Η ανακοίνωση του ισχυρού άνδρα του μπασκετικού Παναθηναϊκού για την διάσωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και συνάμα η έλευση του σουτέρ με το φονικό ένστικτο Τζίμι Φριντέτ ήταν δυο ειδήσεις που απασχόλησαν τους οπαδούς του τριφυλλιού. Έφερε όμως και στις μνήμες μας τους δυο εκλιπόντες ηγέτες Παύλο & Θανάση Γιαννακόπουλο αλλά κυρίως επιβεβαίωσε την κληρονομιά τους. Ότι πάντα κάποιος από την οικογένεια θα κρατά όχι μόνο την πράσινη σημαία ψηλά αλλά και το γόητρο ολόκληρου του συλλόγου, θέλοντας να κάνει πράξη για ακόμα μια φορά τους στίχους του ύμνου της ομάδας. Πρωταθλητή σε όλα τα σπορ παντοτινέ.

Η μπασκετική ιστορία του Παναθηναϊκού τα τελευταία 30 χρόνια έχει χαρακτηριστεί εκτός των αρκετών τίτλων από την διάρκεια της και τον σεβασμό των αντιπάλων της . Οι πρόεδροι του Παναθηναϊκού στο πέρασμα των χρόνων φρόντισαν για αυτό δημιουργώντας μια ομάδα με προπονητές μύθους και παίχτες βγαλμένους από τα μπασκετικά όνειρα των οπαδών του τριφυλλιού. Πάμε να κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν και να θυμηθούμε όλους εκείνους που κατάφεραν να δημιουργήσουν την πράσινη δυναστεία και να μας χαρίσουν απλόχερα στιγμές μπασκετικής αδρεναλίνης.

Στα τέλη της δεκαετίας του 80 , γνωρίσαμε στο ιστορικό κλειστό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας , τον Τάφο του Ινδού , τον Αντόνιο Ντέιβις. Λίγα χρόνια μετά ο εν λόγω κύριος θα αποτελούσε βετεράνο του ΝΒΑ που θα είχε πολλά λεπτά συμμετοχής στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Τα εντυπωσιακά καρφώματα του δονούσαν το θρυλικό κλειστό και ακόμα και τώρα φαντάζουν άκρως εντυπωσιακά. Η μνημειώδης αστοχία του στις ελεύθερες βολές ίσως να μην μας νοιάζει τόσο πολύ αφού η εργατικότητα και ο χαρακτήρας του Ντέιβις είναι τα στοιχεία όπου κυριάρχησαν και για αυτά έμεινε τελικά στην καρδιά των οπαδών του Παναθηναϊκού.

Την ίδια περίοδο το ρίσκο των προέδρων ήταν η μεταγραφή του μετέπειτα τοτέμ του τριφυλλιού Φραγκίσκου Αλβέρτη . Ο Φράνκι αποκτήθηκε διαλύοντας ουσιαστικά την ομάδα πόλο του Παναθηναϊκού αλλά η ιστορία ή καλύτερα το αποτέλεσμα και οι τίτλοι έδειξαν ότι άξιζε τον κόπο. Η φανέλα με το νούμερο 4 στην οροφή του ΟΑΚΑ είναι η απόδειξη ότι δεν μετρούν μόνο οι πόντοι για τον σύλλογο του Παναθηναϊκού ή η προηγούμενη εμπειρία ή το όνομα αλλά ο χαρακτήρας ενός παίχτη να είναι συμβατός με τις αξίες που πρεσβεύει η ομάδα. Βέβαια το φονικό σουτ του Φράνκι δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανένα και αποτελεί και αυτό μέρος του μπασκετικού του μύθου.

Μαζί με τον Αλβέρτη , ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στον πολυδιάστατο Νίκο Οικονόμου που κυριάρχησε στις δυο μεριές του παρκέ , έπαιζε και με πλάτη και με πρόσωπο εξίσου αποτελεσματικά και θεωρείται από τους μεγάλους πρωταγωνιστές την ομάδας την δεκαετία του ’90. Κάπου εδώ αρχίζουν οι Αφοί Γιαννακόπουλοι να πυροδοτούν τις βόμβες με τις μεταγραφές .Σύμφωνα με την γνωστή ρήση της εποχής τα τσιμέντα πέφτουν αρκετά συχνά και το αεροδρόμιο θα γεμίζει ασφυκτικά για να υποδεχτεί κάθε φορά ένα μπασκετικό μύθο .

Ο μεγαλύτερος όλων , ο Νίκος Γκάλης θα αφήσει τον αγαπημένο του Άρη και θα κατηφορίσει στην Αθήνα. Με τον Νίκο Γκάλη αρχηγό δεν πήρε το Ευρωπαϊκό αλλά άρχισε να γίνεται πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και να φέρνει τις πρώτες επιτυχίες στην Ευρώπη. Ο Γκάλης έφερε και τον πρώτο τίτλο της νέας εποχής για τον Παναθηναϊκό , το κύπελλο Ελλάδος , απέναντι στον Άρη το 1993 με προπονητή τον άλλοτε coach της μεγάλης Γιουγκοπλάστικα Ζέλικο Παβλίσεβιτς. Στα συν της παρουσίας του Γκάλη είναι και η πορεία της ομάδας έως το Final Four του κύπελλου Πρωταθλητριών το 1994 , στο Τελ Αβίβ.

