Από την φλυαρία στην... αναποτελεσματικότητα ο Ολυμπιακός

Οι Ερυθρόλευκοι μας δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα με την διαφορετική εικόνα τους τόσο στο χλιαρό πρώτο μέρος, όσο και στο αισθητά δεύτερο καλύτερο τους ημίχρονο. Βαθμοί ασφαλώς χάθηκαν, πρωτόγνωρη η ισοπαλία και για τους γηπεδούχους, αλλά η αναμέτρηση με τον μαχητικό Ατρόμητο εξήγαγε αρκετά συμπεράσματα στο που πορεύεται το αγωνιστικό σύνολο του Μαρτίνς, ποιο είναι το προφίλ των νέων προσθηκών και τι ίσως θα αναμένουμε από εδώ και στο εξής.

Για άλλη μία φορά προέκυψαν χρόνια προβλήματα που χρίζουν επίλυσης ή εύρεσης εναλλακτικών σχεδίων για την κάλυψη αδυναμιών. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα, στην ελλιπή δημιουργία από τον άξονα, την μοναδική αρχική πηγή ενέργειας τον Βαλμπουενά, αλλά και το σπάταλο πρώτο μέρος, δίχως οι Ερυθρόλευκοι να αποκτήσουν ανάλογα μέτρα ψηλά, όπως πολύ πετυχημένα κατόρθωσαν στην επανάληψη εναντίον του οχυρωμένου Ατρόμητου. Πρώτον, παρά τη θέληση για κυριαρχία εντός γηπέδου, προκύπτουν ορισμένα ατομικά ψεγάδια από πλευράς παικτών του Ολυμπιακού. Η απερισκεψία σε διάφορες αποφάσεις, όπως ο Σισέ στο χώρο της άμυνας ή με αυτή την ακατανόητη ψηλή μπαλιά του, που προσφέρει απλόχερα ως δώρο την κατοχή στον αντίπαλο. Ορισμένοι παίκτες κάνουν ανούσια κατάχρηση της μπάλας, με μπροστάρη τον πεσμένο κατά τα άλλα Ελ Αραμπί, ενώ εκεί που ικανοποιούμασταν με τη πάσα του Σεμέδο ήρθε ο Σωκράτης και την αντικατέστησε με ηρωικά διωξίματα. Όλη αυτή η αναρχία στο ποδόσφαιρο του Ολυμπιακού που μόνο φαντασία δεν προσδίδει, τσαλακώνει αρκετά οποιαδήποτε προσπάθεια επικράτησης του έναντι του αντιπάλου.

Δεύτερον, μία άλλη διαπίστωση είναι πως απουσιάζει ο οργανωτής από τον άξονα. Εκείνος που θα αποτελέσει χειριστής της μπάλας, θα τη μοιράσει ή ακόμη και θα έχει την εκτέλεση στη μικρή εστία. Για αυτό τον λόγο, ο Μαρτίνς αναζητούσε απεγνωσμένα κάποια έμπνευση της τελευταίας στιγμής από τον δυσκίνητο Κούντε την ώρα των τελευταίων, πιεστικών λεπτών στις καθυστερήσεις. Εκεί λοιπόν, είναι κραυγαλέα και η απουσία του Φορτούνη, ο οποίος στη πιο αδιάφορη χρονιά του είχε αξιοπρόσεχτα νούμερα σε γκολ και σε ασίστ αντίστοιχα. Βέβαια, υπάρχουν και άλλου είδους ατομικές ικανότητες από τα πόδια του, που δύσκολα συναντάς και αποκτάς στην αγορά. Ωστόσο, ασχέτως αυτών των διακριτών παρατηρήσεων, προκύπτει πάλι μία φλυαρία του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο όπως μάλιστα συνήθιζε από πέρσι έντονα. Μάλιστα η ομάδα στο Καραΐσκάκη παρατάχθηκε σε 4-4-2, ένα άκρως δηλαδή επιθετικό σύστημα που εύλογα σε παρασέρνει στη δημιουργία απειλών. Κι όμως, ο Ολυμπιακός βελτίωσε σημαντικά την εικόνα του στην επανάληψη, όταν και έφτιαξε συνολικά 12 ευκαιρίες και παρέθεσε στον αγωνιστικό χώρο έντονη αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών, συνεργασίες ακόμη και μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στο αντίπαλο μισό του γηπέδου, να ρισκάρει σε μέγιστο βαθμό, στοιχεία που ούτε στο ελάχιστο δεν επιχείρησε στο πρώτο αδιάφορο μέρος.

Πάμε βέβαια, και στο διάστημα που πράγματι ο Ολυμπιακός απείλησε, αλλά απέτυχε τελικά να σκοράρει. Αναποτελεσματικός, χάσιμο ευκαιριών που ορισμένες μονάδες άλλες φορές τις εκμεταλλεύονταν στο έπακρο. Χρησιμοποιήθηκαν και όλοι οι επιθετικοί της αποστολής, αλλά και πάλι σκορ δεν διαμορφώθηκε. Τουλάχιστον τα ακραία του μπακ ήταν αντάξια των περιστάσεων. Ο Καρμπόβνικ άφησε ενθαρρυντικά δείγματα γραφής όσο πρωταγωνίστησε στη δεξιά πλευρά. Το στυλ του παραπέμπει πιο πολύ σε δεξί χαφ, καθώς ήταν φανερές οι αρετές του στο τομέα της δημιουργίας. Είναι κιόλας αρκετά γρήγορος, σβέλτος, με μόνο ερωτηματικό ο τρόπος που αμύνεται, στοιχείο που θα το αλιεύσουμε μέσα από τους επερχόμενους, ανταγωνιστικούς αγώνες. Παράλληλα, και ο Ρέαμπτσουκ στάθηκε καλά, έχοντας δύο γεμάτες κούρσες και κάποιες εύστοχες σέντρες. Ειδικά οι κούρσες του Μολδαβού αποτελούν γεγονός, πιθανόν οι πρώτες με τόση επιτυχία και σιγουριά στο ανέβασμα. Ακόμη, ένας άλλος παίκτης που μας παρουσίασε το αγωνιστικό του προφίλ ήταν ο Ονιεκούρου. Όχι ιδιαίτερα χαρισματικός στο κλειστό χώρο, αλλά πολύ πιο επικίνδυνος εντός περιοχής με ικανοποιητικές τελικές αποφάσεις, πρόθυμος να εκτελεί, αλλά και να ξεφεύγει εξίσου πίσω από την πλάτη της αντίπαλης άμυνας.

Συνεπώς, δεν μπορούμε να πούμε ακόμη με σιγουριά στο κατά πόσο θα συμβάλλουν οι νέες μεταγραφές στη πορεία του Ολυμπιακού, όμως δεδομένα τώρα δοκιμάζονται. Κάποιοι από αυτούς διαθέτουν στοιχεία, όπως οι Βάτσλικ, Καρμπόβνικ κ.α. Από την άλλη, είδαμε και τον Λόπεζ με ελάχιστες και ημιτελείς ενέργειες, όπως και τον Τικίνιο που θα αποτελέσει τον παρτενέρ του επικίνδυνα εξουθενωμένου Ελ Αραμπί. Έχει δρόμο ο Ολυμπιακός ως ομάδα, να σμίξει τον παλιό κορμό με τους νεοσύστατους, και να μιλήσουμε με τη σειρά μας, τα οφέλη του φετινού ρόστερ. Το πρωτάθλημα δυσκολεύει, όμως είναι η ευκαιρία της Ευρώπης. Δύο πεδία που θα δώσουν εξετάσεις οι Ερυθρόλευκοι.