Παρανοϊκό βλέμμα. Φωνή στακάτη, ακόμη και όταν τσιρίζει, που το κάνει αρκετές φορές. Αστείρευτα εκφραστικά μέσα. Το στόμα του, τα χέρια του, ο κορμός του, τα πόδια του. Όλα ακολουθούν αυτόν τον δαιμωνιώδη ρυθμό του, που όταν… γκαζώνει, καθηλώνεσαι πίσω, σαν να βρίσκεσαι σε αυτοκίνητο που πιάνει τα 0-100 σε 5”.

Ο Αλ Πατσίνο μοιάζει να γεννήθηκε για να κάνει αυτό. Το κάνει τόσο φυσικά, τόσο απλά, που θαρρείς πως ο Σέρπικο, ο Τζον Μίλτον, ο Μάικλ Κορλεόνε, συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους εκεί έξω.

Δεν είναι ψηλός, δεν έχει ωραία μάτια, δεν είναι όμορφος. Και όμως. Όλα αυτά που εκπέμπει σαν άνθρωπος, σαν ηθοποιός, σαν αρσενικό, καθηλώνουν τον θεατή. Είναι αυτή του η παράξενη αυτοπεποίθηση, που κάνει τους ηθοποιούς που παίζουν στο πλευρό του να μοιάζουν σαν μαθητές που διδάσκονται, ακόμη και την ώρα του γυρίσματος.

Ο γερόλυκος του Χόλιγουντ έμελλε να γίνει μύθος πολύ νωρίς. Και να κατακριθεί για κάποιες από τις μετέπειτα επιλογές του. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Σήμερα 25 Απριλίου το ιερό τέρας του Χόλιγουντ έκλεισε τα 80 του χρόνια.

Ο Αλ ανήκει στην πολύτιμη εκείνη γενιά των αμερικανών ηθοποιών που άρχισε να ωριμάζει στη δεκαετία του 1970 δίνοντας για πρώτη φορά φωνή και βήμα στον αντιήρωα. Μαζί με τον επίσης Νεοϋορκέζο Ντε Νίρο (με τον οποίο έχει παίξει σε τέσσερις ταινίες, ανάμεσά τους την αριστουργηματική «Ενταση» του Μάικλ Μαν και τον «Ιρλανδό» του Μάρτιν Σκορσέζε, που είδαμε προσφάτως, και τον «Νονό 2», όπου όμως δεν έχουν κοινές σκηνές), τον Νίκολσον, τον Τζιν Χάκμαν και τον

Ντάστιν Χόφμαν, ο Πατσίνο ανήκει στις μεγάλες υποκριτικές δυνάμεις του Νέου Κύματος στον αμερικανικό κινηματογράφο, όπως το είχαν τότε αποκαλέσει. Τα seventies ήταν η δεκαετία του φόρτε του και ταινίες όπως οι δύο «Νονοί», το «Σκιάχτρο», ο «Σέρπικο» και η «Σκυλίσια μέρα» παραμένουν αθάνατες.

Για να τα καταφέρει βέβαια, ο Πατσίνο είχε δουλέψει σκληρά και από πολύ νωρίς. Παιδί χωρισμένων γονιών, ο Αλφρέντο Τζέιμς μεγάλωσε με τη μητέρα του στο Μπρονξ και τα παιδικά του χρόνια ήταν άγρια και γεμάτα άσχημες εμπειρίες (το 1961 είχε συλληφθεί για οπλοκατοχή).

Μικρός δεν έβρισκε ιδιαίτερα κίνητρα στο σχολείο, έβλεπε ταινίες και αποστήθιζε ατάκες μιμούμενος τους ηθοποιούς που του άρεσαν. Ετσι από νωρίς ανακάλυψε ότι ο εαυτός του βρισκόταν στα σχολικά θεατρικά έργα.

Σύντομα το ενδιαφέρον του άνθησε για μια καριέρα πλήρους απασχόλησης στην υποκριτική, αλλά η απόφασή του δεν έγινε εύκολα πράξη. Ο Πατσίνο πέρασε μια περίοδο βαθιάς κατάθλιψης και φτώχειας, υπήρξαν περιπτώσεις που δανειζόταν χρήματα για να πάρει το λεωφορείο και να παραστεί στις ακροάσεις. Μεγάλος του δάσκαλος ο Λι Στράσμπεργκ, ο γκουρού του Actors Studio και συμπρωταγωνιστής του στον «Νονό 2».

Ο ρόλος του Μάικλ Κορλεόνε ήταν αυτός που απογείωσε την καριέρα ενός άγουρου ηθοποιού. Ο Αλ Πατσίνο ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, ένας παντελώς άγνωστος ηθοποιός πριν το 1972 με μόλις δύο ρόλους στο ενεργητικό του, που όμως είχε καταφέρει να γοητεύσει το έμπειρο μάτι του Φράνσις Κόπολα.

Στην τριλογία του Νονού, ο Πατσίνο έπαιξε ως γνωστόν τον Michael Corleone του οποίου ο πατέρας, Vito, είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ από τη μικρή πόλη της Σικελίας που ονομάζεται επίσης Corleone. Οι παππούδες του Πατσίνο, James και Kate Gerardi, κατάγονταν επίσης από την πόλη Corleone της Σικελίας!

Theme from Serpico – Mikis Theodorakis

Την περίοδο του cast ήταν άγνωστος στο Hollywood. Παρόλα αυτά κατάφερε να “εκτοπίσει” αστέρες σαν τους Warren Beatty, Robert Redford, και Jack Nicholson που ήταν επίσης υποψήφιοι για τον σπουδαίο ρόλο που έμεινε στην ιστορία. Η απόφαση να επιλεχθεί ο Πατσίνο είχε προκαλέσει αντιδράσεις μεταξύ των παραγωγών της εποχής.

Μέντορας του Πατσίνο ήταν ο Lee Strasberg ο οποίος και τον εκπαίδευσε στα Actors Studio της Νέας Υόρκης. Ο Πατσίνο συνάντησε τον Strasberg στα φιλμ The Godfather Part II και …And Justice for All.

Ο Πατσίνο ήταν υποψήφιος οκτώ φορές για Όσκαρ στην καριέρα του μέχρι σήμερα. Κέρδισε μία και μόνη φορά ως τώρα το βραβείο του Α’ Ανδρικού Ρόλου για τη σπουδαία ερμηνεία του στο “Άρωμα Γυναίκας” του 1992, αλλά όχι για τον Νονό.

Κορυφαίες στιγμές του ο ηθικός μπάτσος της Νέας Υόρκης, Serpico, ο τυφλός βετεράνος πολέμου Mark Slade στο «Scent of a Woman και φυσικά η
ερμηνεία-ορόσημο, τον βασιλιά της σκόνης, Tony Montana;