μασούρα) όχι μόνο δεν φέρνει ηρεμία, αλλά παρατείνει την ισχνή απόδοση.

Το κατανόησε ο Μίτσελ στην ανάπαυλα, και δεν ήταν τυχαία η αλλαγή του αρνητικού Μασούρα. Ο Ισπανός προπονητής βασίστηκε σε ένα στοιχείο, την ταχύτητα. Ίσως για αυτό τον λόγο έδωσε ευκαιρία βασικού στον ευέλικτο Αγκιμπού, με το ίδιο σκεπτικό επέλεξε και τον Γκάρι Ροντρίγκεζ. Το παράδειγμα για την αναζήτηση ενέργειας το συναντάμε στον Άβιλα, ο οποίος είναι μεν παρορμητικός, αλλά απειλεί την αντίπαλη άμυνα με κούρσες του στο δεξί φτερό.

Οι Ερυθρόλευκοι για άλλη μία φορά ήταν αρκετά κοντά σε νέα γκέλα που θα έδινε συνέχεια στην εσωστρέφεια και το αδιέξοδο που έχει περιέλθει το κλαμπ. Δεν έχουν μείνει περιθώρια αισιοδοξίας, καθώς ο σύλλογος ακολούθησε τον δρόμο του ερασιτεχνισμού. Η εμφάνιση ήταν εξίσου προβληματική όσον αφορά τη δημιουργία, ενώ οι ρόλοι που ανατίθενται σε κομβικούς παίκτες δεν ευνοούν τα προτερήματά τους. Ο λόγος για τον Πεπ Μπιελ, ο οποίος λόγω βαρύτατων ελλείψεων καλύπτει θέση εξτρέμ παρά την έφεσή του στον άξονα.

Το μόνο παρήγορο στον Ολυμπιακό είναι η αντίδραση που αναζητούνταν εναγωνίως όλο το προηγούμενο διάστημα. Η μία ήττα διαδεχόταν την άλλη, χωρίς να σηκώσει το πνεύμα του κυρίαρχου ως είθισται στο παρελθόν. Ανήκε και αυτή η αδρανής συμπεριφορά στις ανησυχίες της τωρινής νοοτροπίας του. Χώρια ότι ο σύλλογος κινήθηκε με παράλογο τρόπο τους τελευταίους μήνες, οι Ερυθρόλευκοι δεν βρήκαν ηρεμία ενδιάμεσα των αποτυχιών που τους πίκαραν. Απάντηση δεν ερχόταν, και παρότι ήταν μέτριος απέναντι στον ΟΦΗ τουλάχιστον παρουσίασε συγκέντρωση.

Επίσης, μέσα σε όλες τις αλλαγές επιλέχθηκαν και οι Βαλμπουενά και Χάμες, που δεν διαθέτουν την ευελιξία που έχει ανάγκη το σύνολο, όμως παράγουν πάσες ακρίβειας σε σωστό χρόνο και χώρο. Και ίσως ήρθε η κατάλληλη στιγμή να αναθεωρηθούν ορισμένες προϋπάρχουσες σκέψεις. Αρκετοί παίκτες που συνήθιζαν να είναι στο απυρόβλητο, έχουν χάσει προ πολλού αυτή την εύνοια.

Η αναζήτηση νέων πρωταγωνιστών είναι επιβεβλημένη στον Ολυμπιακό, ενώ όσο κυλά ο χρόνος τόσο πιο πολύ θα κοστίσει η διαφαινόμενη κατρακύλα στην Ευρώπη. Αν στο πρωτάθλημα λοιπόν, τα βήματα είναι νωχελικά (έπειτα από χρόνια), στον ευρωπαϊκό όμιλο παρατηρείται η γύμνια τόσο των Ερυθρόλευκων όσο και ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου.