Ζούμε εποχή που θα γραφτεί στην ιστορία με πολύ αρνητικό τρόπο. Βλέπουμε να γίνονται πράγματα τα οποία η παιδεία του λαού μας δεν είναι προετοιμασμένη να δεχτεί. Παρ’όλα αυτά, όταν τον τρώει ο δίπλα στον κώλο όλα καλά, κροκοδείλια δάκρυα και τα σχετικά, στο δικό μας να μη μπει και όλα σούπερ. Όταν δε το κακό έρχεται σε μας, πανικός στους αιθέρες και δε συμμαζεύεται. Είναι τόσο απλό να κάνεις 1-2 πράγματα βάζοντας τα στη σειρά για να προστατευτείς και επικρατεί ένα χάος πριν δεχτούμε το μεγάλο κακό και πριν μπούμε σε καραντίνα κι εμείς, που απευχόμαστε φυσικά να συμβεί.

Κι έχεις τον κάθε μαλάκα να θέλει να γίνει το παιχνίδι που θέλει να δει ή αντίστοιχα τα μέταλλα του δικού μου συναφιού να θέλουν να γίνει η τάδε ή η δείνα συναυλία, χωρίς να καταλαβαίνουν το τι μπορεί να προκληθεί. Βρε ζώα, για να μη σας αποκαλέσω χειρότερα, έχετε ιδέα τι θα πει ιός και πανδημία; Δεν κοιτάνε κοινωνικές τάξεις και χρήματα, το έπαθε ο Μαρινάκης, ο Τομ Χανκς, ο Αρτέτα, ο Ντιμπάλα, ο Ρουγκάνι, ο Γκομπέρ που έκανε να σταματήσει όλο το ΝΒΑ. Συνέλθετε λίγο και δείτε τι θα κάνετε για να προστατευτείτε κι ας μην ξαναδείτε μπάλα.

Μπάλα λέμε και ας αναφερθούμε σ’αυτήν, καθώς έπαιζε τελικά κι ο Θρύλος με τα πολλά, το παιχνίδι ήταν στο θα γίνει δε θα γίνει, με κόσμο/χωρίς κόσμο, τελικά επιλέχθηκε η μέση λύση και έγινε κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό αυτόματα αφαιρούσε από τον Ολυμπιακό το βασικό του όπλο, που ήταν ο παλμός της έδρας του. Από την άλλη, με βάση ότι είχαμε μια εικόνα της Γουλβς ότι ήταν καλύτερη ομάδα από την Άρσεναλ, τα κεφάλια ήταν χαμηλά και μάλλον στο τέλος υπερτιμήθηκε. Θέλω να βγεί ένας ουδέτερος ακόμα και να μισεί τον Ολυμπιακό και να μου πει αν και που είδε μέσα στο γήπεδο ότι η Γουλβς όχι απλά θυμίζει Αγγλική ομάδα, αλλά μάλιστα καλό σύνολο.

Εγώ είδα μια ομάδα που κατέβηκε απλά για να μη χάσει και που αναθάρρησε μετά την αποβολή (αυστηρή αλλά δίκαια) του Σεμέδο πριν το μισάωρο. Ο Ολυμπιακός δεν έχει φάει υποψία κατεβασιάς μέχρι τότε, η κατοχή είναι συντριπτική υπέρ του και περιμένει υπομονετικά τη στιγμή να την χτυπήσει. Από την άλλη, η Γουλβς περιμένει κι αυτή μήπως της κάτσει η στιγμή να πάρει μέτρα, την οποία βρίσκει με την αποβολή. Κι όμως αντί να αντιστραφούν οι ρόλοι, ο Ολυμπιακός εκεί πέρα δείχνει ακόμα καλύτερος από πριν.

Δείχνει ότι θα το παλέψει, με 10; Με 10! Δεν έχει σημασία. Βλέπει ότι αυτοί είναι μόνο φρου-φρου κι από ουσία τίποτα. Και κάνει το αδύνατο. Κόντρα στη ροή του αγώνα, της βάζει και γκολ και προηγείται πάλι με τον φονιά Ελ Αραμπί. Τρομερή προώθηση του Καμαρά (σε δαιμονιώδη φόρμα εδώ και καιρό, δύσκολα να τον δούμε του χρόνου στην ομάδα), μπάσιμο Γκιγέρμε με πυγμή, πάσα, πάρε/βάλε, 1-0 και το παιχνίδι είναι ταμάμ για το Θρύλο, οι άλλοι όπως παίζουν είναι περισσότερο πιθανό να φάνε δεύτερο παρά να ισοφαρίσουν, αλλά γίνεται άλλη μια (νιοστή φέτος) φορά λάθος από τον Μπουχαλάκη, ο οποίος παραχωρεί φάουλ σε καλή θέση, γίνεται και κόντρα, κι από το πουθενά γίνεται το 1-1.

