Επέτυχε το πλάνο με υγιή ευρωπαϊκή εικόνα | Sons Of Football
Ο Ολυμπιακός επανήλθε σε θετικό αγωνιστικό πρόσωπο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Το σύνολο του Μάρτινς ακολούθησε επιτυχώς τις οδηγίες του, ενώ η άμυνα αποτελούμενη από νέα πρόσωπα υπέπεσε μεν σε ορισμένα λάθη που δεν επέτρεψαν μια πιο «καθαρή» νίκη, αλλά σε γενικές γραμμές η ορθολογική προσέγγιση απέφερε ευρύ σκορ.
Προτεραιότητα στον αιφνιδιασμό
Ήταν βέβαιο πως ο Πορτογάλος κόουτς θα παρέδιδε στους Ολλανδούς τα υψηλά ποσοστά της κατοχής στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Προσφέροντας τους δηλαδή το ρόλο του κεντρικού πρωταγωνιστή, ενώ ο Ολυμπιακός θα κατάστρωνε συγχρόνως με άμεσους συνδυασμούς αντεπιθέσεις στην ανύπαρκτη άμυνα της Αϊντχόβεν. Το συνολικό σκεπτικό πήγαινε περίφημα με άμεσο προβάδισμα στο σκορ, σωστή κυκλοφορία στους αδύναμους χώρους των Ολλανδών, αλλά υπήρξαν εξίσου ολιγωρίες στην ερυθρόλευκη άμυνα στη διπλή κιόλας ισοφάριση.
Ίσως και η θετική – έπειτα από καιρό – εικόνα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη αδικήθηκε από τα ατομικά λάθη της άμυνας του. Παραδόξως, η μεσαία γραμμή διέθετε αντοχές, ορθές αλληλοκαλύψεις στη πίεση της Αϊντχόβεν, αλλά και πολύ καλή απεμπλοκή της μπάλας από το ψηλό πρέσινγκ των φιλοξενούμενων. Μάλιστα στο δεύτερο ημίχρονο που η Αϊντχόβεν ανέβασε στροφές για την τρίτη ισοφάριση, η μεσαία γραμμή αντέδρασε θετικά με αρκετά κλεψίματα λίγο πριν την παραβίαση της εστίας του Σα.
Μελανό σημείο – όπως προαναφέραμε – ήταν η άμυνα, η οποία σε γενική λειτουργία δεν φανέρωνε αρχικά εμπιστοσύνη. Βέβαια λογικό, όταν μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα η άμυνα άλλαξε κατά 3/4. Σε ατομική απόδοση, μαχητικός ο Ρέαμπτσιουκ στα αμυντικά του κυρίως καθήκοντα, ενώ ο Λαλά προβλημάτισε σε πάσες και μαρκαρίσματα. Ο μόνος που διακρίθηκε έντονα ήταν ο Μπα, ο οποίος δεν απέφυγε κάποιες γνωστές επιπόλαιες ενέργειες, ενώ ο Παπασταθόπουλος σίγουρα δεν εμφανίστηκε ως ο αδιαπέραστος αμυντικός.
Η αμφίρροπη Αϊντχόβεν
Μια πρωτόγνωρη τακτική από τη συγκεκριμένη ομάδα (2-3-5 συχνά σε διάταξη !), καθώς δύσκολα εντοπίζεται αυτή η ανορθόδοξη σύνθεση και η τοποθέτηση της με γνώμονα την επίθεση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η δίψα των Ολλανδών μονάχα για επίθεση, περικύκλωνε τους Πειραιώτες τόσο με δύο κυνηγούς, τα ακραία μπακ και εξίσου τα δύο χαφ – πλην του ενός – κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Αρκετές φορές παρατηρούσαμε μέχρι και πέντε παίκτες πανέτοιμους να εισβάλλουν ή να απειλήσουν τον Σα. Ωστόσο, παρά την φλύαρη υπεροχή των Ολλανδών και τα συχνά τους ανεβάσματα με κεκτημένη ταχύτητα, λιγοστές ήταν οι τελικές φάσεις. Εκμεταλλεύτηκαν την εύνοια στο σουτ του Ζάχαβι, αλλά και την αδυναμία των Ερυθρόλευκων στο ψηλό παιχνίδι. Ανησυχητικό το τελευταίο στοιχείο, που σήμερα έκανε την εμφάνιση του πάλι σε τέσσερα καλοχτυπημένα στημένα από πλευράς Αϊντχόβεν.
