Ανέκδοτη ιστορία…

Κυριακή της Πεντηκοστής η Δόξα Δράμας παίζει στην Πάτρα με την Παναχαϊκή. Ο Αλέφαντος ήταν τιμωρημένος και έβλεπε τον αγώνα έξω από την περίφραξη του αγωνιστικού χώρου, πίσω από τον πάγκο της Δόξας. Εκείνη τη μέρα είχε αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Στράντζαλη, ίσως για λόγους τακτικής ίσως γιατί δεν τον χώνευε (παρ’ όλο που ο Τάσος ήταν εξαιρετικός παίχτης).

Ο Μπάμπης Λαζαρίδης καθόταν στον πάγκο της ομάδας κι εγώ στην κερκίδα (σύμβουλοι και οι δύο). Στο δεύτερο ημίχρονο ο αγώνας έγινε 1-0 υπέρ της Παναχαϊκής και δίνει εντολή ο Αλέφαντος να σηκωθεί για ζέσταμα ο Στράντζαλης. Μέχρι εκείνος να μπει, ο Δαβουρλής μας έβαλε δεύτερο γκολ. Ο Στράντζαλης άρχισε να δυσανασχετεί, “τι με βάζει τώρα, τι να κάνω…”.

Ο Αλέφαντος όμως ήταν μαχητής! Και 5-0 να έχανε πίστευε ότι τον αγώνα θα μπορούσε να τον γυρίσει. Λέει του Στράντζαλη, “θέλω δύο πράγματα. Δίνε μπαλιές στην επίθεση και στην άμυνα να μαρκάρεις τον Δαβουρλή”. Ας σημειωθεί ότι ο Δαβουρλής ήταν τότε 35 χρονών. Στην πρώτη επίθεση, αφ’ ης στιγμής μπήκε ο Στράντζαλης, ο Δαβουρλής βάζει 3ο γκολ. Πηδάει ο Αλέφαντος στα κάγκελα, λέει του Λαζαρίδη “Βγάλ’ τον αμέσως”.

Ο Μπάμπης προσπαθεί να τον ηρεμήσει, αλλά εκείνος δεν κρατιέται. Έτσι ο Στράντζαλης έπαιξε εν όλω τρία λεπτά. Μόλις τον κάνει αλλαγή, πέφτει όλο το γήπεδο πάνω στον Αλέφαντο. Ο Στράντζαλης φεύγει χειρονομώντας, γίνεται της τρελής. Εντέλει η Δόξα κάνει το 3-2 και χάνει ευκαιρίες να ισοφαρίσει. Ο Αλέφαντος έχει στραφεί στην κερκίδα, που έχει σιωπήσει, και τους φωνάζει:

“Πού είστε, ρε κότες, πού κρυφτήκατε”…