Επανήλθε η εύστοχη πάσα, αλλά αντοχές μόλις για ένα ημίχρονο

Για ένα ημίχρονο ο Ολυμπιακός άγγιξε τα φυσιολογικά κάποτε επίπεδά του στην Ευρώπη, έχοντας παρουσία που παρέπεμπε σε εποχή Πέδρο Μαρτίνς. Το κορυφαίο στοιχείο που παρατηρήσαμε εντός γηπέδου ήταν η επαναφορά της εύστοχης πάσας, τουλάχιστον για ένα ημίχρονο. Κι ενώ η εμφάνισή των Ερυθρόλευκων θα τον οδηγούσε σε πολύτιμη νίκη για ένα αισιόδοξο ευρωπαϊκό σενάριο, στο β΄ μέρος έχασαν το στοίχημα με τις αντοχές και παραδόθηκαν στην ασφυκτική πίεση της Φράιμπουργκ.

Έπειτα από ένα ταραχώδες διάστημα στον Ολυμπιακό που αναζητούσαμε κάποια… αρχή, στο πρώτο ημίχρονο εναντίον των Γερμανών επανέφερε την εύστοχη πάσα. Σε σημείο δηλαδή που οι παίκτες μεταβίβαζαν τη μπάλα άμεσα, με στόχο την αιφνίδια επίθεση στην ανυποψίαστη Φράιμπουργκ που είχε στο νου της το χαοτικό ερυθρόλευκο περιβάλλον το Σεπτέμβριο. Η πάσα όμως, των Ερυθρόλευκων επεκτεινόταν από την ανασφαλή άμυνα έως την επιθετική γραμμή, στην οποία δεύτερη επενδύει κανείς ευκολότερα τούτο τον καιρό. Ισορροπημένα λειτούργησε και το κέντρο, με τους Χουάνγκ και Εμβιλά να μοιράζουν καθήκοντα μεταξύ τους. Ο Κορεάτης προωθούσε με ηρεμία την κατοχή, έκοβε εξίσου, και λίγο πιο πίσω ο Εμβιλά ως πρώτος που απέκρουε κάθε προσπάθεια των αντιπάλων. Ίσως η πρώτη φορά που ζευγάρι στο κέντρο δούλεψε αρμονικά μετά την διάσπαση της κλασικής τριάδας Μαντί-Μπουχαλάκη και Γκιγιέρμε ή Εμβιλά.

Η επιστροφή της εύστοχης πάσας είχε λησμονηθεί αρκετά από το μυαλό των φιλάθλων, άλλωστε ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό που εκτιμούσαμε στον παλιό, παραγωγικό Ολυμπιακό. Πλέον για πρώτη φορά έπειτα από καιρό, αυτή επανήλθε και εφαρμόστηκε μάλιστα ακόμη και από μονάδες που δεν θεωρούσαμε πως ακολουθούν σε τέτοιες υψηλές απαιτήσεις. Από εδώ και στο εξής το ζητούμενο είναι να παραμείνει αυτό το ελκυστικό στοιχείο, το οποίο κάνει την διαφορά και μετατρέπει μία ομάδα σε πιο σύγχρονη για τα σημερινά δεδομένα.

Ωστόσο, η θετική παρουσία του Ολυμπιακού εξαρτιόταν από την αντοχές που θα επιδείκνυε στην επανάληψη. Κι εκεί το σύνολο του Μίτσελ απέδειξε ότι απέχει από το να είναι μία προετοιμασμένη ομάδα για να κυνηγήσει στόχους, πόσο μάλλον ανατροπές σε ευρωπαϊκή βαθμολογία. Το ζήτημα των αντοχών αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες συζητήσεις γύρω από το φετινό σύλλογο, καθώς όσες δραστικές αλλαγές κι αν έκανε η αγωνιστική ανετοιμότητα δεν καταπολεμάται μονομιάς. Στον Ολυμπιακό όχι μόνο εξασθένησαν πάλι οι δυνάμεις των παικτών, αλλά αυτοί που καλούνταν από τον πάγκο να αναζωογονήσουν το βασικό σχήμα ,απέτυχαν να διατηρήσουν αντίσταση στους Γερμανούς.

Παρότι εισήλθε ένας φρέσκος Κουντέ, ουδέποτε άφησε το στίγμα του στις μάχες μεταξύ των μεσαίων γραμμών. Παρά την ύπαρξη του επιθετικού Χουάνγκ, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δημιουργήσει τόσο ο ίδιος προϋποθέσεις για επίθεση, όσο και να εκτελέσει σωστά όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Όλοι όσοι πέρασαν ως αλλαγή δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο ατομικής αξίας, ούτε και από πλευράς συγκέντρωσης και φρονιμάδας με τους αντίστοιχα βασικούς. Και παρότι πίσω στην Αθήνα παραμένουν παίκτες με προοπτικές και ανάστημα για Ευρώπη, η καθυστέρηση του ερχομού τους (Χάμες, Σαμασέκου κλπ.) δεν τους έδωσε την ευκαιρία να προστεθούν στη περιβόητη λίστα.

Ο Ολυμπιακός θύμισε έντονα ομάδα που τώρα ανασυντάσσεται, που τη δεδομένη στιγμή εργάζεται ως σύνολο σε στυλ… καλοκαιρινής προετοιμασίας. Τα πρώτα θετικά στοιχεία ιδίως στην επίθεση είναι διακριτά στα τελευταία παιχνίδια, καθώς εναντίον της Φράιμπουργκ κατόρθωσε για ένα ημίχρονο να είναι ανταγωνιστικός, ίσως και καλύτερος. Τα βήματα που κάνει ο σύλλογος θυμίζουν ομάδα που παίρνει τώρα μορφή, λίγο πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων. Μόνο που βρισκόμαστε ήδη λίγο πριν καλοσωρίσουμε το Νοέμβρη και το… Μουντιάλ του Κατάρ.

Το φετινό άδειασμα από πλευράς ζωντανών στόχων και προσδοκιών αποτελεί μία πρωτόγνωρη εμπειρία για τους Ερυθρόλευκους. Τη δεδομένη στιγμή ο σύλλογος δεν περιμένει κάποιο κίνητρο ώστε να εισέλθει ξανά σε άμεσο ανταγωνισμό. Όμως, μπροστά του υποχρεούται να αναμορφώσει ένα σύνολο που θα σέβεται ξανά το ποδόσφαιρο, που θα είναι στραμμένο προς στις σύγχρονες νόρμες του αθλήματος. Η αρχή δειλά-δειλά γίνεται -με σκαμπανεβάσματα και αστοχίες- και ίσως επαναπροσεγγίσει το ενδιαφέρον των φίλων του. Διότι μέχρι πρότινος το πρότζεκτ των Ερυθρόλευκων ήταν βεβιασμένο, παράτολμο, αλλά και συγχρόνως αγωνιστικά αδιάφορο.

ΥΓ. Η τελευταία και η μοναδική άμυνα ήταν ο Πασχαλάκης…