Η αποχώρηση Τούχελ συμπληρώνει μια σειρά άστοχων αποφάσεων στην Τσέλσι | Sons Of Football
Πριν δύο χρόνια η άμεση προσαρμογή του Τούχελ στο πάγκο της Τσέλσι και η ταχεία ανασυγκρότησή της από τον Γερμανό, οδήγησαν την ομάδα σε μία απροσδόκητη κατάκτηση Τσάμπιονς Λιγκ το 2021. Ο Τούχελ που αποχώρησε αιφνιδίως από τους «Μπλε», κατόρθωσε να κλονίσει τις τότε ιδέες του Γκουαρδιόλα, γεννώντας αμφισβήτηση για την απαράλλαχτη τακτική του. Και παρότι ο Τούχελ αναδείχθηκε δικαίως σε προπονητή εκείνης της χρονιάς, οι κοντινές επιτυχίες δεν στάθηκαν αρκετές ώστε όχι μόνο να στηριχθεί ο Γερμανός, αλλά να αποτελέσει το σύνολο μακρόβιο για περαιτέρω διακρίσεις.
Εξ αρχής η τακτική του Τούχελ βασιζόταν στην αμυντική προσήλωση, στην πένταδα της άμυνας σε τακτική 5-3-2 (ή το αντίστροφο), προκειμένου με αυτά τα στοιχεία να ανασυντάξει τον σύλλογο και να προσφέρει σχέδιο προς εκτέλεση σε ειδικών συνθηκών αγώνες, όπως συνέβη επιτυχημένα στο Τσάμπιονς Λιγκ το 2021. Ακόμη κι αν αυτή η τακτική δεν θα μακροημέρευε, καθώς οι εγχώριες διακρίσεις απαιτούν μακροχρόνια πλάνα και ποδόσφαιρο με διάρκεια. Προϋποθέσεις δηλαδή που απουσίαζαν από τον απερχόμενο πλέον προπονητή, αλλά και από τις μονάδες του ρόστερ.
Αν και η Τσέλσι έχαιρε ενός ελπιδοφόρου συνόλου με δικά της «παιδιά», η συγκεκριμένη φουρνιά δεν πρωταγωνιστεί πλέον στα δρώμενα του συλλόγου. Ο Μάουντ σίγουρα παραμένει ανάμεσα στις βασικές επιλογές, αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτύπωμα βάσει αρετών, ενώ περιπτώσεις που άξιζαν αποχώρησαν άκομψα, όπως ο Άμπραχαμ.
Αναλογιστείτε ότι η Τσέλσι παρότι διέθετε τον Άμπραχαμ με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο σκοράρισμα, θέλησε να πάρει άλλο δρόμο επενδύοντας πρωτίστως στο Βέρνερ και κατά επέκταση στο Λουκάκου. Κινήσεις βέβαια που απέρριψαν εμμέσως έναν νεαρό στράικερ, ο οποίος σημειώνει πολύ καλά ποσοστά στη Serie A, και είχαν εξίσου αρνητικό αντίκτυπο από πλευράς δαπανών.
Ακριβές προσθήκες, αλλά χωρίς εκτίμηση των αληθινών προτερημάτων
Διότι μπορεί η κατάκτηση Τσάμπιονς Λιγκ να σηματοδοτούσε την αρχή μίας πανάξιας νεαρής ομάδας, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη έχοντας υπόψιν την φυγή -ελέω πολέμου- του Αμπράμοβιτς και τον ερχομό Αμερικανών ιδιοκτητών. Μάλιστα στη προσπάθεια ενίσχυσης του αγωνιστικού συνόλου, ο πρόωρος ενθουσιασμός τους δημιούργησε χώρο για ακριβές προσθήκες. Ωστόσο, οι περισσότερες επιλογές είτε αφορούν παίκτες που αποχώρησαν από ετέρους ανταγωνιστές (Στέρλινγκ, Ομπαμεγιανγκ), είτε περιπτώσεις που μεν ξεχώριζαν στην Αγγλία, αλλά ουδείς εμπιστεύεται τη μετέπειτα εξέλιξή τους (Κουκουρέγια, Φοφανά). Έως τώρα η ένταξή τους είναι δυσανάλογη των αρχικών προσδοκιών.
Επίσης, ένα άλλο παράδειγμα αστοχίας από την διοίκηση είναι η απώλεια των αμυντικών Ρούντιγκερ και Κρίστενσεν που παρίσταντο στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά αποχώρησαν ελεύθεροι δίχως οικονομικό τουλάχιστον αντίκρισμα. Για την αναπλήρωση των κενών, αποκτήθηκε ο Κουλιμπαλί, σε μία φάση της καριέρας του που είχε φύγει από τα φώτα της δημοσιότητας λόγω υψηλής απόδοσης.
Εν κατακλείδι, ο νέος προπονητής θα φανερώσει και τις διαθέσεις που έχει η φρέσκια αυτή διοίκηση για το προφίλ του συλλόγου. Όμως όποιος κι αν έρθει, εάν οι αποφάσεις συνεχίζονται χωρίς φρόνιμο σκεπτικό από τους αρμόδιους, τόσο πιο επώδυνα θα είναι τα αποτέλεσματα στον αγωνιστικό χώρο για την Τσέλσι.
