Δεν ήξερα σήμερα πίνοντας τόν καφέ μας παρέα με φίλους , για την καθιερωμένη ποδοσφαιρο- συζήτηση, ποιο τραγούδι νά τούς πω. Το : ” Ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο” ή το : ” Τώρα κλαίς γιατί κλαίς”. Μέγα δίλημμα. Και εξηγούμε σέ εσάς , όπως ξηγήθηκα στα βαζελοφιλαράκια μου. Δεν μου λέτε ρε παιδιά πότε πήρατε χαμπάρι ότι σάς περνάνε χειρουργείο οι Παοκτζήδες, χθές μετά τόν αγώνα όπου ομολογουμένως σάς αδίκησαν ή εδώ καί κάτι χρόνια για νά μήν αρχίζω νά αραδιάζω αγώνες κυπέλου καί όχι μόνον, πού καλά καλά ούτε ανακοίνωση διαμαρτυρίας δεν βγάζατε;

Τί νά πρωτοθυμηθώ δηλαδή την τριανδρία των εξυγιαντών; Τίς κοινές συνερεύσεις σέ αγώνες; Αγκαλίτσες και φιλάκια καί ποιός θά εξυμνήσει ο ένας τον άλλον, για τόν τρομερό καί ιερό σκοπό επιτέλους νά καθαρίσει ό βρόμικος χώρος τού ποδοσφαίρου. Έκτακτες τηλεοπτικές δικές καί δώστου θάψιμο καί δώστε κατηγορίες κατά τού μεγάλου δυνάστη, με ένα μόνον σύνθημα- σημαία νά φύγει από την μέση ό επί χρόνια κακός τού ποδοσφαίρου Ολυμπιακός. Έτσι καί έγινε.

Ο κακός καί φταίχτης Ολυμπιακός , μόνος του απέναντι στην Τριανδρία τής εξυγίανσης ” αποσύρεται ” από όλα τά κέντρα αποφάσεων. Το ποδόσφαιρο νίκησε, επιτέλους οι Κυριακές γύρισαν πίσω (άλλο σύνθημα”) καί αυτό . Τώρα έπρεπε όμως σιγά σιγά ένας -ενας από τούς τρείς νά παίρνει δρόμο. Παλιός στο κουρμπετι ό ” Τίγρης” είναι πολύ σκληρός για νά πεθάνει πού λέει καί η ταινία. Δεν τόν φέρνεις εύκολα βόλτα.

Ο Γιαννάκης ήρεμος καί με λίγα έως ανύπαρκτα χιλιόμετρα στην ποδοσφαιρική πιάτσα, είναι ποιο ευάλωτος καί ξεκίνησε ή πριονοκορδελα. Ακόμα όμως καί όταν ήταν φανερό ότι τό τριφύλι αδικείται είχαμε κάτι χαλαρές ψιλοδιαμαρτυριες πού περιορίστηκαν στο στυλ : Θά σάς παρακαλούσαμε πολύ……….κλπ κλπ. Καμία χοντρή κόντρα . Το τριφύλι μακριά από τα κέντρα αποφάσεων τρώει την μία αδικία πίσω από την άλλη.

Για τά πάντα όμως σταθερά φταίει μόνον ο Ολυμπιακός. Αποχωρεί λοιπόν επειδή σάς κούρασα από το εξυγιαντικό συνεταιριλίκη, αλλά πράγματι χωρίς νά κάνει κάτι για νά προστατεύσει την ομάδα του, δέχεται την μία αδικία πίσω από την άλλη. Έχει γίνει όπως σωστά είπε καί ό προπονητής του σάκος του μποξ. Δεν σέβονται οι πρώην “φίλοι” του ούτε την ιστορία του, ούτε την διαδρομή του, τίποτα . Για τον κόσμο του μόνιμος υπεύθυνος είναι ό αιώνιος αντίπαλος, ο Ολυμπιακός.

Πού απλά ΟΧΙ μόνο δεν εφησύχασε, αλλά οργανώθηκε από παντού βλέποντας τί έρχεται καί πού θα πάει το έργο. Προστάτευε καί θά προστατεύει πάντα την ομάδα του καί δεν θά αφήσει κανέναν νά παίξει μπιλιάρδο στην πλάτη του. Όταν ρίχνεις κάτι δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο, προστατεύεις απλά την επένδυση σου. Δεν αφήνεις τά πράγματα στην τύχη τους καί στον αυτόματο πιλότο, ειδικά όταν έχεις νά κάνεις με πιράνχας.

Σήκωσε λοιπόν το λάβαρο τής επανάστασης τό τριφύλι , αλλά με αρκετή καθυστέρηση . Είναι άλλο νά σέ σέβεται ό αντίπαλος καί άλλο νά σέ λυπάται. Τελείως διαφορετικά πράγματα.
Καί όσο νά μήν γίνεται από τούς φίλους του Παναθηναϊκού δεκτό, είμαι σίγουρος με ότι καί εάν έχει συμβεί ανάμεσα τους όλα αυτά τά χρόνια, ό Ολυμπιακός πάντα σεβόταν καί θά σέβεται τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό. Δυστυχώς άλλοι δεν τόν σέβονται καί γίνεται σκληρότερο όταν τούς είχες στενούς φίλους στον περιβόητο ανένδοτο.