Με αφορμή τις σπουδαίες μετακινήσεις από το ΝΒΑ στην Euroleague ,την βράβευση του Όντι Νόρις από το Περιστέρι αλλά και την μη έλευση του Dominique Wilkins για το τουρνουά Παύλος Γιαννακόπουλος ,θυμηθήκαμε μια μεταγραφή βόμβα που είχε την δική της βαρύτητα. Εκτός της αγωνιστικής αξίας αλλά και της εμπειρίας του στα παρκέ του ΝΒΑ, ο Byron Scott ήταν μια μετακίνηση που μαζί της έφερνε και τρία δαχτυλίδια πρωταθλητή. Τρεις κατακτήσεις σε πρωταγωνιστικό ρόλο, στην βασική πεντάδα σε μια σπουδαία ομάδα παίζοντας υπερηχητικό μπάσκετ για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, τους Los Angeles Lakers.

O Byron Scott εν έτη 1997 δοκιμάζει στην δύση της καριέρας του να πρωταγωνιστήσει και στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Η ειρωνεία της στιγμής είναι ότι η ομάδα των πρασίνων είχε εκτός των χρωμάτων και το ίδιο έμβλημα με τους κύριους αντίπαλους του Scott στο ΝΒΑ , τους Boston Celtics. Η κόντρα Lakers-Celtics είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ την δεκαετία του ΄80 και ο Scott έζησε τις καλύτερες μπασκετικές του στιγμές μέσα από αυτή την κόντρα.

Αρχικά ο Scott επιλέχθηκε στο Νο4 στο draft του 1983 σαν απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα για λογαριασμό της δεύτερης ομάδας της πόλης που τους Los Angeles Clippers. Κατέληξε όμως λόγω των γνωστών ανταλλαγών που διεξάγονται στα draft στους αγαπημένους του Lakers. Εκεί έμεινε μια δεκαετία αρχικά από το 1983 έως το 1993 όντας μέλος της ομάδας που έφερε στα παρκέ του ΝΒΑ ένα διαφορετικό είδος παιχνιδιού που ονομάστηκε showtime λόγω του γρήγορου ρυθμού στην επίθεση της , προσφέροντας παράλληλα ελκυστικό θέαμα.

Κατέκτησε παρέα με τον Magic Johnson , Kareem Abdul Jabbar , James Worthy , Michael Cooper και Kurt Rambis , 3 πρωταθλήματα .To 1985 αρχικά και το 1987 και 1988 μετέπειτα. Διεκδίκησε άλλους τρεις τίτλους φτάνοντας στην κορυφή της Δυτικής περιφέρειας αλλά απώλεσε το δαχτυλίδι το 1984 λόγω Celtics , το 1989 λόγω Pistons και το 1991 λόγω Bulls. Το 1988, την σεζόν του θρυλικού repeat, ήταν η καλύτερη χρονιά του όσο αφορά την συγκομιδή πόντων με 21,7 πόντους μέσο όρο.

Δεινός σουτέρ και ικανότατος στο ανοιχτό γήπεδο ταίριαζε απόλυτα στο φαντασμαγορικό παιχνίδι των Λιμνανθρωπων. Όμως κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει και τις αμυντικές του ικανότητες όπου συχνά αναλάμβανε και τον καλύτερο επιθετικά παίχτη της αντίπαλης ομάδας. Έπειτα από μια δεκαετία στο L.A. μετακόμισε στους Pacers για μια διετία βοηθώντας την παρέα του Reggie Miller με το πάντα αξιόπιστο σουτ και το mentality του πρωταθλητή που διέθετε. Μια αδιάφορη χρονιά στους Grizzlies , επιστροφή για μια σεζόν στους Lakers λίγο πριν αποφασίσει να αγωνιστεί στο κλειστό του Ο.Α.Κ.Α. για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.

Συνολικά τελειώνει την καριέρα του στο ΝΒΑ με 15,09 πόντους μ.ο. , 2,7 ασίστ και 1,2 κλεψίματα με 83,3% στις ελεύθερες βολές , 50,5% στο σουτ δυο πόντων & 37% στο τρίποντο σε 1073 ματς στην regular season (συν 183 ματς σε playoffs).

Στην μοναδική σεζόν που αγωνίστηκε στην Ελλάδα -1997/98- βοήθησε το τριφύλλι παρέα με τον Ντίνο Ράτζα και τον Φάνη Χριστοδούλου να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από 14 χρόνια. Στην σειρά των τελικών με τον Παοκ έκανε σπουδαίες εμφανίσεις, αποτελώντας ουσιαστικά και τον MVP της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Στην συγκεκριμένη σειρά ανέλαβε το μαρκάρισμα του σούπερ σκόρερ του Δικέφαλου Πέτζα Στογιάκοβιτς. Οι δυο θα συνεργάζονταν λίγο αργότερα για λογαριασμό των Kings (1998-2000 ως assistant coach) βοηθώντας τον νεαρό Σέρβο στην ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση του φαρμακερού του σουτ.

Η προπονητική του καριέρα συνεχίστηκε ως head coach στους Nets (2000-2004) φτάνοντας δυο φορές στους τελικούς του ΝΒΑ , το 2002 και το 2003 απέναντι στους Lakers (του Kobe & του Shaquille ) και στους Spurs (του Popovic ) αντίστοιχα. Έπειτα ανέλαβε τους Hornets (2004-2009) όπου αναδείχτηκε και καλύτερος προπονητής στο ΝΒΑ το 2008. Ύστερα ανέλαβε τους Cavaliers για μια τριετία το 2010 στην μετά Lebron εποχή πριν γυρίσει στον πάγκο των Lakers για δυο σεζόν.

Η γεμάτη από παραστάσεις καριέρα του Byron Scott τον κατατάσσουν σίγουρα στο top 5 όσων αγωνίστηκαν στην Ευρώπη. Επαγγελματίας πρωταθλητής θα ήταν ίσως ο τίτλος που πρέπει να συνοδεύει το όνομα του σπουδαίου Byron.