Επιτέλους! Αφήνουμε στην άκρη δικαστήρια, ποσταρίσματα, ανακοινώσεις, και λοιπές υστερικές αντιδράσεις και υποδεχόμαστε αυτό το πολυαναμενόμενο διήμερο να απολαύσουμε ποιότητα και θέαμα.

Εναρκτήριο λάκτισμα για τα τελικά του Champions League και πάμε να δούμε τι είδαμε στα χθεσινά ματσάκια.

Θα αρχίσουμε με το Ατλέτικο Μαδρίτης – Λίβερπουλ. Ένα απ’ τα ματς που προσωπικά κουράζομαι να βλέπω. Αν υπήρχε μια ελπίδα να δούμε κάτι φαντασμαγορικό σε αυτό το παιχνίδι χάθηκε με το γεγονός ότι η Ατλέτικο άνοιξε το σκορ. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχαμε άλλο παιχνίδι. Αναμπουμπούλα στη περιοχή της Λίβερπουλ και από νωρίς μπροστά στο σκορ με τον Σαούλ η ισπανική ομάδα. Ο Σαούλ παρεμπιπτόντως στο παρελθόν είχε δοκιμαστεί απ’ το Π.Α.Σ. Γιάννινα αλλά… είχαμε καλύτερους… Τέλος πάντων!!!!

Μετά το 1-0 τι είδαμε; Τους παίκτες της Ατλέτικο να παίζουν τέτρις μπροστά απ’ το τέρμα της, και με τη Λίβερπουλ να ψάχνει μάταια κενούς χώρους. Δύο τετράδες άμυνας μέσα στη περιοχή! Μου θύμισε την αηδιαστική Τσέλσι του Μουρίνιο. Αν εξαιρέσουμε μια – δυο φάσεις για κάθε ομάδα δεν είδαμε και κάτι το σπουδαίο. Αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τη ρεβάνς.

Και πάμε τώρα στο Ντόρντμουντ – Παρί. Έδω έχει πολύ ψωμάκι. Όπως πολλοί περιμέναμε, το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν πιο φαντεζί. Προς έκπληξή μου η Ντόρντμουντ ήταν πιο επιθέτικη απ’ όσο πίστευα. Με το πέρασμα ενός μισαώρου είδαμε τους Γερμανούς να πατάνε καλύτερα και να δείχνουν πιο ορεξάτοι αλλά και πιο ικανοί.

Μόλις 8 λεπτά ήταν αρκετά για τις 2 ομάδες να βάλουν φωτιά στο ματς. Και στο σημείο αυτό θα αναφερθώ στο παίχτη που με έκανε χθες χαζό. Φυσικά και αναφέρομαι στον Χάαλαντ. Ήταν η πρώτη φορά εχθές που τον είδα σε ολόκληρο ματς και πραγματικά έτριβα τα μάτια μου. Εύχομαι να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς και να μην αποτελέσει ένα ακόμη πυροτέχνημα. Ταχύτητα, έκρηξη και κίνηση στο χώρο, είναι μερικά απ’ τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει στο γήπεδο και φυσικά τι πόδι είναι αυτό; Χάρμα οφθαλμών το παιδί και εύχομαι να συνεχίσει το ίδιο ανοδικά.