Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Υπόκλιση | Cinemania
Είκοσι ολόκληρα χρόνια και κάτι παραπάνω μετράμε από τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού, την πρώτη απόπειρα να αποτυπωθεί η Μέση Γη στη μεγάλη οθόνη. Το εγχείρημα του σκηνοθέτη Πίτερ Τζάκσον ήταν μεγαλειώδες, αγγίζοντας με σεβάσμιο τρόπο την αισθητική του Τόλκιν, με την οποία ο ίδιος έντυνε τις ιστορίες περιπλάνησης και περιπέτειας των ηρώων του. Δύο δεκαετίες αργότερα τα στούντιο της υπερ-εταιρείας Άμαζον αγγίζουν τη μυθοπλασία του συγγραφέα με την ανακοίνωση μίας νέας σειράς. Η νέα επίσκεψη στη Μέση Γη θα εξιστορεί λησμονημένα γεγονότα, προτού το Ένα δαχτυλίδι αποπλανήσει σκέψεις και λογική. Η ονομασία της σειράς θα φέρει ξανά τον τίτλο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, στον οποίο κάποτε υποκλιθήκαμε, όπως οι πρωταγωνιστές του έργου στο κουράγιο και τη μεγαλοψυχία των χόμπιτ.
Για την κινηματογραφική τριλογία του Πίτερ Τζάκσον θα άξιζε να σπαταλήσουμε ώρες αμέτρητες όσον αφορά την σπουδαιότητα και τις ανεξίτηλες εικόνες που άφησε στη μνήμη και τα συναισθήματά μας. Μετά την αρχική προβολή του α’ μέρους, δεν υπάρχει χρονιά που να μην ανοίγουμε ξανά την «πόρτα» της Μέσης Γης. Κάθε φορά που ακολουθούμε την πλοκή των ηρώων υπάρχουν σκηνές που τις αποκωδικοποιεί κανείς ανάλογα με την ηλικία και τη συλλογή βιωμάτων στη ζωή του. Έτσι λοιπόν, προκύπτει και η Υπόκλιση στο είδος των χόμπιτ, στη κίνηση μεγαλοπρέπειας και γενναιοδωρίας του Βασιλιά Άραγκορν και των υπηκόων του προς τους μικρόσωμους χαρακτήρες της ιστορίας.
Παρακολουθώντας πάλι τις ταινίες, αντιλαμβανόμαστε ότι εκείνη η βαθειά Υπόκλιση αποτέλεσε όχι μόνο την ευχαριστία προς τους κεντρικούς ήρωες για την καταστροφή του Δαχτυλιδιού, αλλά και προς τον συγγραφέα και φαντασιουργό Τόλκιν. Μία ευγνωμοσύνη που δεν άρχιζε και τελείωνε μονάχα από τους συμμετέχοντες ηθοποιούς, αλλά προερχόταν τόσο από τον Τζάκσον, όσο και από το λαμπρό του επιτελείο. Ο σεβασμός στην τολκινική αισθητική που πηγάζει από τα βιβλία, αποτυπώθηκε και στην μεγάλη οθόνη με αρκετή πειστικότητα. Ο συνδυασμός λυρικότητας, τα χρώματα του πολέμου που παραπέμπουν στους Παγκόσμιους Πολέμους, αλλά και η εξωτική ομορφιά της Μέσης Γης πρόσφεραν το τελικό επιτυχές αποτέλεσμα.
Όλα αυτά τα συνδυαστικά στοιχεία, όπως και οι συμβολισμοί στις ταινίες του Τζάκσον που αναδύουν το σκεπτικό του Τόλκιν, καλούνται κατά κάποιον τρόπο να τηρηθούν στη νέα προσπάθεια της Άμαζον. Το γεγονός του αδιανόητου χρηματικού ποσού για την δημιουργία μίας σειράς φαντασίας δεν αποτελεί λόγος επιτυχίας. Από τη μεριά της, τα συνεργεία και οι συμμετέχοντες ηθοποιοί της Άμαζον χρειάζεται να προσθέσουν το λεγόμενο μεράκι για την λεπτομέρεια που διακρίνει την πολυσύνθετη Μέση Γη. Άλλωστε, μη ξεχνάμε ότι η αναγνώριση των ταινιών του Άρχοντα προήλθαν, καθώς υπήρχε ευαισθησία των σκηνών μεταξύ των ηρώων, αλλά και φιλοσοφικά λόγια που στιγμάτιζαν την πορεία του καθενός πρωταγωνιστή.
Για αυτούς τους λόγους η τριλογία του Τζάκσον απέσπασε τα εύσημα μας και την υπόκλιση της πλειονότητας του κοινού. Έτσι, παρομοίως έκλεισε ο κύκλος της συντροφιάς των ηρώων, με την αξία των Χόμπιτ να αφήνει το στίγμα στην μετέπειτα ευημερία όλων στη Μέση Γη. Συνεπώς, όσον αφορά το μεγαλεπήβολο σχέδιο της Άμαζον πρέπει η ίδια να κατανοήσει την λογοτεχνική περιήγηση ανάμεσα στα πυκνά δάση που δημιούργησε ο Τόλκιν, αλλά και το ότι το συγγραφικό του έργο δεν εξετάζεται μονάχα ως φαντασία, αλλά ως μία σειρά ιστορικών γεγονότων επηρεασμένα από τον πόνο των δικών μας σφοδρών πολέμων.
