H προσωπική σφραγίδα ενός προπονητή.
Πέρσι εγώ ο ίδιος σάς έγραφα για την ομάδα τής Λαμίας, δηλαδή ότι ήταν μία ομάδα πού τό μόνο πού ήξερε να παίζει ήταν άμυνα. Έτσι την εστελνε καί την δούλευε μέσα στο Γήπεδο ο Τεννές. Μόνο άμυνα καί ότι αρπάξουμε , μέσα έξω από βαθμούς. Με νύχια καί με δόντια αλλά με αντιποδόσφαιρο η Λαμία έμεινε στην Σούπερ Λιγκ. Καί φέτος για λίγες αγωνιστικές ξεκίνησε το ίδιο ποδοσφαιρικό βιολί, δλδ από θέαμα ούτε λόγος.
Η διοίκηση αποφασίζει να αλλάξει τον Τεννέ καί φέρνει τον Χάβο. Σιγά σιγά η ομάδα αλλάζει στυλ, δουλεύει καί την ανάπτυξη από όλες τίς πλευρές, βγαίνει ορθολογικά στην κόντρα καί δημιουργεί εντός έδρας αλλά καί εκτός ευκαιρίες καί φάσεις για γκολ. Παίρνει βαθμό ή βαθμούς μέσα και έξω ενλω πλέον δεν παίζει αυτό το άθλιο ταμπούρι που έπαιζε επί Τεννέ. Φυλάγεται σωστά απέναντι στους μεγάλους αντιπάλους χωρίς όμως να κρύβεται μέσα στο γήπεδο, γενικά δεν την φέρνεις εύκολα βόλτα. Άλλη εικόνα ομάδας, άλλη φιλοσοφία παιχνιδιού καί πάντα υπολογίσιμη αντίπαλος. Εάν αυτό δεν είναι έργο ενός προπονητή, τότε τί είναι φίλοι μου;
Για αυτό καί ο κάθε προπονητής έχει την δική του σφραγίδα. Αφήνει καί αυτός τα δικά του προσόντα από κάθε ομάδα πού περνάει.