Μαζί του παρέα είχε τον αγαθό γίγαντα Στόγιαν Βράνκοβιτς ο οποίος τα 4 χρόνια της θητείας του στον Παναθηναϊκό αγαπήθηκε όσο λίγοι .Ο Στόγιαν είναι ακόμα ένας παίχτης που πρεσβεύει τις αξίες των προέδρων του Παναθηναϊκού και ίσως είναι αυτό που τον κάνει τόσο ξεχωριστό ακόμα και στις μέρες μας. Ο Σάσα Βολκόφ θα κλείσει την Big 3 εκείνης της ομάδας , μια μεταγραφή πάρα πολύ σημαντική δεδομένου των παραστάσεων και της κλάσης που διέθετε. Προπονητής της ομάδας ο ευρω-coach Κώστας Πολίτης.

Την επόμενη χρονιά ο Γιαννάκης φοράει και αυτός τα πράσινα (δεν το ήθελε η μοίρα να αποτελέσει εκ νέου δίδυμο με τον Γκάλη) και ο Παναθηναϊκός πηγαίνει για δεύτερη φορά σε Final Four,στην Σαραγόσα , έχοντας στις τάξεις του και τον σούπερ σκόρερ και πρώην αγαπημένο της ερυθρόλευκης κερκίδας Ζάρκο Πάσπαλι .Ο μοιραίος Ζάρκο την προηγουμένη χρονιά για τον Ολυμπιακό ήθελε να αποδείξει ότι παραμένει κορυφαίους σκόρερ όμως για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο Παναθηναϊκός χάνει στον ημιτελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών από τον Ολυμπιακό. Το πείσμα των προέδρων γίνεται μεγαλύτερο παρά την πικρία τους.

Το 1996 στο Παρίσι ,θα κατακτήσει η ομάδα του τριφυλλιού ,το πρώτο κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της αλλά και το πρώτο που κατακτά ελληνική ομάδα. Οι κόποι δικαιώνονται με τον εντυπωσιακό τρόπο. Παρέα στον Γιαννάκη τον Στόγιαν αλλά και τον Τεν Τεν Τζον Κόρφα θα βρίσκεται ο απόλυτος dunker του ΝΒΑ , ο human highlight film , o θρυλικός Dominique Wilkins. Μια μεταγραφή πέρα από κάθε φαντασία εκείνη την εποχή , με το κλειστό του ΟΑΚΑ να συγκεντρώνει 10.000 κόσμο στην πρώτη προπόνηση του πρώην άσου των Hawks. Με τον Ντομινίκ στα παιχνίδια που η μπάλα καίει να αποδεικνύεται λίρα εκατό το πρώτο αστέρι είναι γεγονός. Προπονητής εκείνης της ομάδας ο Μπόζινταρ Μαλκοβιτς ένας δύσκολος χαρακτήρας , ένας coach που πάντα όμως στην καριέρα του είχε το μυστικό της επιτυχίας.

Η επόμενη χρονιά είναι καταστροφική .Το πράσινο οικοδόμημα δέχεται ισχυρό χτύπημα αλλά οι πρόεδροι δηλώνουν και πάλι παρόντες. Το 1998 η απόκτηση του μέλους της βασικής πεντάδας του showtime των Lakers της δεκαετίας του ΄80 Μπάιρον Σκοτ είναι γεγονός. Μαζί του ο πληρέστερος σέντερ της εποχής ο Ντίνο Ράτζα. Θα φέρουν το πολυπόθητο πρωτάθλημα Ελλάδος μετά από 14 χρόνια και κάπου εδώ ξεκινά η εγχώρια δυναστεία των πράσινων που κρατά ως τις μέρες μας . Αξιοσημείωτη εκείνη την σεζόν η παρουσία του μπέμπη Φάνη Χριστοδούλου όπου με την μπασκετοσύνη που τον διακρίνει βοήθησε και αυτός στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά πρόσθεσε και το όνομα του στους κορυφαίους Έλληνες που αγωνίστηκαν με την φανέλα του τριφυλλιού.

Την επόμενη χρόνια ο Παναθηναϊκός θα σπάσει την κατάρα του ΣΕΦ με το χίλιο-τραγουδισμένο πρωτάθλημα στο άντρο του αιωνίου αντιπάλου να αποτελεί ακόμα και σήμερα μια κορυφαία στιγμή του συλλόγου .Ο Ράτζα είχε παρέα τον Ντέγιαν Μποντίρογκα όπου εκείνη την εποχή αποτελούσε το νούμερο ένα της ευρωπαϊκής σκηνής του αθλήματος . Ο ενθουσιώδης υπέρ-ταλουντούχος Σέρβος θα αφήσει το στίγμα του την τετραετία που αγωνίστηκε στην ομάδα κυρίως για την σχέση του με την κερκίδα αλλά και τον ηγετικό του χαρακτήρα. Το mentality του Μποντίρογκα ελάχιστοι που αγωνίστηκαν στον Παναθηναϊκό το διέθεταν .

