Χωρίς δημιουργό στη σύνθεση δεν προχωράς

Η βασική σύνθεση κάθε ομάδας στο ποδόσφαιρο χρειάζεται το λιγότερο έναν δημιουργό. Η ύπαρξη ενός παίκτη δηλαδή που εντός της ενδεκάδας θα ευθύνεται για τις διαγώνιες κινήσεις σε όλους τους χώρους της επίθεσης, θα προσφέρει ευκίνηση, αλλά θα λειτουργεί κι ως κρίκος στους συνδυασμούς μεταξύ των παικτών. Τον συγκεκριμένο ρόλο εδώ και τρία έτη τον έχει αναλάβει με το παραπάνω ο Βαλμπουενά, ειδικά από τη στιγμή που ο Φορτούνης προσπαθεί να αφήσει τους μακροχρόνιους τραυματισμούς πίσω του. Εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα ο Βαλμπουενά γλύκαινε το παιχνίδι των Ερυθρολεύκων, ακόμη κι αν ο ίδιος σπατάλησε ενέργεια σε ανούσια γεμίσματα στη περιοχή.

Ο Ολυμπιακός εδώ και έναν μήνα είχε σημειώσει απρόβλεπτη κάθοδο στην απόδοσή του, δίχως σημάδια επανάκαμψης. Ο αγώνας έναντι των Ιωαννίνων έφερε την αναγκαιότητα της νίκης, οπότε εμμέσως την βελτίωση ταχέως της συνολικής του εμφάνισης. Οι παίκτες έπειτα από μακρύ διάστημα είχαν γρηγορότερη κυκλοφορία με μέτρα ψηλά στο γήπεδο για περαιτέρω πίεση στην άμυνα των φιλοξενούμενων. Αρχικά, υπήρχε διαρκής κίνηση των παικτών και διάθεση για άμεσες συνεργασίες με τελικό δημιουργό κυρίως τον Βαλμπουενά. Μετά από καιρό ο βετεράνος Γάλλος διέθετε δυνάμεις για βασική επιλογή στην ενδεκάδα, θυμίζοντας ανά διαστήματα τον παίκτη – ορχήστρα που θαυμάσαμε τις προηγούμενες σεζόν.

Παρότι όσο είχε ανάσες ο Βαλμπουενά με προσφορά συνοχής στην ανάπτυξη του Ολυμπιακού, η απόδοσή του στην επανάληψη χαμήλωσε, όπως και οι απόπειρες των Ερυθρολεύκων στην αντίπαλη εστία. Τελικές φάσεις στο στόχο δεν επιτεύχθηκαν αρκετές, αλλά τουλάχιστον έπειτα από διαδοχικά ματς οι γηπεδούχοι φανέρωσαν μία εγρήγορση με την απόλυτη συνεισφορά του Βαλμπουενά όσο βάσταγαν τα πόδια του. Κι εκεί έρχεται το ζήτημα των δημιουργών στον Ολυμπιακό, ο οποίος το μόνο που προσδοκά αυτή τη στιγμή είναι η επιστροφή του σημαντικού Φορτούνη. Είναι ο μόνος που έπειτα από τον Βαλμπουενά στα 37 του, μπορεί να φέρει λύσεις στην ομάδα τόσο από τον άξονα, όσο και στις πλευρές με την ευχέρεια στο κάθετο παιχνίδι και τη διείσδυσή του.

Η αγωνιστική επίδραση των Βαλμπουενά και Φορτούνη

Συγκεκριμένα, για να κατανοήσουμε την απώλεια αυτών των δύο από το προσκήνιο για λόγους είτε ηλικίας είτε τραυματισμών, χρειάζεται να λάβουμε υπόψη τί έφερναν σε ουσία τα περασμένα έτη. Ας συνειδητοποιήσουμε πως πέραν του Μασούρα, κανένας εκ των παρόντων εξτρέμ στο ρόστερ δεν χαρακτηρίζεται δημιουργικός, ούτε φυσικά σκόρερ. Σε σημείο που ο Αγκιμπού Καμαρά υποδύεται και τον ακραίο χαφ αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Ας πάρουμε πρώτον, την περίπτωση του απόντος Φορτούνη. Το έτος 2020 – 21 μετά τον πρώτο χιαστό, αγωνίστηκε κανονικά και απέφερε 9 γκολ και 13 αντίστοιχα ασίστ. Φέτος δεν έχει ακόμη πατήσει χορτάρι εξαιτίας του δεύτερου χιαστού.

Πάμε έπειτα και στον Βαλμπουενά, σημειώνοντας και την χρονιά του 2019 – 20 που την έβγαλε εις πέρας υγιής. Σε αυτήν, ο Γάλλος εντυπωσίασε με το παραπάνω, καθώς από τα πόδια του προέκυψαν 23 ασίστ (!) και 9 γκολ (όλα έως τώρα με πέναλτι). Αν μη τι άλλο, η συμβολή του ήταν κρίσιμης σημασίας στην εκπλήρωση των στόχων του Ολυμπιακού και στο παραγωγικό του τότε ποδόσφαιρο. Την επόμενη σεζόν (2020-21) με ελαφρά υποχώρηση στις εμφανίσεις του, ο Βαλμπουενά τα νούμερα (2 γκολ – 8 ασίστ) έπεσαν αισθητά, όπως και η επίδρασή του στον αγωνιστικό χώρο. Βέβαια, ο Γάλλος μοιράστηκε αρκετό χρόνο και με τον Φορτούνη. Φέτος, και οι δύο λείπουν από την πορεία του Ολυμπιακού, αφήνοντας μόνο του τον Ελ Αραμπί να παριστάνει κάποιες φορές το δεκάρι, ενώ συγχρόνως απαιτούμε να είναι και ο δεινός κλασικά σκόρερ.

Ο Ολυμπιακός τη δεδομένη στιγμή απέτυχε να αντικαταστήσει την αξία αυτών των δύο. Μονάχα ο Μασούρας δίπλα στον Ελ Αραμπί διακρίνεται, αλλά στο δημιουργικό τομέα κι εκείνος υστερεί σημαντικά. Η απουσία δημιουργών βαραίνει και τα ανύπαρκτα εξτρέμ που όλο αγοράζει ο Ολυμπιακός, αλλά προκοπή δεν βλέπει. Αυτοί οι δύο λόγοι είναι που ο Ολυμπιακός δεινοπαθεί για ένα μόλις γκολ, όταν κάποτε δεν υπολόγιζε για συντήρηση δήθεν δυνάμεων και προστασία εύθραυστων σκορ. Πλέον αυτή την κατάσταση βιώνει ο Μαρτίνς, που κακά τα ψέματα γνωρίζει και έχει κατανοήσει τις απώλειες, όπως και οποιοσδήποτε έρχεται σε προσθήκη, μάλλον μπελάς καταλήγει στα διαχείριση εξαιτίας της ανεπάρκειάς τους.