Ερασιτεχνισμός, αδιαφορία και ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητα! | Ο Τζες
Στη κούρσα των Play Out, οι ομάδες των χαμηλών στρωμάτων της βαθμολογίας έχουν δύο αντιπάλους. Ο ένας είναι ο “κακός” εαυτός της κάθε ομάδας ξεχωριστά, και από την άλλη οι αντίπαλοι του βαθμολογικού πίνακα. Αν έστω μία από τις δύο μάχες δεν βαίνει καλώς, τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος. Τί γίνεται στη περίπτωση που και στα δύο μέτωπα, τα μηνύματα είναι δυσοίωνα; Τί γίνεται όταν ενώ μπαίνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, κάποιοι επιλέγουν ακόμη να πετούν χαρταετό;
Το σημερινό παιχνίδι στο Περιστέρι για έναν φίλο του ΠΑΣ Γιάννινα ήταν το λιγότερο ψυχοφθόρο. Καμία βελτίωση, και καμία όρεξη για εξέλιξη, και με το μαξιλάρι ασφαλείας (12 πόντων προ ενός μήνα) να έχει εξατμιστεί. Αντίπαλος του ΠΑΣ Γιάννινα για την παραμονή στη κατηγορία είναι οι Ιωνικός, Λαμία, και Λεβαδειακός. Και οι τρεις ομάδες έχουν ένα κοινό στοιχείο. Έχουν μετατραπεί σε Μπαρτσελόνες και Ρεάλ. Δεν θα μπω σε παρασκηνιακές σκέψεις καθώς ούτε γνωρίζω, ούτε μπορώ να αποδείξω τίποτα, αλλά θα μείνω στο γεγονός πως και οι τρεις ομάδες χτίζουν ένα σερί και μαζεύουν βαθμούς. Ο ΠΑΣ απεναντίας, αγνοώντας την νίκη επί δώδεκα(!) αγωνιστικές, διατηρεί το παραμύθι του Φεβρουαρίου, θεωρώντας πως κάθε βαθμός αποτελεί επιτυχία, αδιαφορώντας για το γεγονός πως οι ανταγωνιστές του συλλέγουν ως και τους τριπλάσιους βαθμούς ανά αγωνιστική. Στα μαθηματικά δεν τα πάνε καλά…
Στη σημερινή αναμέτρηση, άπαντες ήλπιζαν (και όχι περίμεναν) ο ΠΑΣ να μπει ως “ταύρος” και να ψάξει τους τρεις βαθμούς. Στο γήπεδο, ως συνήθως, παρουσιάστηκε η πιο αδούλευτη ομάδα του πρωταθλήματος, με ένα ποδόσφαιρο που ούτε στις φυλακές δεν κάνουν κέφι να δουν. Και ενώ όλοι ελπίζαμε σε μια “ληστεία”, ο πιο ηττοπαθής προπονητής της Super League παρακαλούσε τον τέταρτο διαιτητή για κάποιο “ψαλίδι” στο χρόνο των καθυστερήσεων. “ΗΜΑΡΤΟΝ και ξαναμανά ΗΜΑΡΤΟΝ“, που λέει και μια ψυχή. Και μετά απορούμε π.χ. με την κακή εμφάνιση του “φοβισμένου” πιτσιρικά, Τσάβου…
Ο ερασιτεχνισμός που δείχνει η φετινή ομάδα του ΠΑΣ, είναι άνευ προηγουμένου. Μια διοίκηση απούσα, ένας προπονητής που ουδεμία θέση μπορεί να έχει σε επαγγελματική ομάδα, και παίκτες αδιάφοροι, με τους μισούς εξ αυτών να μην αξίζουν καν να ανήκουν στην ομάδα. Δυστυχώς η ζωή τα έφερε έτσι ώστε ο κύριος Χριστοβασίλης, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει με την υγεία του, να μην μπορεί να είναι δίπλα στην ομάδα. Κατανοητό, σεβαστό και μακάρι γρήγορα να ξεπεράσει τις περιπέτειές του! Οι υπόλοιποι που βρίσκονται στο τιμόνι της ομάδας έχουν καταλάβει τη κρισιμότητα της κατάστασης; Συνειδητοποιούν πως αν τυχόν και πέσει η ομάδα ακέφαλη, δεν πρόκειται να δει την Super League για αρκετά χρόνια; Είναι αδιανόητο ακόμα και τώρα να πανηγυρίζουν μερικοί απίθανοι, (και δεν αναφέρομαι σε οπαδούς…) τον βαθμό της ισοπαλίας όταν αυτή συνοδεύεται με μια τόσο αποκαρδιωτική εμφάνιση. Ένα παιχνίδι το οποίο ήταν για 5-0 έληξε 1-1, και την ίδια ώρα οι “ουραγοί” σημείωσαν νίκες!
Προσγειωθείτε για το όνομα του Θεού, πριν να είναι αργά. Καταλάβετε που βρίσκεστε και κάντε αυτό που επιβάλει η θέση σας. Μένουν τέσσερις αγωνιστικές, με τις δύο να είναι εντός έδρας. Η τύχη του ΠΑΣ βρίσκεται ακόμη στα χέρια του, αλλά επιβάλλεται για τα επόμενα τέσσερα ενενηντάλεπτα, άπαντες να ματώσουν για να μείνει η ομάδα εκεί που ανήκει! Φτάνει με τα πλυντήρια, φτάνει με τις δικαιολογίες. Πλέον απαιτούνται πράξεις. Μπορείτε…; Η γνώμη μου είναι γνωστή σε όσους με διαβάζουν.
Βγάλτε με ψεύτη…