Η επόμενη σεζόν θα είχε κατά πολλούς την σημαντικότερη κίνηση της εποχής των αγαπημένων προέδρων των οπαδών του τριφυλλιού .Η έλευση στην θέση του προπονητή του μαέστρου Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Εκείνη την εποχή λίγοι ήταν εκείνοι που θα πόνταραν σε όσα μαγικά ακολούθησαν τα επόμενα 13 χρόνια. Ο Παναθηναϊκός δεν μπήκε απλά στην ελίτ αλλά έγινε ο απόλυτος αυτοκράτορας του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το 2000 στην Θεσσαλονίκη ήρθε το δεύτερο αστέρι όπου παρέα με τον Μποντίρογκα ήταν ο Ζέλικο Ρέμπρατσα αλλά και ο σούπερ σκόρερ Όντετ Κάτας.

Η συνέχεια εξίσου εντυπωσιακή .Το 2002 το τρίτο αστέρι είναι γεγονός .Με παλικαρίσιο τρόπο με μπόλικη τακτική μέσα στην έδρα της υπερηχητικής Κίντερ του Μανού Τζινόμπιλι. Τζόνι Ρότζερς και Ιμπραήμ Κουτλουάι θα αποτελέσουν τις σημαντικές προσθήκες της ομάδας. Μετά από μια περίεργη διετία η ομάδα θα επενδύσει σε ταλαντούχους νεαρούς παίχτες που για την επόμενη δεκαετία θα αποτελέσουν την βάση των επιτυχιών. Νίκος Χατζηβρέττας, Κώστας Τσαρτσαρής και ο καλύτερος όλων ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι τρεις από τους σημαντικότερους.

Ο Διαμαντίδης βήμα βήμα και με σκληρή δουλειά θα μεγαλουργήσει στην ομάδα και θα αποτελέσει τον δεύτερο παίχτη που θα δει την φανέλα του(με το Νούμερο 13) στην οροφή του ΟΑΚΑ. Καθαρά αγωνιστικά ήταν ο θεμέλιος λίθος της υπέρ-ομάδας του Ζοτς που κατέκτησε τα επόμενα 3 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για τον σύλλογο (Αθήνα 2007,Βερολίνο 2009, Βαρκελώνη 2011). Όμως για ακόμη μια φόρα πέρα του τεραστίου ταλέντου που καλλιέργησε , εκείνο που οδήγησε την φανέλα του στη οροφή στο κλειστού του ΟΑΚΑ ήταν ότι όπως και στην περίπτωση του Αλβέρτη εκπροσωπούσε ιδανικά τις αξίες του συλλόγου. Πολλές φορές από τα χείλη και των τριών προέδρων του Παναθηναϊκού είχε ειπωθεί ότι εάν ο Παναθηναϊκός είχε μορφή θα ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης.

Παρέα του ο 3D είχε τον Βασίλη Σπανούλη που η μοίρα του τον έφερε στον αιώνιο αντίπαλο , τον Μάικ Μπατίστ που δεν ήταν πρώτο όνομα όμως έγινε ίσως ο κορυφαίος σε προσφορά ξένος παίχτης του συλλόγου. Νίκολα Πέκοβιτς, Ραϊμόντας Σισκάουσκας , Ντρου Νίκολας αλλά και ο ιδιαίτερα αγαπητός Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι κάποια από τα ηχηρά ονόματα οπού υπήρξαν μέλη της δυναστείας του Παναθηναϊκού.

Ιδιαίτερη μνεία σε ένα παίχτη της ομάδας, όπου η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή. Ο Αντώνης Φώτσης ήρθε μικρός , με το ταλέντο του βρέθηκε γρήγορα στην κορυφή έφυγε για άλλες πολιτείες αλλά γύρισε πάλι στον σύλλογο , με την χαρακτηριστική του ψυχραιμία στις δύσκολες στιγμές να μένει χαραγμένη στην μνήμη του οπαδών του τριφυλλιού.

Από το 2012 και μετά ο ευρωπαϊκός τίτλος απουσιάζει .Δεν μπορεί ουδείς να κατηγορήσει τον νυν πρόεδρο του Παναθηναϊκού ότι δεν προσπαθεί διακαώς για την επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης. Τα δύσκολα χρόνια της κρίσης ήταν εκεί να κρατήσει ψηλά, μέσω του μπάσκετ το φρόνημα των οπαδών του συλλόγου. Σαφώς κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες στερούν την είσοδο στο Final Four. Όμως η αγάπη για την ομάδα ήταν εκείνη που έδωσε τις πρώτες επιτυχίες , η αγάπη για την ομάδα την έκανε παντοδύναμη στη Ευρώπη. Εν κατακλείδι η αγάπη θα είναι η πυξίδα για το ταξίδι από γιορτή σε γιορτή από εδώ και στο εξής.

Το ταξίδι συνεχίζεται…………………..