Επόμενη στάση Μόναχο ……
O αποκλεισμός της Εθνικής Γερμανίας, ο τόσον πρόωρος, απο την συνέχειαν του Mundial της Ρωσσίας απότέλεσεν ως ήτο επόμενον, έκπληξην, κατ’ άλλους ευάρεστον και κατ’ άλλους δυσάρεστον, πρώτου μεγέθους και επιβεβαίωσε την κατάραν η οποία συνεδεύει τους υπερασπιστάς του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και δεν επιτρέπει να επαναλάβουν τον θρίμαμβο των διαδευτέραν συνεχή φοράν.
Μοναδική εξαίρεσις βεβαίως της ανωτέρω παραδόσεως είναι το γεγονός ότι η Βραζιλία κατέκτησε τον τίτλον εις δύο συναπτάς διοργανώσεις το 1958 εν Σουηδία και το 1962 εν Χιλή με τον νεαρόν Pele και μετά τον τραυματισμό του το 1962 με το νεγρομιγάδα αντικαταστάτη του Amarildo. Δι’ εκείνους οι οποίοι ερμηνέυουν τα φαινόμενα της ζωής κατά τρόπον μηχανιστικόν, ποσοτικόν και εν γένει επιφανειακόν, ήτοι κατά τον Αγγλοσαξωνικόν και δή τον Αμερικανικόν τρόπον θεωρήσεως, οι προοπτικές ήσαν λίαν ευοίωνοι διά την Γερμανίαν εις αυτήν την διοργάνωσιν λαμβάνομένων υπό’ψιν αφε’νός της άνευ απώλειας βαθμών προκρίσεως εις τον προκριματικόν όμιλον με το απόλυτον των 10 νικών( και 30 βαθμών) εις ισάριθμους αγώνας και αφ’ ετέρου της διά πρώτην φοράν κατακτήσεως του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών ( Confederation Cup ) 2017 εν Ρωσσία το παρελθόν θέρος ( 3-2 με Αυστραλία, 1-1 με Χιλήν, 3-1 με Cameroon , 4-1 με Μέξικο και 1-0 με Χιλήν ) .
Πάντα τα ανωτέρω ενέπνεον ιδιαίτεραν αισιοδοξίαν και αυτοπεποίθησιν δια το 2018, πλήν όμως τα διεδέχθη οικτρά, αδόκητος και παταγώδης αποτυχία. Οι λόγοι, όταν πρόκειται δια το απρόβλεπτον ποδόσφαιρον, λίαν συχνάκις δεν είναι ευεξήγητοι, ούτε η συσσώρευσεις τίτλων και νικών απο το παρελθόν έτος εγγυάται την επιτυχίαν εις το μέλλον αφού κάθε φοράν οι πλέον αποφασιστικοί παράγοντες είναι η ποιότης και το επίπεδον αποδόσεως, ατομικής τε και συλλογικής, αφ’ενός και αφ’ετέρου ο παράγων τύχη. Και είναι πράγματιν γεγονός ότι η τύχη δεν ηυνόησε κατ΄ουδένα τρόπον την εθνικήν Γερμανιας: και εις τους τρείς προκριματικούς αγώνας του 6ου ομίλου εχάθη πλήθος ευκαιρειών με απίστευτον συχνότητα εις τρόπον ώστε να αποδειχθή άπαξ έτι ότι τα όρια μεταξύ θριάμβου και αποτυχίας είναι λίαν ισχνά και δυςδιάκριτα. Με τα δύο δοκάρια η Γερμανία ητύχησεν εις τον πρώτον αγώνα με το Μεξικό το οποίον ακολούθως υπερεξετίμηθη αδίκως, ενώ το αριστούργημα goal-foul του Kroos δεν ήτο καθόλου τυχαίον.
