Χωρίς να μασήσω τά λόγια μου καί ούτε να κρυφτώ πίσω από το δάκτυλο μου, νοιώθω σήμερα την ανάγκη μέσα από αυτό το άρθρο κατά κάποιο τρόπο να ζητήσω ένα συγνώμη στον Προπονητή Φερνάντο Σάντος. Γιατί ήμουν από αυτούς που έκανα αυστηρή κριτική για τίς προπονητικές γνώσεις καί γενικά τόν τρόπο καί τίς τακτικές πού εφάρμοζε σε ελληνικούς συλλόγους αλλά καί ειδικότερα στην Εθνική μας ομάδα. Εάν ψάξουμε την διαδρομή τού καί τό βιογραφικό του θά δούμε ότι έχει γράψει αρκετά καί επιτυχημένα χιλιόμετρα σε πάγκους ομάδων της Πορτογαλίας που θεωρούνται από τίς καλύτερες στο Πορτογαλικό πρωτάθλημα.

Πορτο Μπενφίκα . Έχει με αυτές τίς πολύ γνωστές ομάδες εξίσου πολύ καλές ευρωπαϊκές παρουσίες καί στο Τσάμπιονς Λιγκ , αλλά καί στο Γιουρόπα λιγκ. Έχει τίτλους από πρωταθλήματα καί κύπελλα στην Πορτογαλία καί γενικά ποτέ δεν έκανε ιδιαίτερα άσχημες χρονιές. Εδώ στην Ελλάδα, με ΑΕΚ είχε ένα Κύπελλο καί Την είχε πάντα σάν ομάδα πρωταγωνίστρια. Οχι δεν ήταν ελκυστικό το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι ομάδες πού προπονούσε. Δεν ήταν παραγωγικό ποδοσφαιρο καί δύσκολα επιθετικό. Παντού όπου πέρασε είχε την ίδια φιλοσοφία σε ΠΑΟΚ καί Παναθηναϊκό, αλλά ειδικά στους Πράσινους απέτυχε . Σφιχτές ομάδες με αμυντικούς προσανατολισμούς καί ίδιο πλάνο σχεδόν πάντα και στον ΠΑΟΚ να μήν ξεχάσω έκανε καλή παρουσία.

Λάτρης της πειθαρχίας ήρθε σε ρίξη με παίκτες καί παράγοντες αρκετές φορές. Τό 2010 αναλαμβάνει την Εθνική Ελλάδας και ακούστε έτσι για να θυμόμαστε: 17 αγώνες αήττητο για τον Μίστερ Σάντος η Εθνική. Σπουδαίο ποδοσφαιρο δεν παίζαμε αλλά δεν χάναμε ούτε με αίτηση. Γκρίνια εμείς και πρώτος εγώ βέβαια. Ότι νίκη κάναμε φτωχά πράγματα καί στο γκολ. Πάει την Εθνική στο Γιουρόπα, πάει την Εθνική στο Μουντιάλ πού μάλιστα χάνουμε την πρόκριση στους 8 από χαμένο πέναλτι τού Γκέκα. Γκρίνια καί μουρμούρες εμείς εδώ. Τι κακομοίρη τόν αποκαλούσαμε, τί φοβιτσιαρη, τί άσχετο κλπ κλπ
Με πρώτο εμένα.Ειχε όμως τό Εθνικό μας συγκρότημα σε αξιοπρεπέστατη θέση στην Ευρώπη καί πάντα υπολογίσιμο σύνολο.

Φεύγει σχεδόν σάν κυνηγημένος καί πικραμένος. Κάποιοι δεν ξέρω ποιοι ακριβώς άνοιγαν σαμπάνιες, καί έλεγαν επιτέλους . Εμείς εδώ φωνάζουμε τόν Γυρολόγο Ρανιέρι που ούτε ξέρει γιατί ήρθε, μας παίρνει ένα φορτηγό λεφτά καί η κατηφόρα δεν έχει τελειωμό. Χάνουμε από κάθε χωριό, κοινότητα , καί οποίος ποδοσφαιρικά κύριος τίποτα μας βρίσκει στον δρόμο του μας γλενταει κανονικά. Τι θελετε να θυμηθώ; Αφήστε καλύτερα γιατί θλίβομαι. Φεύγει αυτός καί η Ομοσπονδία φέρνει έναν έτερο τουρίστα τόν Σκίμπε. Άλλο κελεπουρι ποδοσφαιρικό αυτός. Άλλες ήττες άλλες σφαλιάρες καί αφού περνάει ζωή χαρισάμενη εδώ παίρνει και αυτός ένα σκασμό λεφτά καί γειά σας κορόιδα.

Ενώ ο Σάντος έχει αναλάβει την Εθνική Πορτογαλίας την ανανεώνει ,την σουλουπώνει καί σιγά σιγά την βγάζει Μόστρα στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, αλλάζει κατά τό ελάχιστο την τακτική , χωρίς να ξεχνάει να φυλάει πάντα τά νώτα του. Το 2016 κατακτάει το Γιούρο καί αποθεώνεται. Παντού μιλάνε για τόν αναμορφωτή Σάντος καί στην πατρίδα του αποθεώνεται. Δύσκολα κερδίζει , αλλά πολύ ποιο δύσκολα χάνει . Δίνει στην Πορτογαλία ταυτότητα καί την αίγλη πού χρειάζεται. Την κάνει πάλι υπολογίσιμη ποδοσφαιρική δύναμη.

Καί επειδή πιθανόν σας κούρασα κλείνω λέγοντας : Τό 2019 κατακτά καί νέο τρόπαιο τό Nations League. Μάλιστα κύριοι. Εμεις βέβαια έχουμε πάρει για Εθνικό Κοουτς τόν Άγγελο και ακόμα ψαχνόμαστε και τρέχουμε καί δεν φτάνουμε. Τί λέτε λοιπόν έχουμε πράξει το σωστό: Έχουμε μάθει από τά λάθη μας; Βάλαμε μυαλό; Τίποτα από όλα αυτά. Ακομα βολοδέρνουμε καί η ευθύνη πάει από τον έναν στον άλλον μέχρι να δούμε πότε θα βάλουμε μυαλό.