Aνανέωση του Στόλου... GΟne with the WIND

Η ανακοίνωση της ανανέωσης του Στόλου με την παραγγελία πολεμικών σκαφών στη Γαλλία, έφερε ένα κλίμα ενθουσιασμού σε όλη την Ελλάδα. Ίσως η όλη ευφορία, να είχε να κάνει με το αίσιο τέλος μιάς αγοράς που είχε καταντήσει… σήριαλ, παρά με την αγορά αυτή-καθεαυτή. Ήταν όμως αυτό το κλίμα ευφορίας, δικαιολογημένο; Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μία βιαστική, πλήν σωστή -κατά ένα μεγάλο ποσοστό- απόφαση, αυτή που άπτεται των παραγγελιών που τοποθετήθηκαν.

Ωστόσο, τα… ψιλά γράμματα της -θολής σε αρκετά σημεία της- συμφωνίας, είναι αυτά που δεν θα έπρεπε να πάρουμε και τόσο… αψήφιστα. Και αυτά, έχουν να κάνουν με δύο τινά:
Πρώτον: με την απόκτηση των GOWIND η οποία είναι ουσιαστικά στον αέρα.
Δεύτερον: με την περιβόητη αναβάθμιση των Φ/Γ κλάσσης ΜΕΚΟ, η οποία φαίνεται μόνον, 2 με 3 από τις νεότερες αυτού του τύπου να αναβαθμίζονται και η 4^η να χρησιμοποιείται ως πηγή ανταλλακτικών.
Και οι δύο αυτές παράμετροι, έχουν να κάνουνε με ένα μόνο παράγοντα κι αυτός δεν είναι άλλος από την σύνδεση αυτών των προγραμμάτων, με την… νεκρανάσταση των ναυπηγείων.

«Είναι πολλά τα “μήπως”, Άρη…»
Θα σταθούμε στην πρώτη περίπτωση, αυτήν των περιβόητων… Κορβετο-φρεγατών:
To τοπίο γύρω από τις GOWIND, είναι μάλλον θολό. Τελικά υπάρχει κανείς να μας πει άν τέθηκε ή όχι παραγγελία γι’ αυτές; Για να το θέσουμε πιό κομψά: κατ’ ουσίαν, δεν υπήρξε καμία απευθείας παραγγελία για GOWIND. Η εμπλοκή των Ιταλών, με την δική τους πρόταση, αλλά και η αντίστοιχη των Ολλανδών, έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, την ντρίμπλα της κυβέρνησης, που πιστεύει ότι μπορεί να… ανανεώσει τον στόλο, εκτοξεύοντας… βαρύγδουπες εξαγγελίες. Τότε γιατί σπεύσαμε να ανακοινώσουμε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα της τάξης των 5 δισ. αφού μόνο οι 3 (+1) Φρεγάτες, έχουν «κλειδώσει»;

Και εδώ είναι που τίθεται το ερώτημα:
άν τελικά δεν αποκτήσουμε τις περίφημες Κορβετο-φρεγάτες και πάμε σε οποιαδήποτε άλλη επιλογή, τα 2 δισ. που αφορούν την ναυπήγηση τέτοιου τύπου πλοίων, θα πάνε σε αυτές ή μήπως οι Γάλλοι, θα πούνε (όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις):
«Κύριοι τα 5 δις. ήταν για να πάρετε πακέτο από εμάς Φρεγάτες και Κορβετοφρεγάτες. Από τη στιγμή που δεν παίρνετε τις δεύτερες από εμάς τότε η τιμή των Belhara από 3 δισ. ανεβαίνει στα 4 ή στα 5 δισ. (π.χ.) όπως ορίζουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι νόμοι της αγοράς». Και δεν θα έχουν καθόλου άδικο. Είναι νόμος, ότι όταν αγοράζεις ποσότητα, μειώνεται το κόστος σου. Στην αντίθετη περίπτωση, αυξάνεται…

Και άν τελικά προτιμήσουμε… μη Γαλλικά πλοία, μήπως αντί για 5 δισ. σύνολο, μας κοστίσουν 7, ίσως και παραπάνω;
Μήπως κατά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, οι Φρεγάτες αποδειχτεί τελικά, ότι δεν ήταν τόσο φτηνές, όπως αρχικά… πανηγυρίζαμε;
Μήπως όλο αυτό το σκηνικό, είχε στόχο την φθηνή και ανέξοδη δημιουργία εντυπώσεων, καθώς οι… «μίζες» θα είναι διπλές, από τη στιγμή που οι γνωστοί επιτήδειο, θα έχουν να εισπράττουν και από Γαλλία μεριά και παράλληλα από όπου αλλού παραγγείλουμε Κορβετοφρεγάτες;
Για να παραφράσουμε τη γνωστή κινηματογραφική ρήση «Είναι πολλά τα “μήπως”, Άρη…»

«Ζήσε… “Μ”άη μου»
Όσο για την απόκτηση των Belhara… κρατήστε αυτό ως… σημείωση: οι 3 θα παραληφθούν κανονικά. Για την 4^η που μένει στο περιθώριο της option, καλύτερα να βαστάμε… μικρό καλάθι. Και τούτο γιατί η κοινή λογική λέει ότι επιβάλεται η παραγγελία της. Η λογική των κυβερνήσεων της τελευταίας 15ετίας, λέει το αντίθετο.

