H αρρωστημένη, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τακτική διαφόρων με ή και χωρίς εισαγωγικά ειδησεογραφικών σάιτ να πουλούν τις με ή και χωρίς εισαγωγικά ειδήσεις τους με πιασάρικους και «catchy» τίτλους και με, σε πολλαπλές αναγνώσεις, προκλητικές, φωτογραφίες, ξεπερνάει κάθε λογική.

Ηθικοί φραγμοί πλέον δεν υπάρχουν, οι ειδήσεις δεν διασταυρώνονται, ενώ η μηδενική δυνατότητα για βιωματικά και αποκλειστικά μόνο θέματα, έχουν μετατρέψει την δημοσιογραφία από λειτούργημα σε επικοινωνιολογία και δημόσιες σχέσεις.

Επομένως και πράγματι, τα δεδομένα στην ιντερνετική (και όχι μόνο) δημοσιογραφία σήμερα είναι, στην καλύτερη, και με πολύ large επιείκεια, «αποθαρρυντικά».

Εκτός από τις κάκιστες χρηματικές απολαβές και τα ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα σε σχέση με τον απαιτούμενο χρόνο και κόπο δουλειάς, στη μάχη για τα κλικ και τα «ποστ ανά τέταρτο», το πρωτογενές, ποιοτικό και αξιόπιστο υλικό είτε απλά κάνει φτερά ως ένα κακόγουστο και άνοστο πια αστείο είτε παρατηρείται ως αποτέλεσμα ενός βίτσιου ή μιας αρκετά κοπιαστικής και συχνά ψυχοφθόρας προσπάθειας, που ούτως ή άλλως μέσα σε όλον αυτόν τον αχταρμά από αμφίβολες πληροφορίες και κοινοποιήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παίζεται εάν αναγνωριστεί και πόσω μάλλον να εκτιμηθεί.

Σε κάθε περίπτωση, το επάγγελμα της δημοσιογραφίας στις μέρες μας έχει θέμα. Σοβαρό και υπαρξιακό. Η ψηφιακή εποχή φυσικά αναλογική δεν γίνεται, ήρθε και θα μείνει. Παρομοίως, η βαθύτερη οικονομική ύφεση στη νεότερη ιστορία ούτε παίξε είναι ούτε γέλασε. Βαθιές οι ρίζες του κακού, βαθιές και οι τομές που χρειάζεται για θεραπεία.

Μέχρι τότε, αναγνώστες και συντάκτες είμαστε υπεύθυνοι των πράξεων μας.