Ένας Πορτογάλος στο Far West | ΠΟΛΙΤΗΣ
Μία ομάδα που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ, είναι αυτή της Τότεναμ. Τα σπιρούνια, μετά την φυγή του Ποτσετίνο, έμοιαζαν με χορωδία χωρίς μαέστρο, καθώς έπαιζαν πλήρως αποδιοργανωμένα και αποσυντονισμένα.
Και εγένετο Ζοσέ Μουρίνιο
Ο Πορτογάλος τεχνικός ήρθε σε μία κρίσιμη περίοδο για τα σπιρούνια και μέχρι στιγμής έχει προσπαθήσει και έχει καταφέρει να επαναφέρει την χαμένη φόρμα στην ομάδα του βοριοανατολικού Λονδίνου.Αποτελούν σημαντικό αντίπαλο για όλες τις ομάδες που βρίσκονται από πάνω της στον βαθμολογικό πίνακα, ενώ έχει σημειώσει και αξιομνημόνευτες νίκες, όπως το επιβλητικό 6-1 απέναντι στην πρώην ομάδα του, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον Οκτώβριο του 2020. Φυσικά, από τον “παλμαρέ” του μάστερ της τακτικής του ρόμβου δεν λείπουν και τα ‘αδικαιολόγητα’ όπως η επώδυνη ήττα από τα ζαχαρωτά του Αντσελότι με 5-4.
Οι τακτικές και τα σχέδια του Πορτογάλου
Αυτό για το οποίο είναι γνωστός ο Μουρίνιο είναι η προσαρμοστικότητα που επιδεικνύει ως coach τόσο στην τακτική του προσέγγιση ανάλογα με την αντίπαλη ομάδα, αλλά και με βάση τους ποδοσφαιριστές που διαθέτει ο ίδιος στο οπλοστάσιό του. Ωστόσο, επιζητά πάντα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά και η φιλοσοφία που έχει είναι ίδια, ασχέτως με την όποια τακτική προσαρμογή καλείται να επιδείξει.
Όπως έχει πολλάκις τονίσει, δεν είναι μεγάλος οπαδός της συνεχούς αναζήτησης της κατοχής, καθώς όπως ο ίδιος λέει “σε κάνει πιο ευάλωτο σε λάθη”, ενώ επιζητά από την ομάδα του να παίζει ουσιαστικό ποδόσφαιρο, με οτιδήποτε γίνεται να έχει συγκεκριμένο σκοπό. Άμεσο ποδόσφαιρο και γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, είναι μερικά πράγματα που θα βρει κανείς σε όλες τις ομάδες που είχαν τον Μουρίνιο στο τιμόνι, με την Τότεναμ να είναι ένα ακόμα εμφατικό παράδειγμα. Επιπλέον, θέλει καλή επικοινωνία στην άμυνα, κοντινές αποστάσεις και συνεχείς αλληλοκαλύψεις, με κυριότερο συστατικό για την επιτυχία της συνταγής να είναι οι τοποθετήσεις.
Η Τότεναμ του Ζοσέ και η φιλοσοφία του
Ως εκ τούτου, τα χαρακτηριστικά που θέλει να βλέπει στους ποδοσφαιριστές του είναι η ωριμότητα, η ευφυία,εμπειρία και ποδοσφαιρικό αγωνιστικό τσαμπουκά.
Αυτός είναι και ένας λόγος που σε αντίθεση με άλλους μεγάλους αρτίστες της προπονητικής όπως ο Γκουαρντιόλα,ο Κλοπ και ο Ζιντάν, εκείνος δεν δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση σε νεαρούς παίχτες, αφού είναι δύσκολο να διαθέτουν αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, λόγω του νεαρού της ηλικίας.
Όλα αυτά μπορεί να τα παρατηρήσει κανείς και στην Τότεναμ. Ο Χάρι Κέιν δεν βγαίνει ούτε ως πρωταπριλιάτικο αστείο από την βασική εντεκάδα, ενώ η αμυντική επικοινωνία και προσήλωση της ομάδας μπορεί να φανεί αν κοιτάξει κανείς την στατιστική καρτέλα με το που πιέζει και κερδίζει την μπάλα η ομάδα του Πορτογάλου. Στην επίθεση, η αμεσότητα φαίνεται ξεκάθαρα. Καμία ανούσια πάσα, μπροστά, είτε κάθετα είτε με γιόμες, με την ομάδα να σημαδεύει κυρίως τον Χάρι Κέιν, στον οποίο έχουν δοθεί οι αρμοδιότητες του σκοραρίσματος αλλά και της προώθησης του παιχνιδιού και της σύνδεσής του μπροστά με τους υπολοίπους.