Άδικο για τον Ολυμπιακό με βάση την εικόνα του αγώνα και με τον Σα να έχει χρειαστεί μια φορά (με το κεφάλι παρακαλώ) να αποκρούσει τη δύσκολη στιγμή του Χιμένεζ. Το ματς κυλάει στο όριο, ο Ολυμπιακός δε μπορεί να κάνει πολλά από τη στιγμή που έφαγε το γκολ, και ευτυχώς ο Σάντο βάζει μέσα τον Ποντένσε και παίζουν στο τέλος για λίγο και οι 2 με 10 και κλειδώνει το Χ και απομακρύνεται η πιθανότητα μιας ήττας που θα ήταν άδικη.

Η πρώτη αλλαγή του Μαρτίνς που διάβασε πάλι πολύ καλά το παιχνίδι, ήταν ορθώς ο Σισέ στη θέση του Μασούρα, πολύ καλό δίδυμο με τον Μπα, θα είναι το δίδυμο και στην Αγγλία, ξανά όπως στο Λονδίνο (για όποιον πιστεύει στις προλήψεις). Η δεύτερη με τον Φορτούνη στη θέση του Ελ Αραμπί ήταν αναγκαίο κακό. Τι να τον κάνεις τον Μαροκινό μπροστά αν δεν πάρει μπάλες; Βάζεις τον ξεκούραστο Φορτούνη (που δεν την πολυακούμπησε) και Τρίτη αλλαγή η αγαπημένη του Μαρτίνς στα τελευταία παιχνίδια, ο Γκασπάρ αντί του Βαλμπουενά. Δεν ξέρω γιατί δεν έβαλε τον Ραντζέλοβιτς να κρατήσει κάναν παραπάνω αντίπαλο από το να ανεβαίνει, αλλά αυτό με τον Γκασπάρ δεν το πολυκαταλαβαίνω.

Τέλος πάντων, το παιχνίδι έκατσε στο 1-1, το αποτέλεσμα υπό συνθήκες με άδειο γήπεδο, αποβολή και παίχτη λιγότερο για μια ώρα, με Αγγλική ομάδα αντίπαλο και τα σχετικά, θα έμοιαζε πολύ καλό. Κι όμως ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κερδίσει κάλλιστα και να είναι δικαιότατο. Καιρός για κλάψα δεν υπάρχει. Η όλη διοργάνωση είναι στον αέρα προς το παρόν. Δεν ξέρουμε αν θα γίνει η ρεβάνς, πότε θα γίνει, αν γίνει με κόσμο, δεν ξέρουμε τίποτα. Εδώ μιλάνε για μεταφορά του Euro το 2021, που μυαλό για μπάλα.

Αυτό που σίγουρα ξέρω και πέρα από ερυθρόλευκα γυαλιά και χρωματισμούς, που πολλοί έχουν ειδεχθώς υπαινιχθεί σε συγκεκριμένα σχόλια (πατώνετε ή όχι;), είναι ότι ο Ολυμπιακός ακόμα και με τις χειρότερες συνθήκες που μπορεί να εμφανιστούν σε ένα παιχνίδι, είναι ανταγωνιστικός, είναι προσαρμοστικός στα δεδομένα της κάθε αναμέτρησης, και καταθέτει πρωτόγνωρο πάθος και ψυχή. Μπορείς να τον αποκλείσεις αλλά δεν ξέρεις αν αυτό θα γίνει επειδή θα τον κερδίσεις ή επειδή έτυχε αυτός να μη σε κερδίσει ενώ μπορούσε.

Σίγουρα επιδέχονται πολλές βελτιώσεις στη συμπεριφορά της ομάδας που μπορούν να την πάνε στο επόμενο επίπεδο, αλλά έχουν μπει πολύ ισχυρές βάσεις από τον Μάρτινς και είναι ο πρώτος που πρέπει να θωρακιστεί για του χρόνου. Ο Ολυμπιακός που βλέπουμε όλη τη χρονιά στην Ευρώπη αξίζει να συνεχίσει στους 8 αν τελικά η διοργάνωση προχωρήσει. Το αξίζει γιατί παίζει στα ίσα όλα τα ματς και δεν πάει να τα κλέψει, το αξίζει γιατί η δουλειά που γίνεται συνεχώς βγάζει πράγματα στο γήπεδο, γιατί η ομάδα δείχνει πυγμή και ενότητα και γιατί όταν τους βλέπεις να γυαλίζει το μάτι χωρίς κάτι να έχουν να χάσουν, το πιστεύεις κι εσύ ο ίδιος. Και το καλύτερο όλων; Δε χρειάζεται καν να κερδίσουμε. 2-2 και τα λέμε!