Εθνική, ένα σύνολο από επαναλαμβανόμενες αδυναμίες | Sons Of Football
Όσο κι αν υπήρχε θέληση και προσπάθεια σε γενικό επίπεδο, η Εθνική μας είναι εμφανές πως παραμένει ένα μέτριο ποιοτικά σύνολο. Ακόμη και η Σλοβενία, η έτερος αντίπαλος μας, δεν αποτέλεσε χθες κάποια αξιοπρόσεχτη ομάδα. Κι όμως, καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα, το σύνολο του Φαν Σχιπ μετά βίας προσέγγιζε την εστία του Ομπλάκ.
Σίγουρα, στο άκουσμα πως η Εθνική παρουσίασε το ίδιο χλωμό πρόσωπο δεν ξαφνιάζεται κανείς από την είδηση. Απλά το σημερινό παιχνίδι με ενδιαφέρον πρόκρισης ανάμεσα στους δύο, δινόταν μια καλή ευκαιρία στην Εθνική μας να ξεμυτίσει για λίγο έστω και σε μία μικρής κλίμακας επιτυχία. Έπειτα από καιρό, διαγωνιζόμασταν πάλι ως ποδοσφαιρική ομάδα, έστω και στο άχρωμο Nations League. Ίσως γι’ αυτό επενδύσαμε το χρόνο μας να παρακολουθήσουμε τον μοναδικό ικανό στην επίθεση Φορτούνη, το αξιόμαχο κέντρο δίχως όμως δημιουργία, όπως βέβαια και τα θαρραλέα παιδιά της άμυνας μας.
Στο θέμα τακτικής, η σύνθεση εξ αρχής ήταν ορθολογική από πλευράς υπαρκτών λύσεων και προσώπων στις θέσεις του γηπέδου. Ίσως αυτό που πιστώνεται ως αρνητικό στοιχείο ο Ολλανδός Φαν Σχιπ είναι η τοποθέτηση της ομάδας ελαφρώς πιο οπισθοχωρημένη σε αμυντικό προσανατολισμό. Αυτή η επιλογή πιθανόν κόστισε αρχικά στην Εθνική, καθώς η ανάπτυξη άρχιζε αρκετά πίσω, αδυνατώντας να μεταφέρουν τη μπάλα στην επίθεση. Με αποτέλεσμα, οι επιθετικοί να αιφνιδιάζονται ή να μην ασκούν την απαραίτητη πίεση στον Ομπλάκ. Συγκεκριμένα, ο Ζέκα πέτυχε αρκετά κλεψίματα στον ανασταλτικό τομέα, αλλά μη εκμεταλλεύσιμα για κάποιον μετέπειτα αιφνιδιασμό. Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες σέντρες του Τσιμίκα ή το κουβάλημα του Φορτούνη, δεν σημειώθηκε κάτι αξιοσημείωτο στα καρέ της Σλοβενίας.
Το β’ μέρος και το ισόπαλο αποτέλεσμα έφερνε την ανάγκη για περαιτέρω ρίσκα. Στην εξίσωση λοιπόν, εισήλθε και ο Τζόλης με τον Παυλίδη. Βέβαια, η μετατόπιση του δεύτερου ως αριστερό χαφ δεν έδωσε περιθώρια για συνύπαρξη και των δύο άμεσα στη περιοχή. Παρόλο μάλιστα που παρέμειναν εντός εξίσου οι Φορτούνης, Μπακασέτας και Λημνιός, οι προσπάθειες κρίθηκαν ανορθόδοξες και παράτολμες για ένα πολυπόθητο γκολ. Ακόμη και στις λίγες ουσιαστικές ευκαιρίες, ο Ομπλάκ αποτελεί έναν δυσεπίλυτο γρίφο. Διότι ακόμη κι αν παραβιάσει κάνεις την άμυνα, το μυστικό στα τελειώματα απέναντι στον Σλοβένο πρέπει να στοχεύουν στις απρόσιτες γωνίες για τα ακροδάχτυλά του.
Το σκορ έως το τελικό σφύριγμα δεν άλλαξε, αφήνοντας μας πάλι να αναφερόμαστε στην αισθητή έλλειψη ταλέντου και παικτών σε καίριες θέσεις. Οι ίδιες λοιπόν, παθογένειες, οι οποίες δύσκολα «μακιγιάρονται» από οποιονδήποτε προπονητή κι αν βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Δεξιός οπισθοφύλακας αναζητείται, ένα καθαρόαιμο εξτρέμ απουσιάζει από ολόκληρο το ρόστερ (βλ. Φετφατζίδη, Δώνη), αλλά και ένας σέντερ φορ που θα τελειώσει μια φάση ή έστω θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για τους υπόλοιπους. Δυστυχώς, το ταλέντο ή το διαθέτει κανείς ή όχι. Και στη περίπτωση της Εθνικής, δεν υπάρχει η δυνατότητα εύρεσης άλλων «υλικών» από ό,τι τα ήδη υπάρχοντα επί του παρόντος. Μέχρι λοιπόν, να αντικρίσουμε μια διαφορετική φουρνιά, θα είμαστε θεατές στο ίδιο επαναλαμβανόμενο έργο. Όμως, ακόμη και με την τωρινή ομάδα, αρνούμαστε να θεωρήσουμε υψηλό μέγεθος την αντίστοιχη χθεσινή Σλοβενία.
ΥΓ. Παράξενα ωραίο το στυλ του Ίλισιτς. Ψηλός μεν, τεχνίτης δε…
ΥΓ. Ο Τσιμίκας «εξατμίστηκε» στο 2ο…
ΥΓ. Ζίβκοβιτς αντί του Λημνιού. Αυτή κι αν ήταν αναβάθμιση για τον ΠΑΟΚ…