Σε σύγκριση με τους ανατρεπτικούς – σε τακτική – Ολλανδούς, ο Ολυμπιακός αξιοποίησε επάξια τη γνώριμη συνταγή του 4-3-3. Από την άλλη, ο αντίπαλος αγωνιζόταν με ένα αφύσικο πλάνο, όντας μονίμως επικεντρωμένος στην επίθεση. Ακόμη κι αν σκόραραν οι Ερυθρόλευκοι και προειδοποίησαν κι άλλες φορές, ουδέποτε δεν υπήρξε μετατροπή του σχήματος των αντιπάλων για να προφυλάξουν τα μετόπισθεν. Αυτή λοιπόν, η μη φυσιολογική σύνθεση της Άιντχοβεν ίσως αποτελεί και το πλεονέκτημα στον επαναληπτικό για τους Ερυθρόλευκους. Μία τόσο αλλόκοτη τακτική, αλλά και η ανένδοτη στάση του αντιπάλου να αντικρίσει τα αμυντικά του προβλήματα, θέτει τον Ολυμπιακό πιο ορθολογικό σε αγωνιστική συμπεριφορά.
Πανάξιος διαχειριστής ο Μαρτίνς
Το τέμπο ήταν εξ αρχής υψηλό, με τους Ολλανδούς έως και το 70ο λεπτό να αναζητούν την τρίτη ισοφάριση. Εκεί λοιπόν, ήταν που το σύνολο του Ολυμπιακού χρειαζόταν τις απαραίτητες ανάσες σε αυτό το διαρκές κλείσιμο των χώρων. Η εμφανής κούραση στα πόδια των αρχικών μονάδων (Βαλμπουενά – Ελ Αραμπί) οπισθοχώρησε ολόκληρο τον Ολυμπιακό, πράγμα που υποδείκνυε στο Μαρτίνς άμεση αντίδραση στην ανανέωση των δυνάμεων. Έτσι λοιπόν, ο Πορτογάλος δεν επέλεξε μόνο την αποχώρηση Ελ Αραμπί για την είσοδο του Φορτούνη, αλλά και τους Βρουσάι, Ανδρούτσο και Μασούρα ως μία εναλλακτική ομάδα υποστήριξης στην αρχική σύνθεση. Η ομοιογένεια μάλιστα που υπέδειξαν και οι αλλαγές με τους υπάρχοντες στον αγωνιστικό χώρο, επιβραβεύει την άξια διαχείριση από πλευράς Μαρτίνς. Το επίτευγμα δηλαδή του κόουτς να αντλεί το 100% των δυνατοτήτων του καθενός μέλους του ρόστερ, χωρίς να περιθωριοποιείται κανείς τους. Αντιθέτως, όλοι ανεξαιρέτως παραμένουν ενεργοί και εντός των αγωνιστικών πλάνων.
Παράλληλα, παρότι ο Ελ Αραμπί βγήκε σε ένα διάστημα ανάπτυξης έπειτα από πλευράς Ολυμπιακού, ο Μαρτίνς επιδίωκε ενδεχομένως πιο ελαφριά, ευέλικτα κορμιά με τρεξίματα που θα εκμεταλλευτούν τον άπλετο χώρο. Και έτσι λοιπόν, έγινε στη πράξη. Η ώθηση από τις ρεζέρβες υπήρξε πράγματι κομβική, καθώς ο Ολυμπιακός απέκτησε πάλι μέτρα στο γήπεδο, άμεση εναλλαγή της κατοχής ξανά, και φυσικά ένα ακόμη πολυπόθητο γκολ φτιαγμένο από τους νεοεισελθέντες.
Στη συνέχεια του σχολιασμού, μελετώντας τις ατομικές εμφανίσεις των παικτών, δεν είναι διόλου τυχαίο και τα γκολ των Μπουχαλάκη και Εμβιλά. Και οι δύο σφράγισαν την έξοχη παρουσία τους και την σχετικά καλή αγωνιστική τους κατάσταση. Πολύτιμη η συμβολή του Γάλλου χαφ που είχαμε τονίσει τις προάλλες, ενώ ο Έλληνας πήρε πρωτοβουλίες στο κράτημα της μπάλας, έδειξε προσωπικότητα με παροτρύνσεις εντός γηπέδου στους συμπαίκτες του, και κατόρθωσε να αγωνιστεί ολόκληρο τον αγώνα μαζί με τον Καμαρά.
Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε τις απαράλλαχτες εμμονές του αντιπάλου. Αναζήτησε τις αδυναμίες της Άιντχοβεν που κουβαλάει σε όλη τη τρέχουσα σεζόν και με οδηγό την ευρεία νίκη επισκέπτεται την Ολλανδία για να εξασφαλίσει το επόμενο βήμα στις φάσεις των νοκ – άουτ. Κι αν περιορίσουν οι Ερυθρόλευκοι την συχνή σύγχυση στην άμυνα, θα διευκολύνουν περισσότερο την υπόθεση πρόκριση.