Ο Toni Kroos, πολυτιτλούχος, ήδη έχει εξελίχθή εις ηγετικόν προσωπικότητα εμπέουσαν την αμέριστην εκτίμησιν, σεβασόν κια θαυμασμόν εις τα πλαίσια της μακροχρόνου παραδόσεως των Γερμανών ξανθοκόμων ηγετών του κέντρου, όπως των αλησμόνητων Bastian Schweinsteiger, Stefan Effenberg, Beind Schuster, Uli Hoeness, Gruntex Netser και Helmut Haller . Και τώρα τίθεται πλέον το αδυσώπητον ερώτημα, εκτός της πασιφανούς και εξόφθάλμου ατυχίας – κακοτυχίας τί άλλο έπταιξε; Οπωσδήποτε είχεν ήδη διαφανή ότι το κλίμα εντός της ομάδος δεν ήτο τόσον καλόν : Οι δύο Τουρκογερμανοί Gundogar και Ozil κατεκρίθησαν ως συμπαθούντες του Erdogan. Ο σενεγαλεζογερμανός της Manchester City Leroy Same απεκλείσθη της αποστολής δια να χωρέση ο Julian Brandt ο οποίος και εχρησιμοποιήθη μόνον εις τα τελευταία λεπτά των αγώνων και όχι ως βασικός. Είς ένα οιονεί άτυπον δημοψήφισμα το οποίον διενήργησε το Γερμανικόν περιοδικόν Kicker 97.664 χρήσται του Ιντερνετ επέλεξαν τον Sane αντί του Ozil και εις την θέσιν του τερματοφύλακος του Ter Stegen ο οποίος ανεδείχθη με τας φοβεράς αποκρούσεις του εφέτος εις τον καλύτερον παίχτην τηε Barcelona μετα τον Μέσι, ενώ ο Neuer επροτιμήθη αν και απο τον Σεπτεμβριον ήτο τραυματίας. Ο προπονητής Joachim Lοw διέπραξε τα γνωστά συνήθη Γερμανικά σφάλματα και ηθέλησε να διατηρήση την αρχήν ” Never change a winning team”, η επιτυχία της οποίας είναι εξαιρετικά εμφιβόλος, αν και εις τα προηγηθέντα φιλικά έφερε 3 ισοπαλίας με Ισπανίαν, Γαλλία και Αγγλίαν και μίαν ήτταν απο Βραζιλίαν με 0-1, εν τέλει δε και ήτααν απο την Αυστρίαν με 1-2 όπου εδοκιμάσθη ο Nouer.
Οι εξαντλημένοι, αναποτελεσματικοί και εφθαρμένοι Ozil και Khedira δεν έπρεπε πλέον τουλάχιστον να είναι πρώτη επιλογή και έπρεπε να αξιοποιηθή περισσότερον ο συνετός Gundogar με την ακρίβειαν των μεταβιβάσεων του ή και ο Brandt, κινητήριος δύναμις εις την επίθεσιν της Bayer Leverkusen. Ο Draxler δεν ήτο εις καλήν καταστασιν καθ’ότι δεν ήτο βασικός εις την Paris Staint Germain έστω και με τον τραυματισμόν του Neymar, ενώ ο Rudy υπέστη τραυματισμόν και κάταγμα εις την ρίνα εκ του αγώνα με την Σουηδίαν. Εκ των επιθετικών ο Muller περέμεινε αναποτελεσματικός, ο Reus ενώ ηυδοκήμησε να μετάσχη εις τελικούς μεγάλης διοργανώσεως μετά το EURO 2012, έδειξεν ότι δεν έχει εισέτι συνέλθει πλήρως απο τους συνεχούς τραυματισμούς του . Ο νεαρός Werner δεν ηυτήχησε να σκοράρη όπως συνήθως και ο Gomez δεν κατόρθωσε να δείξη κάτι το ιδιαίτερον.
Η άμυνα τέλος εβαρύνθη ιδιαιτέρως απο την αδυναμίαν του κέντρου με καλύτερον όλων τον Mats Hummels ο οποίος όμως απουσίασε με την Σουηδία, ενώ ο συνήθως θετικός αριστερός Hector απουσίασεν απο τον αγώνα με το Μεξικό. O Boateng παραμένει επιπόλαιος και άτεχνος, αποβληθείς εις τον αγώνα με την Σουηδίαν ενώ δεξιά ο Kimmich ήτο μεν πάντοτε πρόθυμος και διαθέσιμος αλλά υπήρξε και φλύαρος και οι περίφημες σέντρες του δεν υπήρξαν ως επί το πλείστον επιτυχείς.
Το μεγαλύτερον όμως σφάλμα αυτής της ομάδος και δή του προπονητή της έγκειται εις το διαρκές και άγονον, passing game, το διδαχθέν υπο τυο Guardiola το οποίον, ενώ είναι χρήσιμον όταν μία ομάς προηγήται και αποτελεί, ένα είδος ευεχήμου καθυστερήσεως καθ’όλα νομίμου, αντιθέτως είναι ολέθρια καθυστέρησις δια τον επιτιθέμενον ο οποίος επείγεται να σκοράρη. Με το μοιραίον αυτό σύστημα οι Γερμανοί παίκται περιήρχοντο ακόπως την χώρον του κέντρο χωρίς ούτε να προβαίνουν εις διεισδύσεις, ούτε και να σουτάρουν συχνάκις, με μόνον αποτελεσμα να κάνουν κάποιες σέντρες ενίοτε και ανεπιτυχείς, κάτι που οι άτεχνοι Βρεταννοί το κάνουν πολύ καλύτερα και επιτυχέστερα. O Low, ως απεδείχθη, δεν έσχεν ένα Plan B με αλλαγήν του τρόπου των επιθέσεων και κατεδείχθη άπαξ έτι η ανέμπνευστος τακτική των προελθούσα απο την συνήθη πεισματώδη και αμετάπειστον ισχυρογνωμοσύνην των Stucheit .
K Kαθηγητής.
