Η αδυναμία στο δημιουργικό κομμάτι του Ολυμπιακού

Εκτός από την γρήγορη αποβολή του Καμαρά και την ατυχία με τις απουσίες σημαντικών μονάδων που επηρέασαν τον Ολυμπιακό, η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθήσαμε επιθυμητά ελκυστικά στοιχεία από τον ίδιο στο παιχνίδι του. Αναφερόμενοι πάντα στη συνολική του λειτουργία, καθώς ούτε συνδυασμούς αντικρίσαμε ούτε και την ατομική ποιότητα που πλέον είναι φανερό πως οι Ερυθρόλευκοι την έχουν ανάγκη.

Η πρώτη εικόνα του Ολυμπιακού είναι ανησυχητική, αλλά συγχρόνως παραπλανητική όπως πολλοί θα επιμείνουν με τα ξαφνικά θέματα που αντιμετωπίζει ο Μαρτίνς. Η ουσία είναι πως αντί ο Ολυμπιακός ως σύνολο να απομακρύνεται από μακροχρόνια ζητήματα, τον βλέπει κανείς να ταλαιπωρείται ακόμη με αυτά. Το βασικό είναι η έλλειψη δημιουργίας. Ακόμη κι αν ήταν στην ενδεκάδα ο Ελ Αραμπί. Πόσο μάλλον τώρα με τη Νέφτσκι που απουσίαζε ο Μαροκινός, αλλά και όλες βέβαια οι υποσχόμενες προσθήκες στα «φτερά». Ο Ολυμπιακός πάσχει από εξτρέμ ποιότητας, της μιας αξιόλογης κίνησης, όπως αυτές που επινοούσε ο Βαλμπουενά απέναντι στους Αζέρους στα… 37 (!) του.

Ας μην γελιόμαστε. Και με όλες τις παρούσες πολύτιμες μονάδες εντός της σύνθεσης, ο Ολυμπιακός έναντι του Άρη αδυνατούσε πάλι να οργανώσει μία ευκαιρία της προκοπής. Απλά τα γκολ που ακολούθησαν είναι η ποιότητα ορισμένων παικτών μέσω προσωπικής ενέργειας. Αυτή τη στιγμή μάλιστα που αναλύουμε μία εικόνα γνώριμη από τον περσινό Ολυμπιακό, πρέπει να λάβουμε υπόψη πως και στον άξονα ιδέες δεν υπάρχουν. Γιατί ο Φορτούνης προχώρησε σε δεύτερο επίπονο χειρουργείο, ενώ ο Βαλμπουενά του ενός αξιόλογου ημιχρόνου αναγκάστηκε χθες να αγωνιστεί στα τελείως άδεια φτερά. Οπότε εν ολίγοις η ομάδα του Μαρτίνς αυτή τη δεδομένη στιγμή – ενόψει και του επαναληπτικού – διαθέτει ελάχιστους παίκτες να στηριχθεί στην άμεση βελτίωση που την θέλουμε όλοι μας, όπως και ο ίδιος.

Χώρια την ανικανότητα της ομάδας να αναπτυχθεί με αξιώσεις, το στοιχείο που ενόχλησε ήταν και η έλλειψη εκείνου του κομψού pasing game του Ολυμπιακού. Η ευκολία της κατοχής που τον αναδείκνυε, τον ξεχώριζε. Ένα προτέρημα που τον ακολουθούσε σε κάθε βραδιά είτε εξελισσόταν επιτυχημένη είτε εντέλει αποτυχημένη. Τουλάχιστον με το build up του ο Ολυμπιακός μας κέρδιζε και μας κρατούσε ως το τέλος σε κάθε εμφάνιση του. Πλέον, έπειτα από τη φυγή άξιων μονάδων πριν ένα καλοκαίρι και με την τωρινή αλλοίωση του συνόλου με τις απουσίες, ο Ολυμπιακός δεν θυμίζει – τώρα που μιλάμε – εκείνη την ομάδα. Και αναζητούμε φυσικά λόγους για να πιστέψουμε το αντίθετο στη συνέχεια της πορείας του. Μήπως δηλαδή γίνουμε πάλι μάρτυρες εκείνης της εξαιρετικής ομάδας του Μαρτίνς στο κοντινό 2019.

Σίγουρα ορισμένοι θα μιλήσουν για το ότι «είναι νωρίς ακόμη», πως η ομάδα είναι «σε κατάσταση μονταρίσματος». Καλώς ή κακώς αυτή τη περίοδο ο Ολυμπιακός χρειάζεται να είναι πανέτοιμος για την είσοδο στους ομίλους. Από την άλλη, και η Νέφτσκι δεν αγωνίζεται εδώ και μήνες ως ομάδα. Και σε αυτή δεν αναλογούν εξίσου τα ίδια ελαφρυντικά; Κι όμως, ως ομάδα πάτησε περισσότερες φορές την εστία των Ερυθρολεύκων, ακόμη κι όταν και οι δύο ομάδες ήταν με 11 παίκτες στο χορτάρι. Ειδικά εάν τρέξει κανείς στις συγκρίσεις των ρόστερ, τιμής και θεωρητικής αξίας μεταξύ τους, θα πανικοβληθούν με το χάσμα που χωρίζει τους δύο αντιπάλους. Χθες ωστόσο, αυτή η διαφορά ποιότητας δεν αποτυπώθηκε στο χορτάρι. Και για να μιλάμε και με αριθμούς που καμία φορά εύκολα τους υιοθετούμε σε συζήτηση, βάσει transfermarkt η αξία της Νέφτσκι αγγίζει μόλις τα 8 εκατ., ενώ του Ολυμπιακού ανέρχεται αντίστοιχα στα 112 εκατ.

Προφανώς και η διαμορφωθείσα κατάσταση του Ολυμπιακού θα ανατραπεί κάθε τόσο που προχωράμε στις ευρωπαϊκές του προκλήσεις. Παίκτες θα επιστρέψουν, θα ενισχυθεί ως σύνολο, όπως και προσθήκες θα πραγματοποιηθούν. Το ερώτημα είναι εάν θα παρακολουθήσουμε φέτος έναν Ολυμπιακό αντάξιο σε βάσιμες προοπτικές για κάτι αξιόλογο στην Ευρώπη. Και για να απαντηθεί πρώτα πρέπει τουλάχιστον να συνέλθει για τα δύσκολα και ύπουλα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

ΥΓ. Κούρασαν οι εκπρόσωποι… τύπου του Ολυμπιακού να λένε πόσο θετικός ήταν όλο αυτό το διάστημα ο Ραντζέλοβιτς. Μέχρι χθες βέβαια, που ήταν ανύπαρκτος. Κι όχι μόνο αυτός στην επιθετική γραμμή, αλλά όλοι τους…

ΥΓ. Μας προσγείωσε χθες ο Κούντε. Δεν ήταν ο παίκτης εκείνος με την άλλοτε εντυπωσιακή κούρσα στην άμυνα του Άρη. Ίσως χρειάζεται χρόνο, καθώς από πάσες και τρεξίματα έδειχνε αρκετά πίσω…