Ανώτερος ο ΠΑΟΚ, εξαιρετικός Διούδης Sons Of Football
Ο Δικέφαλος του Βορρά παρουσίασε ένα ευέλικτο σχήμα, εγκαταλείποντας την αργοκίνητη κυκλοφορία και το ράθυμο ύφος της περασμένης αγωνιστικής. Ο ασύνδετος Παναθηναϊκός απειλήθηκε έντονα από τον ΠΑΟΚ, ενώ στάθηκε τυχερός χάρη στην επιβλητική εμφάνιση του Διούδη.
Οι συγκινήσεις του α’ μέρους ανήκουν δικαιωματικά στον ΠΑΟΚ. Καλούμενος να αντιδράσει, ο Φερέιρα τον παράταξε με κάποιες αισθητές αλλαγές, προκειμένου να προσδώσει ενέργεια και εναλλακτικούς τρόπους απειλής. Το υψηλό πρέσινγκ των φιλοξενούμενων απέφερε κέρδη, καθώς ανέκοψε την κυκλοφορία των Πρασίνων. Οι γηπεδούχοι έμοιαζαν βραχυκυκλωμένοι, καθώς έλειπε ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αμυντικής γραμμής και κέντρου. Η μπάλα λοιπόν παρέμενε συχνά στα πόδια των αμυνόμενων, φέρνοντας αρκετά κλεψίματα στους παίκτες του ΠΑΟΚ
Η εμπιστοσύνη στον Πέλκα πρόσφερε περισσότερο συρτό ποδόσφαιρο στον άξονα, καθώς και μερική διείσδυσή στην μικρή εστία. Παρότι ο Πέλκας είναι ημιτελής σε προσπάθειες και δίχως την προσδοκώμενη εξέλιξη, αποτελεί παίκτη που τον διατηρείς βασικό στα εναπομείναντα ματς. Διαθέτει αεικίνητο στυλ, απρόβλεπτη κίνηση και δίνει μία φρεσκάδα στα ταλαιπωρημένα χαφ του ΠΑΟΚ. Μέχρι το τέλος των play off και την αναδιαμόρφωση μελλοντικών στόχων, ο Πέλκας αξίζει να ξεκινά βασικός σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, του τωρινού επιπέδου.
Στη συνέχεια, η επιστροφή Γιαννούλη στο αριστερό άκρο έφερε και την εξής διαπίστωση: η παρουσία του επιβάλλει μία υποτυπώδη ισορροπία και σαφώς περισσότερα overlaps σε στήριξη του εξτρέμ και γεμίσματα. Εν αντιθέσει με τον γερασμένο Βιερίνια, ο οποίος και χθες επιβεβαίωσε την χαμηλή του αγωνιστική φόρμα με νέο τραυματισμό και την γενική του αστάθεια εντός γηπέδου.
Στα πεπραγμένα του Παναθηναϊκού, η συνολική απόδοση ομάδας άφησε πικρή γεύση. Στο α’ ημίχρονο, η παρουσία των Ζαχίντ και Μπουζούκη κρίνεται προβληματική, καθώς χωρίς την συνεισφορά τους οι μεταβιβάσεις ήταν ελάχιστες στο δημιουργικό κομμάτι. Ίσως και η επιμονή στη χρησιμοποίηση Μπουζούκη στα άκρα περιπλέκει το σχήμα. Ουσιαστικά, ο μοναδικός επικίνδυνος εξτρέμ του ΠΑΟ είναι ανέκαθεν ο Χατζηγιοβάννης, ο οποίος χθες δεν έπιασε γνώριμες για τον ίδιο υψηλές επιδόσεις. Στο β’ μέρος, η έλευση του τεχνίτη Αγιούμπ επανάφερε τον ΠΑΟ στην διεκδίκηση του κέντρου. Άσκησε κι ο ίδιος πιο έντονη πίεση στον Δικέφαλο, ο οποίος όμως εστίαζε πλέον σε αντεπιθέσεις. Ο Αγιούμπ φανέρωσε ωραία δείγματα γραφής. Κοντρολαρισμένος, με ευχέρεια στην κατοχή της μπάλας. Ο ίδιος έχει σιγουριά στο μοίρασμα, καθώς και ικανότητα να απειλήσει. Ενδεχομένως να υπολείπεται σε σπιρτάδα και αντοχή. Στοιχεία που εξαρτώνται αποκλειστικά από τον οργανισμό του και το επίπεδο ετοιμότητάς του αντίστοιχα.
Όσον αφορά τον Μπουζούκη, έχει πλέον καταστεί φανερό ότι από τις προοπτικές εξέλιξης αυτού του παιδιού – την δικαιολογημένη προσμονή – πλέον περνάμε στην ανάγκη ανάδειξης, στην επιμονή δηλαδή για δεδομένη καθιέρωση. Οι βλέψεις σε νέους πρωταγωνιστές ενός σωματείου ίσως βαραίνουν τον κάθε Μπουζούκη, ο οποίος εμφανώς δεν συμπορεύεται αγωνιστικά στις αφελείς επιθυμίες του «πράσινου» κύκλου. Ακόμη, η παραμονή του ως δεξί εξτρέμ περιθωριοποιεί τις όποιες ικανότητες του στον χώρο του άξονα. Βέβαια, και εκεί κινείται με αστάθεια, χωρίς να έχει την απαιτούμενη κάλυψη να διατηρήσει την μπάλα ανάμεσα στα σκληρά κορμιά του κέντρου.
Η διάρκεια του αγώνα ανέδειξε δικαίως ως MVP τον υποτιμημένο Διούδη. Καίριες επεμβάσεις, ορθές τοποθετήσεις και φυσικά συγκέντρωση σε όλο το παιχνίδι. Ο Διούδης αποτελεί το παράδειγμα ποδοσφαιριστή, καθώς σε όλη την δίχρονη πορεία με τον Δώνη σηματοδότησε απροσδόκητη εξέλιξη και φέτος προσθέτει πειστικότερες εμφανίσεις. Συχνά, αφήνουμε στην αφάνεια τον τερματοφύλακα του ΠΑΟ, ο οποίος και στα δύο ημίχρονα τον διατήρησε αλώβητο. Ωστόσο, τα τελειώματα των φιλοξενούμενων υπήρξαν εξίσου επιπόλαια, επιτηδευμένα, χωρίς στιγμιαία σκέψη και ψυχραιμία στην εκτέλεση.
ΥΓ. Ποιος είναι ο Ελ Καντουρί και ποια θέση επικαλείται ότι παίζει στον ΠΑΟΚ;…
ΥΓ. Ορισμένοι προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Εσίτι «MVP»… με μία καλή πάσα, τρία κλεψίματα και δύο τάκλιν…
