Από την κόλαση στο παράδεισο… Σωτήρης Βάζελος

Εκεί που όλος ο κόσμος μουρμούραγε πως η παράδοση συνεχίζεται με την Παρί να μείνει εκτός από τα ημιτελικά και ο τίτλος loosers να γίνεται επικεφαλίδα για ακόμα μια φορά σε sites και εξώφυλλα εφημερίδων,ήρθαν τα πάνω κάτω με αποτέλεσμα ο Τούχελ να βγάλει κραυγή πρόκρισης.

Ας μην δείχνουμε εμπάθεια διαρκώς για τους Γάλλους και όσο ζητούσαμε μέσα στο ματς οι περισσότεροι να δούμε την Αταλάντα να συνεχίζει το όνειρο, αντικειμενικά πέρασε η καλύτερη και πιο ποιοτική ομάδα στο χορτάρι του Νταλούζ.

Ο Νειμάρ αυτό το τετ α τετ που χάνει στο 3′ λεπτό απλά δεν χάνεται όπως και αυτό του Εμπαπέ από πλάγια θέση βέβαια στο 80′.Ο Γκασπερίνι τακτικά το δούλεψε σωστά το ματς αλλά οι Ιταλοί έμειναν στο τέλος από βενζίνη.

Η ομάδα του Μπέργκαμο το πάλεψε όπως είπαμε και παραπάνω καλά το παιχνίδι,δεν κλείστηκε ακόμα και όταν κατάφερε να προηγηθεί με 1-0,πάντα έξι παίχτες της ήταν από την μέση και μπροστά με τους ακραίους κυρίως να έχουν την μερίδα του λέοντος.Η αλήθεια όμως είναι ότι οι Παριζιάνοι όσο περνούσε η ώρα έπαιρναν μέτρα και ψυχολογία.

Η έλλειψη ρυθμού λόγω της διακοπής του γαλλικού Πρωταθλήματος από τον Μάρτιο φάνηκε στην αρχή αλλά κατά την διάρκεια του αγώνα πέραν των ατομικών ενεργειών του Nειμάρ,οι παίχτες του Τούχελ έβαλαν την μπάλα κάτω,έβγαλαν αυτοματισμούς και γύρισαν το ματς στο 90′ και 93′.

Ο Μαρκίνιος κορυφαίος του γηπέδου,έκοβε και έραβε,έτρεξε περισσότερο από όλους ενώ παράλληλα έκανε το 1-1 δίνωντας ώθηση για την μεγάλη ανατροπή.Για να δούμε στα 50 χρόνια ιστορίας του συλλόγου μήπως ήρθε η ώρα να βρεθεί σε έναν τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης;Κοντός ψαλμός…