Επιστρατεύοντας «θεούς και δαίμονες» για την εκπλήρωση του απωθημένου

Κι ενώ σύσσωμος ο πλανήτης τραγουδά το περίφημο σύνθημα Muchachos των Αργεντινών που συντρόφευε την κατάκτηση του Μουντιάλ στο Κατάρ και τη «στέψη» του Μέσι, περνάμε λοιπόν στο επόμενο στάδιο παίρνοντας βήμα-βήμα τα «επεισόδια» αυτού του ανεπανάληπτου τελικού μεταξύ Αργεντινής και Γαλλίας.

Η… ευλογημένη απόφαση με την αξιοποίηση του Ντι Μαρία

Προτού εισέλθουν οι δύο ομάδες στο γήπεδο, όλοι αναρωτιόμασταν το λόγο της χρήσης ενός εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων που σημάδεψαν εντέλει τον αγώνα, το Ντι Μαρία. Αρχικά, ήταν άξιο απορίας η τοποθέτηση του Αργεντινού στο αριστερό άκρο, και το σκεπτικό του Σκαλόνι να τον χρίσει βασικό. Για έναν παίκτη που αναμφίβολα αλλάζει τις ισορροπίες, κατορθώνοντας να μεταμορφώσει το πλάνο της Αργεντινής που στηριζόταν αποκλειστικά σε τέσσερα ή πέντε κεντρικά χαφ.

Και τελικά η ευλογημένη απόφαση του Σκαλόνι πρόσφερε επιπλέον δημιουργία σε μια ομάδα που επιθετικά δεν ήταν εξ αρχής προικισμένη. Ο Ντι Μαρία ήρθε στην αριστερή πλευρά αγωνιζόμενος απέναντι στον Κούντε που αγωνίζεται παραδόξως ως δεξί μπακ, ενώ είναι εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός. Η κίνηση του Σκαλόνι θεωρήθηκε δικαιολογημένα εύστοχη. Όμως, ο ίδιος εγκατέλειψε ίσως νωρίτερα το σχέδιο, βγάζοντας τον Ντι Μαρία εκτός παιχνιδιού. Μπορεί ο Αργεντινός να μην είχε τη φρεσκάδα για ολόκληρο 90λεπτο, αλλά πέντε ακόμη στον αγωνιστικό χώρο θα προξενούσε μερικές υποψίες φάσης. Διότι ακόμη κι αν έγινε αλλαγή, στη θέση του μπήκε ένας ακόμη αριστερός μπακ. Επιβεβαιώνοντας συνεπώς, ότι ο Σκαλόνι παρέμεινε αμετανόητος στο ανασταλτικό του καθήκον… ενώ τα δεδομένα μέχρι πρότινος διέψευσαν αυτή τη συντηρητική προσέγγισή του.

Οι νεότεροι παραλίγο να δώσουν την πιο ιστορική ανατροπή

Από την άλλη πλευρά, μέχρι το 80ο λεπτό ο καθένας είχε την εξής ερώτηση: Που είναι η Γαλλία. Αν το σχήμα του Ντεσάμπ θα αντιδράσει έστω και την ύστατη στιγμή. Και προτού φτάσουμε στο εκρηκτικό διάστημα του Εμπαπέ, ο Ντεσάμπ αποφάσισε να μεταμορφώσει την ομάδα του. Από τη στήριξη στους έμπειρους Γκριεζμάν και Ζιρού, η σκυτάλη πέρασε στους νεότερους. Δε δίστασε μάλιστα ο Γάλλος προπονητής να αντικαταστήσει τα βασικά του κλειδιά, ώστε τα φρέσκα πόδια των νεότερων, η ταχύτητα και τα αθλητικά τους στοιχεία, να «καπελώσουν» το πολεμικό ύφος των Αργεντινών.

Όσο κυλούσαν τα λεπτά με την παρουσία των Γκριεζμάν και Ζιρού, η Γαλλία έχανε σε αιφνιδιασμό απέναντι σε μια υποψιασμένη ομάδα, μαχητική και πρώτη σε διεκδίκηση της μπάλας. Εάν εξαιρέσουμε το Ντεμπελέ που πλήρωσε την παράβαση (;) του πέναλτι και τη μειονεκτική θέση στην οποία βρέθηκε η δεξιά πλευρά των Γάλλων ελέω… Ντι Μαρία, οι άλλοι δύο ήταν φανερά στατικοί.

Έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας, με τα πέναλτι να αποτελούν την πιο… ψύχραιμη διαδικασία του πλούσιου σε στιγμές αγώνα, επιστρατεύθηκαν όλα τα μέσα για να βγει νικήτρια η Αργεντινή. Από τη συνέπεια της μαχητικότητας των Αργεντινών, τα δάκρυα, τις προσευχές και τα σύμβολα ως ενίσχυση του πνεύματος, μέχρι το trash talking κατά τη διάρκεια των αγώνα, και την επίκληση προς τους θεούς. Φτάσαμε σε σημείο να διακρίνουμε το Μέσι να επικαλείται τη δύναμη του επουράνιου Μαραντόνα, ζητώντας να σφραγίσει την επιτυχία της Αλμπισελέστε στο τελευταίο λυτρωτικό της πέναλτι.

Για να είμαστε δίκαιοι, η τωρινή Αργεντινή διαθέτει ποδοσφαιριστές με αρετές που συμπλήρωναν την υπέρτατη αξία του Μέσι. Κεντρικά χαφ με ένταση και συγκεκριμένους ρόλους, ένας εκπληκτικός αμυντικός ο Ρομέρο, ο φέρελπις Άλβαρεζ στην επίθεση, τα ακραία μπακ, και φυσικά ο δεύτερος πολύτιμος της εθνικής ομάδας, ο Μαρτίνεζ. Ο Μέσι δεν ήταν απολύτως μόνος, ούτε και θα έπρεπε να είναι για το δικό του καλό και της χώρας του. Στάθηκαν αρκετές μονάδες ως πρωταγωνιστές. Ανέλπιστοι μάλιστα ήρωες που οι παραστάσεις του Μουντιάλ τους έφεραν στο προσκήνιο, διατηρώντας ζωντανό τον στόχο με την εκπλήρωση της προφητείας, όπως και έγινε.

Όπου βέβαια η μπάλα δεν έκανε εντέλει τη… διαφορά, προέκυπταν τα πονηρά φάουλ για την απόσπαση της προσοχής του αντιπάλου, τα τραβήγματα φανέλας, το bullying το οποίο οι Αργεντινοί αν μη τι άλλο εφαρμόζουν σε τέτοιας φύσεως συνθήκες. Και αν τα έμμεσα κόλπα δεν πιάσουν, κάπου εσωτερικά μέσα τους Αργεντινοί βασίζονταν μέχρι και στον αγιοποιημένο Μαραντόνα θαρρώντας πως ο ίδιος στεκόταν δίπλα τους στη διαδικασία των πέναλτι.

ΥΓ. Μοναδικό πρώτο ημίχρονο από τον πιτσιρικά Έντσο, αναχαίτιση, κοντρόλ και απαλλαγή….