Είχα αναφερθεί σε παλαιότερα άρθρα μου για την ομάδα τού ΑΡΗ. Μάλιστα ίσως καί με κάποια δόση υπερβολής είχα “τρέξει” να χαρακτηρίσω αυτήν ομάδα ότι ήρθε για μεγάλα πράγματα. Τώρα όμως τελευταία βλέποντας την αγωνιστική της συμπεριφορά έχω προβληματιστεί καί κάνω καί δεύτερες σκέψεις. Με αφορμή τον αγώνα πού έδωσε προχθές στο Βικελίδης με τόν Ατρόμητο, είδα έναν ΑΡΗ, με λίγα ποδοσφαιρικά κυβικά. Ένα ματς πού έπρεπε να το κερδίσει γιατί τού εξασφάλιζε τό Ευρωπαϊκό εισητήριο, το έπαιξε σάν ερασιτέχνης καί πρωτόβγαλτος στα μεγάλα σαλόνια. Άναρχο , ανούσιο , καί χωρίς σκοπό παιχνίδι με παίκτες ασόβαρους, ειδικά για την φανέλα πού φοράνε .

Δεν ήξερε τί ζήταγε μέσα στο χορτάρι. Εντάξει ρε φίλε θά μου πείτε καί ο Κόουτς τί έκανε; Τίποτα καί αυτός ο οποίος αρχίζει καί με την σειρά του να με προβληματίζει. Απέναντι σε έναν σοβαρό καί αγωνιστικά πειθαρχημένο Ατρόμητο έχασε ο Άρης με μόλις 3 επισκέψεις στην περιοχή του. Εδώ κολλάει αυτό πού σας είπα νωρίτερα ότι δεν έχει αυτός ι ΑΡΗΣ τουλάχιστον ακόμη ποδοσφαιρική ταυτότητα. Θέλει φίλοι μου Αρειανοί πολύ δουλειά ακόμα, για να “σφραγίσει” την ουσιαστική παρουσία του στα μεγάλα σαλόνια.

Πρέπει να ξαναβρεί την αυτοπεποίθηση καί την αίγλη τού παλιού καλού ισχυρού Άρη. Όχι με σκαμπανεβάσματα, δηλαδή μία αγωνιστική μπροστά καί δύο πίσω. Ενίσχυση μεταγραφική γιατί έχει τώρα ο ΑΡΗΣ κάποιους ποιοτικούς παίκτες, καί ψιλοστέκεται.Η μεγαλύτερη περιουσία του είναι ο κόσμος του καί η δυνατή πάντα έδρα του. Εγώ απλά συστήνω υπομονή καί αγάπη στην ομάδα καί όλα θά έρθουν.

ΥΓ: Για το θέμα τού προπονητή Παντελίδη θα ακολουθήσει κι’άλλο άρθρο … εν αναμονή !