Στις 29 Ιουνίου 1986, στον τελικό του Μουντιάλ του Μεξικού, η Αργεντινή κερδίζει την Δυτική Γερμανία με 3-2. Στην αρχική ενδεκάδα της αλμπισελέστε σε εκείνη την αναμέτρηση, εκτός από το Μαραντόνα (Νάπολι), μόνο δύο ακόμα παίκτες αγωνίζονταν σε Ευρωπαϊκούς συλλόγους (ο Βαλντάνο στη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Μπουρουσάγκα στη Ναντ).

Οι υπόλοιποι 8 παίκτες στην αρχική ενδεκάδα αγωνίζονταν σε συλλόγους της Αργεντινής, χωρίς να έχουν ποτέ αγωνιστεί σε συλλόγους εκτός της χώρας τους. Προπονητής ήταν ο Κάρλος Μπιλάρδο που ως παίχτης είχε αγωνιστεί μόνο σε συλλόγους της Αργεντινής, ενώ ως προπονητής μετρούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή 15 χρόνια προπονητικής καριέρας αποκλειστικά στη Λατινική Αμερική, σε κλαμπ και εθνικές ομάδες της Αργεντινής και της Κολομβίας. Επί της ουσίας, εκτός από την επιθετική γραμμή, όλη η υπόλοιπη ομάδα αποτελούνταν από παίκτες του αργεντίνικου πρωταθλήματος.

Το ίδιο και το «μυαλό» που την καθοδηγούσε από τον πάγκο. Προχθές, στον αγώνα της Αργεντινής με το Κατάρ, μόλις δύο παίκτες της αρχικής ενδεκάδας αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Ο γκολκίπερ Αρμάνι και ο δεξιός μπακ Σαράβια, ο οποίος από την επόμενη αγωνιστική περίοδο θα αγωνίζεται με τα χρώματα της Πόρτο. Όλοι οι υπόλοιποι αγωνίζονται σε ευρωπαϊκούς συλλόγους. Η πλειονότητα των παικτών έχει μετοικίσει από μικρή ηλικία στην Ευρώπη. Ο Μαρτίνεζ από 20 χρονών στην Ίντερ, ο Αγκουέρο από 18 χρονών στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Μέσι από 12(!) χρονών στην Μπαρτσελόνα, ο Οταμέντι από 22 χρονών στην Πόρτο, o Παρέντες από 20 χρονών στη Κιέβο, ο Φόιθ από 19 χρονών στην Τότεναμ, κλπ..

Προπονητής αυτής της ομάδας είναι ο Σκαλόνι, ο οποίος από το 1998 και μετά έχει παραστάσεις μόνο από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ως παίκτης και προπονητής (με εξαίρεση τη χρονιά 2006-2007 που αγωνίστικε στη Ρασίνγκ Σανταντέρ). Τα πρώτα προπονητικά βήματά του τα έκανε ως βοηθός στη Σεβίλλη.
Η Αργεντινή του Μαραντόνα ήταν μια λατινο-αμερικάνικη ομάδα με κάποιους παίκτες που είχαν ευρωπαϊκή εμπειρία. Αντίθετα, η Αργεντινή του Μέσι είναι μια ευρωπαϊκή ομάδα με παίκτες που έχουν καταγωγή από τη Λατινική Αμερική.

Επί της ουσίας, η αλμπισελέστε έχει απωλέσει την ταυτότητά της, τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά που την έκαναν μαχητική, δυσκολοκατάβλητη, και της προσέδιδαν πάθος, φαντασία και ρυθμό. Όποιος παρακολούθησε το διπλό τελικό του κόπα Λιμπερταδόρες μεταξύ Μπόκα και Ρίβερ πριν μερικούς μήνες μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτά τα χαρακτηριστικά παραμένουν ζωντανά στους συλλόγους της Αργεντινής, όχι όμως και στην εθνική ομάδα. Οι κορυφαίοι Αργεντίνοι παίκτες έχουν ελάχιστες παραστάσεις από το λατινο-αμερικάνικο ποδόσφαιρο και δεν έχουν καταφέρει να εντάξουν στο παιχνίδι τους αυτά τα στοιχεία.

Από μικρή ηλικία γαλουχούνται ποδοσφαιρικά σε ευρωπαϊκούς συλλόγους, όπου το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η τακτική, και μετατρέπονται σε παίκτες – ρολίστες. Η μετάλλαξη του DNA της αλμπισελέστε είναι το τίμημα που πληρώνει η Αργεντινή για το γεγονός ότι αποτελεί (μαζί με τη Βραζιλία) μία από τις μεγαλύτερες χώρες εξαγωγής επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.