Δύσκολη η μέρα χωρίς τον Χόρχε Ι Al Jazeera
Αν με ρωτήσει κάποιος πόσες μέρες έχουν περάσει χωρίς την χαρακτηριστική εισαγωγή στην εκπομπή και το κλασικό καλωσόρισμα του Χόρχε δεν έχω καν το μυαλό για να του απαντήσω. Η ΑΠΟΥΣΙΑ του είναι πιο βαριά και από πέτρα που σε πλακώνει στο στήθος, κι’ εμένα με έχει επηρεάσει προσωπικά πάρα πολύ, πολύ περισσότερο δε η έλλειψη της καθημερινής επαφής που είχαμε με τον Χόρχε.
Το ραδιόφωνο ήταν η αποσυμπίεση μας κάθε απόγευμα, δεν ήταν τυχαίο άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια η ατάκα του Χόρχε ‘‘Σκουφά 42 3ος όροφος”. Μιλάμε για τον γεννημένο ψυχολόγο που με μαεστρικό τρόπο γαλήνευε και παράλληλα σε ταξίδευε μέσα από την μουσική του. Πολλοί Τρελογιατροί συνηθίζουν να σε ηρεμήσουν με την κλασική μουσική, ο Χόρχε αντιθέτως είχε την ΡΟΚ. Ήξερε να σε ανεβάσει ψυχολογικά όταν εσύ επέλεγες την όαση του 16-18, γιατί απλά ήθελες να ξεφύγεις από την καθημερινότητα.
Μουσικές γνώσεις …. άπειρες όλα αυτά τα χρόνια κερδίσαμε μέσα από τις συχνότητες που τον ακούγαμε. Πάντα όμως αυτό που ξεχώριζε σε αυτήν την εκπομπή ήταν ότι η αγάπη για την μπάλα και τις αντιπαραθέσεις που είχαν πολλοί φίλοι της εκπομπής ο μαέστρος Χόρχε τις πάντρευε με την ΡΟΚ μουσική. Δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ ‘άλλοτε ξανά μανά ραδιοφωνικός παραγωγός στην ιστορία του ραδιοφώνου που να άφηνει την ροή της εκπομπής στους ακροατές.
Ο Γεωργίου ήταν ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ γιατί όσα συζητούσε πριν την εκπομπή με τον οποιονδήποτε ποτέ μα ποτέ δεν έδινε κατεύθυνση στην εκπομπή του, μπορεί να σκεφτόταν πολλά αλλά πάντα άφηνε την εκπομπή να έχει την δική της ροή. Είχε αυτό το μαγικό χάρισμα να τα παντρεύει κατά την διάρκεια της με όσα οι ακροατές διατύπωναν και αυτό είναι που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους.
Αν έχεις ακούσει ΓΕΩΡΓΙΟΥ ένα είναι σίγουρο: δεν μπορείς να ακούσεις καμία άλλη ραδιοφωνική εκπομπή. Δεν είναι των κυβικών του μωρέ αδερφάκι μου και δεν θα ξαναβγεί ποτέ κανένας ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Μια φορά είδες τον ΠΕΛΕ, τον Μαραντόνα, τον Μπεστ, τον ΚρΌιφ, τον Ρονάλντο το φαινόμενο τον Μέσσι και τον Ροναλντίνιο. Μια φορά λοιπόν είχες την τύχη να ακούσεις τον Πανμέγιστο Χόρχε και να σε κάνει να καταλάβεις πόσο λακαμάς ήσουν πριν τον ακούσεις.
Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να διδάσκει νέα παιδιά σε σχολείο. Να τους καλλιεργεί την ΚΡΙΣΗ και την ΑΝΤΙΛΗΨΗ, να μεγαλώνει σκεπτόμενους νέους αθλητικούς αρθρογράφους και όχι δημοσιογράφους… άλλωστε η δημοσιογραφία ποτέ δεν τον άγγιξε, γιατί το ελεύθερο του πνεύμα δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει ένα με την αρρώστεια που απεχθανόταν από δημοσιογράφους της πλάκας.
Al Jazeera
