«Αντίο, λοιπόν αντίο, το χάνω κι αυτό το πλοίο…» Ι El Comandante
Οι προπονητές της εξέδρας ξεσαλώνουν και πάλι. Στην χώρα μας, υπάρχουν αμέτρητοι «Μουρίνιο» για να γίνω ένας απ’ αυτούς. Προτιμώ να καταγράψω τις τάσεις
Το «πώς έπαιξε» η Εθνική και το ότι «δεν πήρε αυτό που ήθελε», προστίθεται στα τετελεσμένα, αλλά μήπως μιά ζωή εστιάζουμε σ’ αυτά, αντί να βρούμε την ρίζα του κακού; Να ξεκινήσουμε από τα απλά; «Το ματς ήταν ένας… μικρός τελικός»
Ποιός τελικός ρε; Θέλετε να θεωρείτε «μεγάλη» και μιλάτε για… «τελικό» σε τέτοιο ματς; Με ποιόν ναρκέμπορα συνεργάζεστε; Με την Σλοβενία παίζεις…
Ούτε με τους Γερμανούς, ούτε με τους Πορτογέζους, ούτε με τους τρικολόρ, ούτε με τους Βέλγους.
Σκεφθείτε λίγο τα ονόματα αυτά και το ειδικό βάρος που έχουν κι αντιπαραβάλατε την βαρύτητα της αντίστοιχης δικής μας φανέλας αλλοτινών εποχών… Γιατί κάποτε η γαλανόλευκη σύνθεση, διέθετε βαρύτητα…
Σήμερα τί έχει; Μπορεί να συγκριθεί ο Χατζηδιάκος, ο Μαυρίας, ο Γιακουμάκης, ο Μπουχαλάκης, με τον Γιαννακόπουλο, τον Σάμαρη, τον Ντέμη, τον Σωκράτη, τον Μανιάτη, τον Καραγκούνη; Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί έναν Λημνιό, στην ίδια ενδεκάδα με έναν Δέλλα ή έναν Σιόβα; Θα χώραγε στην Εθνική του Καψή, του Βρύζα και του Τσιάρτα, ο Κυριακόπουλος ή ο Σβαρνάς με τον Παυλίδη;
Με άλλα λόγια: Τί πρωτάθλημα είχες εκείνα τα χρόνια και τί είδους… τσίρκο έχεις σήμερα; Πιάσε και δες ποιά ήταν η… «παραγωγή» παικτών που είχες τότε και ποιά αυτή που έχεις σήμερα… Θα έπαιζε ποτέ ένας Τσιμίκας, δίπλα σε έναν Ζαγοράκη;
Άσε με τώρα καημένε, που θα μου μιλήσεις για Λίβερπουλ και «επιλογή Κλόπ» και τα σορόπια των μπροκεράδων και τα σάλια των ατζέντηδων. Κάτσε να δεις πώς και ποιά μεταμεσονύκτια ώρα θα φύγει από το λιμάνι και τότε, έλα να μου ξαναμιλήσεις για τον ΚΑΘΕ Τσιμίκα. (Δεν έχω τίποτα με το παληκάρι, αλλά το ότι τον θεωρώ υπερτιμημένο, ούτε θα το κρύψω, ούτε θα το αρνηθώ… Γνώμη μου είναι και δεν θα απολογηθώ γι’ αυτήν, ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν…).
Και όχι! Δεν φταίνε τα παιδιά. Αυτά έχουν να δώσουν, αυτά δίνουν. Ούτε κι ο Ολλανδός φταίει και ας μην του καταλογίζω το αλάθητο.
Προσωπικά μόνο ένα πράγμα του χρεώνω σφόδρα: το ότι άργησε (σε έναν ακόμη αγώνα) να ρισκάρει. Διότι γενικά, ο mister δεν είναι υπέρ του ρίσκου. Και στο ποδόσφαιρο, όταν δεν έχεις πολυτέλεια επιλογών κι όταν η φαρέτρα σου βολοδέρνει μεταξύ στειρότητας κι ορφάνιας, το ρίσκο είναι το μόνο όπλο που σου απομένει! Φτάνει να ξέρεις πότε να χρησιμοποιήσεις το πλέον δηλητηριώδες βέλος σου…
Ίσως μιλάω έτσι γιατί, δεν μου αρέσουν οι προπονητές που δεν παίζουν με στόχο την νίκη, αλλά απλά… ελπίζουν σ’ αυτήν. Δεν με εκφράζουν οι τεχνικοί που πρωτίστως κοιτάζουν πώς να καλύψουν τα νώτα τους, να μην φάνε γκολ και μετά να βάλουνε ένα (κι αυτό, εάν και… εφ’ όσον). Θα μου πεις «Μα, κάπως έτσι δεν τα λογάριαζε τα κουκιά κι ο Σάντος;».
Ναί φίλτατε, αλλά ο Σάντος, κατανάλωνε 3 αμπάρια Depon πρίν από κάθε ματς, από τον πονοκέφαλο που είχε, επειδή δεν ήξερε ποιόν να αφήσει στον πάγκο…
Ο Βαν Ντερ Σκιπ αντίθετα, κοιτάζει πρός αυτόν και βλέπει μιά αχανή έρημο: δεν έχει ποιόν να σηκώσει απ’ αυτόν, για να φρεσκάρει, να δώσει άλλον αέρα στη γραμμή που επιθυμεί, να του ανοίξει την πύλη πρός αυτό το ρίσκο.
Κι εκεί είναι που κρίνεται όλη η υπόθεση και η Εθνική Ελλάδος σήμερα: στο υλικό (που δεν διαθέτει). Κι ο Ολλανδός, αυτό το υλικό έχει και με αυτό καλείται να δουλέψει. Να «γεννήσει» παίκτες, δεν μπορεί. Ούτε και είναι αυτή η δουλειά του.
Κατάλαβέ το: δεν είναι η Εθνική που νοσεί. Είναι το ελληνικό πρωτάθλημα που χρόνια τώρα, βρίσκεται διασωληνωμένο στη Μ.Ε.Θ. της… υπογεννητικότητας ποδοσφαιριστών. Και ποιοί ευθύνονται γι’ αυτό, αν όχι οι παράγοντες των Συλλόγων;
Όταν ακόμα και στις πιο μικρές, οι πιο αδύναμες ομάδες της Λίγκας μας, ψάχνει κανείς να βρει Έλληνα με το μικροσκόπιο, από ποιά δεξαμενή παικτών θα βρεί παίκτες ο Ομοσπονδιακός για να πλαισιώσει το εθνικό μας συγκρότημα; Από το μουντιάλ της Βραζιλίας και μετά, μέσα σε ένα κύμα… μετεγραφικής μετανάστευσης, όπου οι ξένοι, έκοψαν την παροχή οξυγόνου στα ελληνόπουλα, η εθνική μας ομάδα πνέει τα λοίσθια. Κι αναρωτιέμαι: είναι το ποδόσφαιρό μας που μιμείται την κατάσταση της χώρας με το… μεταναστευτικό ή μήπως το ανάποδο;