Επιπλέον, πονοκέφαλος για τους ακραίους οπισθοφύλακες της αντιπάλου ομάδος αποτελεί ο Νοτιοκορεάτης σούπερσταρ, Σον, ο οποίος με τα τρεξίματά του, σινάμα του επόπτη σημάνει τον συναγερμό κάθε φορά που υποδέχεται την μπάλα μετά από το γέμισμα των αμυντικών. Σε ρόλο σκηνοθέτη, ο Μουρίνιο έχει τους πρωταγωνιστές του, Σον και Κέιν, να βρίσκονται και να συνεργάζονται υποδειγματικά, σαν σε ταινία, με τον Λούκας Μόουρα ή τον Λαμέλα να αποτελούν το ιδανικό υποστηρικτικό υλικό για τους δύο σούπερσταρς των Σπιρουνιών.
Ένα έξτρα όπλο που διαθέτει ο τεχνικός των Σπιρουνιών, είναι ο Γκάρεθ Μπέιλ. Ο Ουαλός αποτελεί μία αρκετά χλυδάτη επιλογή για την ομάδα του, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι είναι βασικός….στον πάγκο. Δεν είναι πολλές οι ομάδες που διαθέτουν έναν Γκάρεθ Μπέιλ στον πάγκο, και ο Μουρίνιο έχει μία τεράστια ευκαιρία, τόσο να εκμεταλλευτεί αυτήν την κατάσταση, αλλά και να βγάλει από τον κάπτεν της εθνικής Ουαλίας τον παλιό καλό εαυτό που είχαμε μάθει και θαυμάζαμε. Ευχής έργον αποτελεί το γεγονός ότι ο εξτρέμ που ανήκει στην Ρεάλ διαθέτει στοιχεία που είναι χρήσιμα, αλλά και απαραίτητα στην τακτική που ακολουθεί ο προπονητής του.
O Γκάρεθ Μπέιλ και τα προβλήματα που αντιμετώπισε στο παρελθόν στην Ρεάλ, κυρίως με τον Ζιντάν, έρχονται να κουμπώσουν στον Ζοσέ Μουρίνιο.
Όπως και ο πρωτοκλασάτος εξτρέμ που διαθέτει στην φαρέτρα με τα βέλη του ο coach, έτσι και ο ίδιος ο Μουρίνιο έχει τα δικά του ψεγάδια στην προπονητική. Αυτό φαίνεται κυρίως στα αποδυτήρια τα οποία καλείται να ηγηθεί και να διαχειριστεί ο Πορτογάλος. Το ταμπεραμέντο και η αμεσότητα του χαρακτήρα του, πολλές φορές τον κάνουν δυσάρεστο ή και μισητό από κάποιους παίχτες, με αποτέλεσμα να ακούμε συχνά πυκνά για παραγκωνισμένους ποδοσφαιριστές και διαμάχες με τον Ζοσέ. Δυστυχώς, αυτό είναι κάτι στο οποίο ο μαέστρος των σπερς κρίνεται μετεξετασθαίος, καθώς τα αποδυτήρια δεν μοιάζουν πάντα στεγανά, όπως και θα έπρεπε…
Το μέλλον του Μουρίνιο στους Σπερς
Αυτό που χρειάζεται ο Μουρίνιο είναι σωστή στήριξη με μεταγραφές από τους κινούντες τα νήματα στην ομάδα. Ο Πορτογάλος δεν είναι ξοφλημένος, όπως νομίζουν πολλοί, ούτε οι ιδέες του είναι παρωχυμένες. Η προσαρμοστικότητα που επιδεικνύει στις καταστάσεις που αντιμετωπίζει και η διαχείριση που κάνει στο διαθέσιμο υλικό, τον καθιστούν έναν ικανότατο προπονητή που με την σωστή στήριξη και ίσως την καλύτερη κατανόηση του σύγχρονου ποδοσφαίρου θα μπορέσει να ανέβει ξανά στην κορυφή της Ευρωπαϊκής ελιτ των συλλόγων. Ίσως η αρχή γίνει με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τους 16 του Γιουρόπα Λιγκ.
ΠΟΛΙΤΗΣ
