Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά… Σωτήρης Βάζελος
Πέρασαν 49 ολόκληρα χρόνια όταν ο Παναθηναϊκός πατούσε το χορτάρι του Γουέμπλεϊ ώστε να αγωνιστεί στο τελικό του κυπέλου Πρωταθλητριών απέναντι στον Άγιαξ. Ανατριχίλα, μεγαλείο, θαυμασμός για το σπουδαίο επίτευγμα που πέτυχε το τριφύλλι ενώ ακόμα μέχρι σήμερα παραμένει η μεγαλύτερη επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο σε ότι έχει σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το τέλος της αναμέτρησης μπορεί να βρήκε τους Ολλανδούς πρωταθλητές με σκορ 2-0,αλλά το τριφύλλι έπαιξε στα ίσα την κορυφαία ομάδα εκείνης της εποχής.Καλό το παρελθόν αλλά πρέπει να επιστρέψουμε στο παρόν και δυστυχώς αυτό είναι μαύρο με τις επικίνδυνες τακτικές που ακολουθεί η διοίκηση.
Ούτε του χρόνου Ευρώπη όπως ανακοίνωσε σε ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό ο Ρόκα την Δευτέρα το βράδυ.Προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν να φτιάξουν ολοκληρωμένο φάκελο αλλά η οικονομική κατάσταση οδήγησε την ομάδα πάλι εκτός Ευρώπης.Μήπως έχουν καταφέρει και τίποτα;Άραγε τον σοφέρ έστειλαν στην UEFA για να μάθουν την απόφαση; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Πλέον δεν υπάρχει καμία σανίδα σωτηρίας να πιάσουμε εμείς οι φίλαθλοι του συλλόγου.Μας έμεινε όμως η παρακαταθήκη του έπους του 71′ όσο και εάν κάποιοι θέλουν να την συνδέουν με την χούντα. Η κυρά Δέσποινα είπε ότι είπε για το ματς με τον Αστέρα στη λεωφόρο αλλά η κυρά Δέσποινα ανέφερε στην ίδια συνέντευξη ότι δεν υπήρξε Χούντα ενώ είχαμε δημοκρατία εκείνα τα 7 χρόνια στο γύψο.
