Διάθεση για πρέσινγκ και ανάπτυξη

Ο Ολυμπιακός απομακρύνθηκε από το συντηρητικό και φοβικό σύστημα των τριών σέντερ μπακ και επανήλθε στο γνώριμο 4-3-3, με το οποίο εδώ και τελευταία χρόνια έχει ικανοποιήσει το φίλαθλο κοινό. Η Σλόβαν δεν αποτελεί βεβαίως ομάδα προς αξιολόγηση των πραγματικών δυνάμεων ή ελλείψεων των Ερυθρολεύκων, όμως από τη μεριά τους οι γηπεδούχοι επανεμφάνισαν στοιχεία στο παιχνίδι τους που έμελλαν εδώ και καιρό να τα ξεχάσουν παντελώς. Αναφερόμαστε φυσικά για την ασφυκτική πίεση ως φαβορί απέναντι στον αδύναμο αντίπαλο, αλλά και την βλέψη στην ανάπτυξη με παραγωγή φάσεων σε διψήφιο αριθμό.

Έπειτα από ένα μακρύ διάστημα ο Μαρτίνς παρέταξε τον Ολυμπιακό με διάθεση να απειλήσει και να αποτελέσει ο αδιαμφισβήτητα κυρίαρχος του αγώνα, πράγμα που δεν το κατόρθωσε στις προηγούμενες αναμετρήσεις. Υπήρξε τόσο προβληματικός ο Ολυμπιακός στα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ, που μας έδινε την εντύπωση πως τη δεδομένη στιγμή αρκείται παρά μονάχα στην αμυντική προσήλωση και στην υπομονή στο απέναντι έργο του αντιπάλου. Αυτή την κατάσταση παρατηρήσαμε απέναντι στη Νέφτσκι, εξίσου και με τη Λουντογκόρετς που και στα δύο ματς υπήρξε κιόλας ανώτερη του. Απέναντι όμως στην Σλόβαν του Βάις οι ρόλοι αντεστράφησαν και παρακολουθήσαμε τον Ολυμπιακό που δύναται να κυριαρχεί σε όλο τον αγωνιστικό χώρο.

Τα στοιχεία που τον «ψήλωσαν» στο γήπεδο

Ήδη από τα αρχικά δείγμα του φετινού Ολυμπιακού κατανοήσαμε πως το σύνολο των παικτών «χαμηλώνει» αισθητά στον αγωνιστικό χώρο λόγω του αμυντικογενούς συστήματος (3-4-3 / 5-3-2). Λιγότερα μέτρα, προτεραιότητα στη κάλυψη χώρων, ενώ η προώθηση του παιχνιδιού εξαρτιόταν κυρίως από τα χαμηλής ποιότητας ακραία μπακ. Ωστόσο, η χθεσινή ασφυκτική πίεση τριών και τεσσάρων παικτών στη κατοχή του αντιπάλου απέφερε αρκετά καίρια κλεψίματα και επανάκτηση της μπάλας στους επιθετικούς του Ολυμπιακού. Με την επαναφορά της κατοχής οι Ερυθρόλευκοι κέρδισαν επιπλέον φάσεις για απειλή, έχοντας μπροστάρηδες στο πρέσινγκ τους Βαλμπουενά, Μασούρα, αλλά και τον πιτσιρικά Αγκιμπού Καμαρά. Ο τελευταίος μάλιστα υπήρξε άτολμος σε πρωτοβουλίες και δικές του ενέργειες, καθώς περιορίστηκε σε έναν πιο δευτερεύοντα ρόλο. Ήταν συνεχώς ο τρίτος της παρέας στις πλευρές, καθώς διευκόλυνε την πάσα ανάμεσα σε εξτρέμ και μπακ. Στο β’ μέρος ο νεαρός χαφ πάτησε και περιοχή, στοιχείο που το αμέλησε αρκετά στην αρχή του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός την έπαθε, και τρέχει να προλάβει

Οι Ερυθρόλευκοι ήθελαν αγωνιωδώς να φανερώσουν μία άκρως αντίθετη αγωνιστική εικόνα από την αντίστοιχη απογοητευτική στο ξεκίνημα της σεζόν. Έτρεξε ο σύλλογος, καθώς μπροστά του αντίκρισε ζητήματα που θεωρητικά είχε αφήσει πίσω του στο πρόσφατο παρελθόν. Η καλή εμφάνιση έναντι της Σλόβαν ήρθε ως αντιστάθμισμα στην γενικότερη ανησυχία. Αποχωρήσεις βρίσκονται εξίσου στο προσκήνιο με αυτή του Σεμέδο κυρίως, ως μία ύστατη προσπάθεια όλων των εμπλεκόμενων πλευρών να διαφοροποιηθεί το ρόστερ. Βέβαια, πάντα αργά το αντιλαμβάνονται οι Ελληνικές ομάδες, αρχίζοντας ανάποδα και τελειώνοντας καταϊδρωμένες σε έναν αγώνα που οι ίδιες ταλαιπωρούν τον οργανισμό τους.

Από εδώ και πέρα, ο Μαρτίνς δείχνει να αποτινάζει από πάνω του όλη αυτή τη θέληση για πεντάδα αμυντικών. Θεωρητικά οι οποιεσδήποτε σκέψεις και κινήσεις του Πορτογάλου τελευταία στον Ολυμπιακό εξαρτιόνται είτε από την ύπαρξη ή μη ικανών παικτών, είτε από κενά που προέκυψαν με απανωτές αποχωρήσεις κομβικών μονάδων. Έστω και αργά η ομάδα του προσφέρει δύο κατ΄ εξοχήν εξτρέμ, για τους οποίους οι άνθρωποι της διοίκησης διαπραγματεύονταν ολόκληρο μήνα και μέρες για να καταλήξουν σε συμφωνία στις δύσκολες τελικά ώρες, αυτές έπειτα από τον βαρύ αποκλεισμό.

ΥΓ. Μακράν ο καλύτερος αμυντικός αυτή τη στιγμή ο Σισέ…

ΥΓ. Έχει στοιχεία ο νεαρός Καμαρά, κάπου όμως να συγκρατηθούμε με τις υπερβολές…

ΥΓ. Εν αναμονή των εξτρέμ στο βασικό σχήμα

ΥΓ. Βαρύς ο Ελ Αραμπί από την όλη εικόνα του σώματός του…