Άλλο ένα ματς που με ένα φαβορί σε κρίση. Στην περίπτωση αυτή η Ατλέτικο Μαδρίτης που τον τελευταίο καιρό βλέπει τα γκολ με το κυαλι και τον Σιμεονε να απαντάει στις κριτικές για το αμυντικογενες παιχνίδι του ότι την πίτσα του αρέσει να την τρώει ετσι.

Έτσι γουστάρει κι έτσι παίζει. Η ενδεχομένως έτσι μόνο να ξέρει να παίζει. Με τα πολλά λοιπόν η Ατλέτικο ξεκινά χθες το παιχνίδι αμυντικά δίνοντας χώρο στη Λεβερκούζεν κι αυτή άλλο που δεν ήθελε. Κυριαρχεί ολοκληρωτικά στο γήπεδο πατώντας παντού στο γήπεδο αφήνοντας την Ατλέτικο σε ρόλο κομπάρσου ανήμπορου όμως να επιτεθεί με αξιώσεις στην κόντρα.

Ο Ερέρα προσπάθησε να κάνει κάτι στο κέντρο, να δώσει ώθηση στην ομάδα προς τα μπρος αλλά δεν είχε συμπαράσταση καθώς ο Κόκε κι ο Σαούλ μόνο έτρεχαν να κόψουν μπάλες. Ευτυχώς που στην άμυνα ο αντικαταστάτης του Γκοδιν, ο Φελίπε ήταν βράχος που έκοβε κάθε επιθετική ιδέα των Γερμανών.

Ο Ντιέγο Κόστα μπροστά ήταν ένας περιπατητης ανέμελος αφού η μπάλα δεν έφτανε ποτέ στα πόδια του. Αλλά ούτε κι αυτός την κυνηγούσε. Έτσι η εξέδρα σε ακόμη ένα παιχνίδι άρχισε να απογοητεύεται. Μέχρι που στο παιχνίδι μπήκε ο Αλβαρο Μοράτα.

Και στο 77′ μετά από σέντρα ξυράφι του Λοντι από αριστερά ο Μορατα με κεφαλιά καρφώνει τη μπάλα στα Γερμανικά δίχτυα και ξεσηκώνει το Γουάντα Μετροπόλιτανο. Πόσες και πόσες φορές ο φονιάς από τον πάγκο ξελασπωνε στο παρελθόν τη Ρεάλ μπαίνοντας στο 70′ και στο 80′. Ακόμα και τώρα που φοράει τα ερυθρόλευκα μοιάζει να του πάει ο ίδιος ρολος.

Να μπαίνει αφηνιασμένος μια να αλλάζει τον ρου του αγώνα. Κι έμειναν οι Γερμανοί στο τέλος να κοιτάζονται πώς έχασαν έναν ακόμη αγώνα όπου είχαν την απόλυτη υπεροχή. Λουκάνικα και μπύρες αντί για πίτσα για την Ατλέτικο και μετά ασπιρίνη και άντε γεια ο πονόκοιλος.