Θα σας διηγηθώ σήμερα φίλοι μου μία ιστορία που μου συνέβη πριν πολλά χρόνια.

Παρακολουθούσα από την τηλεόραση μία εκπομπή αθλητικού περιεχομένου, στην οποία ο παρουσιαστής (ένας καλτ τύπος) είχε την ανάγκη να μοιραστεί με το κοινό του μία ευτυχισμένη του προσωπική στιγμή.
Είχε περάσει στο κολλέγιο η μονάκριβη κόρη του, δίνοντας φυσικά εξετάσεις. Ο ήρωας της ιστορίας μας ένιωθε περήφανος. Απόλυτα συγκινημένος αλλά και δικαιωμένος για το παιδί του.

Μόνο αν είναι κάποιος γονιός με στοιχειώδη ένστικτα πατρότητας ή μητρότητας, θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του. Εκεί λοιπόν που ήμουνα οπτικοακουστικός μάρτης αυτής της προσωπικής του στιγμής ξαφνικά φτάνει στο κινητό του ένα μήνυμα. Μάλλον ο απόλυτος οχετός εγώ θα έλεγα. Ένα απίστευτο υβρεολόγιο από ένα τετράποδο, το οποίο δεν σεβάστηκε αυτήν την τόσο ιερή-τρυφερή του στιγμή.
Και ο τύπος είχε τα έντερα να τα διαβάσει στον αέρα!

Παίρνοντας λοιπόν χρώμα και πινέλο από αυτήν την ιστορία, νιώθω την ανάγκη να σας ζωγραφίσω ένα παραμύθι. Τη Χιονάτη με τους 7 νάνους. Επειδή φίλοι μου δικό μου είναι το παραμύθι Θα μου επιτρέψετε να το ζωγραφίσω όπως θέλω. Φτιάχνω λοιπόν τη Χιονάτη με μέτρια εμφάνιση. Δεν είναι ούτε ψηλή ούτε κοντή. Έχει σιδεράκια στα δόντια και φακίδες. Μου είναι σχεδόν άγνωστη.

Την ξέρω ελάχιστα και μου είναι αδιάφορη. “Δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη όπως λέει ο λαός”. Πάμε τώρα και στους 7 νάνους. Φανταστείτε τους ότι είναι όμορφοι με τεράστια κοινωνική υπόσταση και μόρφωση. Είναι πλούσιοι. Δεν παύει όμως να είναι ΝΆΝΟΙ. Εν αντιθέσει με τη Χιονάτη αυτούς τους ξέρω δεκαετίες. Ανέκαθεν κινούνταν στο παρασκήνιο. Ζουν στα υπόγεια όπως τα ποντίκια.

Μόλις ανάβεις το φως εξαφανίζονται. Το μισούν. Αντίθετα τους αρέσει το σκοτάδι. Τρέφονται από αυτό. Πάντα κοιτούσαν το ΕΓΩ παρά το ΕΜΕΙΣ. Πάντα μιλούσαν με υπονοούμενα και υπεκφυγές-απειλές.
Σιχαίνονταν τα εννοούμενα. Τώρα θα δώσουμε κίνηση στο παραμύθι μας και θα το μετατρέψουμε σε κινούμενα σχέδια. Γελάτε ε;

Εκεί που περπατάω λοιπόν αμέριμνος στο δρόμο βλέπω ξαφνικά τους επτά νάνους να κυνηγούν τη Χιονάτη, θέλοντας να την κατασπαράξουν. Έχω τέσσερις επιλογές και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων πρέπει να αποφασίσω.
1) Να αδιαφορήσω.
2) Να βοηθήσω να την πιάσουν.
3) Να τη βοηθήσω να σωθεί.
4) Να τη σώσω και παράλληλα να τους πάρω τους νάνους στο κυνήγι.

Δεν ξέρω αν για σας είναι δύσκολη απόφαση, για μένα όχι. Λόγω ιδιοσυγκρασίας χαρακτήρας θα επέλεγα να σώσω τη Χιονάτη και να κυνηγήσω τους νάνους. Ασχέτως αν η Χιονάτη μου ήταν άγνωστη και σχεδόν αδιάφορη ΤΟΥΣ ΝΑΝΟΥΣ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑ.

ΘΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ.

Κλείνοντας δείτε το video clip από τις τρύπες με τίτλο “ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ”.
Τα λέγαμε κιόλας.