EUROLEAGUE-ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ…| DRAZEN

Η απόφαση των μετόχων να ολοκληρώσει ο Τζόρντι Μπερτομέου τη θητεία ως πρόεδρος της Euroleague , σηματοδοτεί αυτόματα και το ξεκίνημα μια νέας αρχής. Μια απόφαση που την τελευταία διετία από πολλούς είχε θεωρηθεί ως επιβεβλημένη.

Η διοργάνωση βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι σχετικά με την οικονομική και αθλητική επιβίωση της. Οι χειρισμοί της σεζόν που δεν ολοκληρώθηκε λόγω πανδημίας καθώς δεν καταστρώθηκε κάποιο πλάνο για την ολοκλήρωση της, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για τους διοικούντες της διοργάνωσης.

Αποτελεί το επιστέγασμα των αποφάσεων της τελευταίας δεκαετίας που πήραν αλλά και αυτών που δεν πήραν στην Euroleague.Το ζητούμενο είναι ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν δεν οδήγησαν ούτε σε αύξησή του κέρδους ούτε στην διάδοση του αθλήματος.

Ο τρόπος  που χειρίζεται το προϊόν ,τα πενιχρά έσοδα σε συνάρτηση με την μη εξάπλωση του αθλήματος σε μεγάλες αγορές της Δυτικής Ευρώπης έχει κυρίως ως αποτέλεσμα την δημιουργία ανισότητας στον ανταγωνισμό μεταξύ των ομάδων αλλά και την χαμηλή εμπορικότητα της διοργάνωσης.

Ξεκίνησε πριν 20 χρόνια ως συνασπισμός ομοσπονδιών των χωρών για να καταλήξει σε μια κλειστή λίγκα , 18 ομάδων πλέον, που ουσιαστικά οικονομικά και κατ’ επέκταση αγωνιστικά κάθε χρόνο τέσσερις με πέντε το πολύ είναι εκείνες που μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Η Ιταλία που ως χώρα πρωτοστάτησε στην αρχή της διοργάνωσης έχει καταλήξει να αγωνίζεται με μια μόλις ομάδα από 5 πριν περίπου μια 15ετια. Η Γαλλία που ως χώρα είχε παράδοση στο μπάσκετ δεν δείχνει χρόνια τώρα να έχει κάποιον σταθερό εκπρόσωπο-η Βιλερμπάν δείχνει να παγιώνει μια κατάσταση-.

Η Γερμανία την τελευταία διετία κάνει βήματα προόδου αν και οι ομάδες της έχουν ως έσοδα ότι περισσεύει από τον προϋπολογισμό των ποδοσφαιρικών συλλόγων όπως η Μπάγερν.

Πριν σκεφτούμε να κουνήσουμε το δάχτυλο και να κάνουμε την κριτική μας , σκεφτήκαμε ότι η διοργάνωση κατάφερε την πρώτη δεκαετία της ύπαρξης της και βάδιζε στο σωστό μονοπάτι για την εξάπλωση όχι μόνο της δικής της λίγκας αλλά και του ίδιου του αθλήματος.

Ήταν η εποχή που η ψαλίδα με το NBA είχε κλείσει αρκετά .Αυτό γιατί εκμεταλλεύτηκε όλους του παράγοντες υπέρ της η Euroleague. Οι καλοί νέοι παίχτες δεν έφευγαν αμέσως για την Αμερική , οι ξένοι που έκαναν όνομα από την διοργάνωση δεν είχαν καν στο μυαλό τους την Κίνα και παρέμειναν αρκετά χρόνια, αλλά και παίχτες από το NBA σε παραγωγική ηλικία επέλεγαν την Ευρώπη.

Τι άλλαξε όμως στο momentum και η διοργάνωση σταδιακά αποδυναμώθηκε. Ήταν σίγουρα η οικονομική κρίση που έπληξε όλη την Ευρώπη. Έπειτα το ΝΒΑ με την νέα συλλογική σύμβαση κάπου τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας , έγινε εκ νέου ελκυστικό οικονομικά για τους παίχτες και εκτός αυτού άνοιξε τελείως τις πόρτες του στα νέα ταλέντα των Ευρωπαϊκών γηπέδων.

Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2008 στην Κίνα , την έβαλαν στον μπασκετικό χάρτη και πλέον παίχτες που έδιναν αγωνιστική ποιότητα στην διοργάνωση άρχισαν να παίζουν για τα πολλά χρήματα στην τεράστια αγορά της Ασίας. Σίγουρα δεν ευθύνεται μόνο η Euroleague , αλλά όπως στο πρώτο μισό της ύπαρξης της εκμεταλλεύτηκε πλήρως τα δεδομένα υπέρ της έκανε ακριβώς το αντίθετο τα τελευταία 10 χρόνια.

Οι προτάσεις να σωθεί το ίδιο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ μέσω της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης είναι κάποιες φορές μπροστά μας. Η ισπανική λίγκα , η ACB , έχει δείξει τον δρόμο. Έχει φτιάξει ομάδες που υπάρχει η συναισθηματική σύνδεση με τον κόσμο της εκάστοτε πόλης, με παίχτες από τις υποδομές των ομάδων.

Ακόμα είναι σημαντικό να υπάρχει λιγότερος αριθμός Αμερικάνων στις ομάδες για να ξεπεταχτεί το ταλέντο κάθε χώρας και να μπορέσουν οι ομάδες μέσω της παραγωγικής διαδικασίας να γίνουν ανταγωνιστικές. Δεν στερείται ταλέντων η Ευρώπη , το αντίθετο μάλιστα.

Χώρες χωρίς μπασκετική παράδοση έχουν βγάλει σπουδαία ταλέντα τον τελευταίο καιρό. Αυτό που λείπει είναι μια διοργάνωση που θα μπορέσει πιο μαζικά να προωθήσει όλο αυτό το διάσπαρτο ταλέντο.

Για το τέλος άκρως ελκυστική φαντάζει και η πρόταση αρκετών διοικούντων του αθλήματος, που βρήκε φωνή μεσώ κυρίως του προπονητή της ΤΣΣΚΑ , Δημήτρη Ιτούδη. Η κατάργηση του Final four θα μπορέσει να δώσει τον απαιτούμενο ανταγωνισμό . Ένας ημιτελικός και τελικός σε σειρά 5 αγώνων θα δώσει περισσότερα καλά παιχνίδια από το στείρο διήμερο του Final Four.

Δεν είναι θέμα απόδοσης δικαιοσύνης , γιατί στο μπάσκετ 9 στις 10 φορές κερδίζει ο καλύτερος .Είναι θέμα προώθησης του αθλήματος αφού θα έχεις την δυνατότητα να βλέπεις τις καλύτερες ομάδες σε πιο πολλά παιχνίδια άρα καλύτερο θέαμα. Ποιότητα έναντι ποσότητας.

Εν κατακλείδι , το μέλλον φαντάζει και είναι δυσοίωνο. Με εξαίρεση τον Ολυμπιακό στην αρχή της δεκαετίας και την Ζαλγκίρις πρόσφατα καμία άλλη ομάδα που διέθετε χαμηλό προϋπολογισμό δεν έκανε το βήμα παραπάνω.

Συνήθως οι ομάδες που μαζεύουν του καλούς Ευρωπαίους και τους καλούς Αμερικάνους παίχτες σε συνδυασμό με το υψηλό budget φτάνουν στο τέλος της διαδρομής. Από κλειστή λίγκα 18 ομάδων θα καταλήξουμε σε λίγκα 5,6 ομάδων την επόμενη τριετία.

Η απόφαση του τέλους της μεγάλης διαδρομής του Μπερτομέου ελπίζουμε να είναι το βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η διοργάνωση αθλητικά παραμένει ένα άκρως ενδιαφέρον προϊόν μένει μόνο να εξελιχθεί και στον τομέα της οργάνωσης και της διάδοσης του αθλήματος.

DRAZEN

Διαβάστε Περισσότερα