Κατά την γνώμη μας, σε ό,τι αφορά το δικαίωμα εξάσκησης προαίρεσης, για την απόκτηση μίας επιπλέον μονάδας της κλάσσης αυτής, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα παραμείνει… δικαίωμα, ήτοι θα αποτελέσει ένα έξοχο έκθεμα για το… ράφι. Γιατί εκεί θα καταλήξει η 4^η της σειράς, σε περίπτωση που το κόστος στο μεταξύ, έχει εκτοξευτεί λόγω της αγοράς κορβετοφρεγατών από άλλη χώρα. Εξυπακούεται δε, ότι το γεγονός πως θα έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το προβλεπόμενο κονδύλι των 5 δισ. αυτό θα αποτελέσει μία πρώτης τάξεως δικαιολογία στα έμπειρα χείλη των πολιτικών, που θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (που ωστόσο δεν αποκλείεται από πρίν να τα είχαν ζυγίσει, ίσως και προσχεδιάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο…).

Εύλογα λοιπόν, τίθεται το ερώτημα: «Δηλαδή δεν θα πάρουμε GOWIND;». Η λογική είναι πάντα ψύχραιμη και αυτή λέει, ότι θα πάρουμε Κορβετοφρεγάτες. Τώρα GOWIND θα είναι, DOHA θα είναι… η πρόταση της DAMEN θα είναι… αυτό δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς ακόμα. Το θέμα όμως είναι αλλού: ΠΟΤΕ θα αποκτήσουμε αυτά τα πλοία; Από την εξαγγελία-πυροτέχνημα, μέχρι να αποφασιστεί η αγορά ΚΒ/ΦΓ, θα μεσολαβήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που δεν αποκλείεται να ξεπεράσει το 1 έτος (ας μην ξεχνάμε πόσα χρόνια, κράτησε η περίφημη… «Φρεγατυάδα»…). Άν πρόκειται να έχουμε μιά τέτοια καθυστέρηση, εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι με αυτόν τον χρονικό ορίζοντα, που υπακούει στα γραφειοκρατικά καπρίτσια, Κορβετοφρεγάτες θα παραλάβουμε μετά το 2025…

Άν δε, οι φήμες ότι από τη στιγμή που το φλέρτ με την Γαλλία, επισημοποιήθηκε ως δεσμός, ρίχνοντας όλους τους άλλους μνηστήρες στο καναβάτσο και το Π.Ν. κινηθεί για την απόκτηση των 2 μεταχειρισμένων κλάσσης «Μ» αρχικά από την Ολλανδία, με πιθανό το ενδεχόμενο να αποσπάσει στο εγγύς μέλλον και τις 2 Βελγικές του τύπου, τότε «ζήσε… “Μ”-άη μου», καθώς θα θεωρήσουμε ότι έχουμε «αγοράσει χρόνο» για να αναζητήσουμε την… καλύτερη δυνατή λύση για την αγορά επιπλέον αριθμού Φ/Γ ή ΚΒ/ΦΓ.

Με τον Στόλο να έχει εξασφαλίσει 3 Γαλλικές μονάδες, επιτακτική κρίνεται η αναβάθμιση των ΜΕΚΟ. Μπορεί να φάνηκε ότι μπήκε στην άκρη. Όμως άν δεν αγοραστούν (ή άν έστω… αργοπορήσουμε να κινηθούμε για) Κορβετο-Φρεγάτες, η αναβάθμιση των ΜΕΚΟ, αποτελεί… μονόδρομο. Πάμε δηλαδή για έναν Στόλο που θα αποτελείται από 3 νεότευκτες και υπερσύγχρονες Belhara, πλαισιωμένες από 4 υπερτριακονταετείς τύπου «Μ» και άλλες 2 εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ, σύνολο δηλαδή 9 πλοία πρώτης γραμμής συν 3 καινούριες Κορβετοφρεγάτες (εκτοπίσματος 2.500 τόνων όπως ακούγεται, ήτοι θα είναι πλοία περιορισμένων δυνατοτήτων για ανοιχτή θάλασσα βλ. Κύπρο). Κάποιοι ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε 12-14 πλοία καθώς θεωρούν δεδομένη την εξάσκηση της option για μία ακόμη Belhara, αλλά και για την διατήρηση σε υπηρεσία, ενός αριθμού από 2 έως 4 από τις νεότερες Ολλανδικές «S» που διαθέτουμε, καθώς τα κύτη τους είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Θα μπορούμε όμως να μιλάμε για «ανανέωση Στόλου» υπό αυτές τις συνθήκες, όταν μέσα σε μία δεκαετία, θα κληθούμε ξανά, να ανανεώσουμε το ήμισυ σχεδόν της δύναμης πλοίων που διαθέτουμε; Με δυό λόγια, οι μόνοι κερδισμένοι της υπόθεσης είναι οι πολιτικοί, που έντεχνα από εκεί που βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο λόγω της αργοπορίας που χαρακτήριζε την «αγορά του αιώνα» για το Π.Ν. βρεθήκαν «από πάνω» και όταν αυτοί θα έχουν φύγει από το προσκήνιο, θα κληθεί πάλι ο Στόλος να… «πληρώσει το μάρμαρο».

EL COMANDANTE