Η άβολη αλήθεια για τους Αγκιμπού Καμαρά και Ροντρίγκεζ

Με την έως τώρα αγωνιστική εικόνα των νέων προσθηκών στον Ολυμπιακό, οι παίκτες που ξεχωρίζουν έντονα είναι εκείνοι που ήλθαν ως συμπληρωματικοί στην ομάδα. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο τιμάει τους Ερυθρόλευκους, πως ένας άψογος νεαρός χωρίς εμπειρίες με ομάδα ανδρών και ένας εξτρέμ δίχως στέγη μέχρι την τελευταία στιγμή, διακρίνονται έναντι οποιοδήποτε άλλου καταρρίπτοντας το αφήγημα περί μεταγραφές επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, που στηριζόταν μονάχα στη θεωρία. Γιατί στην πράξη αυτοί οι δύο δύσκολα από εδώ και στο εξής δεν θα αρχίζουν μαζί στην βασική ενδεκάδα.

Αρχικά, ο Αγκιμπού Καμαρά απέδειξε πάλι πως αυτή τη στιγμή στο ελληνικό πρωτάθλημα αποτελεί τον κορυφαίο χαφ από πλευράς ατομικής απόδοσης. Ίσως σε καλή αγωνιστική παρουσία να στέκεται δίπλα του ο Πέρεθ του Παναθηναϊκού, ο οποίος κι αυτός στα καθήκοντα που διακρίνεται, προπορεύεται έναντι άλλων σε λίστες με νούμερα στατιστικής. Από εκεί και πέρα, ο νεαρός Καμαρά έχει βαλθεί να προδώσει την όλη σιγουριά και προσήλωση που έδειξε η ομάδα του για να αποκτήσει παίκτες… ενδεκαδάτους (όπως μας τους παρουσίαζαν), οι οποίοι χώρια του χρήσιμου Τικίνιο οι υπόλοιποι προς το παρόν μετά βίας χωρούν στο ενεργό rotation του Μαρτίνς.

Ο νεαρός και στο ντέρμπι απέναντι στον ΠΑΟΚ, όπως και σε εκείνο με τον Παναθηναϊκό, υπήρξε ο πιο δραστήριος, ο πιο επικίνδυνος παίκτης τόσο σε τελικές ευκαιρίες, όσο και σε καίρια κλεψίματα για να έλθουν τα δύο πολύτιμα γκολ. Το ένα πιστώθηκε στον ίδιο, ενώ στο άλλο είναι αυτός που περνά την πάσα «πάρε βάλε» στον εκτελεστή Μασούρα. Επιπλέον, για άλλη μία φορά παρακολουθήσαμε την ευχέρεια που επιδεικνύει αυτό το παιδί στο χώρο του άξονα, όταν δηλαδή ο ίδιος λειτουργεί περισσότερο ως χαφ ή δεκάρι παρά ως ακραίος στο σύστημα. Είναι πιο κοντά στην αντίπαλη εστία, ενώ με το που υποδέχεται τη μπάλα στα πόδια έχει και ο ίδιος εναλλακτικές ως προς την καλύτερη μετέπειτα επιλογή. Παράλληλα, όσο το κέντρο του Ολυμπιακού φανερώνει αυτό το δύσκαμπτο και αργό στυλ, ο Αγκιμπού θα είναι και η αρχική προτίμηση ως προς τον σχηματισμό της τριάδας. Ειδικά από τη στιγμή που ο Μαντί ακόμη δεν αγγίζει υψηλό τέμπο, ενώ οι υπόλοιποι του κέντρου σε καμία περίπτωση δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά του μικρού Καμαρά.

Και πάμε τώρα στη «πληγή» που ακούει στο όνομα εξτρέμ. Εκεί που οι Ερυθρόλευκοι ως τώρα υπομένουν την ανυπαρξία των Ονιεκούρου και Λόπεζ, ο τελευταίος της παρέας που έκλεισε και το φετινό ρόστερ, ο Γκάρι Ροντρίγκεζ, μοιάζει παίκτης που κινείται εδώ και καιρό στο έργο του συνόλου του Μαρτίνς. Χθες πραγματοποίησε αρκετά θετικό πρώτο ημίχρονο, με αρκετές ατομικές ενέργειες και μπασίματα. Όλα αυτά συνοδευόμενα με τη κλασική ταχύτητα που τον είχαμε σπουδάσει πριν κάποια χρόνια στο ΠΑΟΚ. Μάλιστα χθες κάλυψε τη δεξιά πτέρυγα του Ολυμπιακού, ενώ ο ίδιος τα γεμάτα του ματς στην Ελλάδα και στη γενική του καριέρα τα έχει πράξει κυρίως στο αριστερό φτερό. Ο Γκάρι όμως, έδειξε την ιδιαίτερη ευκολία που κινείται όπου του ζητηθεί, αλλά και σε τι μεγάλο βαθμό φέρνει άξια τον τίτλο του εξτρέμ μαζί του. Στο πρώτο μέρος κιόλας που αγωνίστηκε, μας έκανε εντύπωση και η πρώιμη χημεία μεταξύ του ίδιου και του Αγκιμπού, καθώς ο τελευταίος τον έψαξε αρκετά στο γήπεδο. Χαρακτηριστικό επίσης, πως ο Γκάρι έδωσε πνοή και πατήματα στη δεξιά πλευρά, αφού έπειτα από μακρύ διάστημα υπήρχε κάποιος να τραβά τους αντιπάλους έως το κόρνερ δεξιά.

Συνεπώς, αυτό που συμβαίνει φέτος είναι και το τελείως παράδοξο. Ο πιτσιρικάς Καμαρά, αρχικά προοριζόμενος για τη β΄ομάδα, αποτελεί και τον παίκτη κυριολεκτικά που αρχίζει από αυτόν η ενδεκάδα του Μαρτίνς, ενώ ο Γκάρι ως ο τελευταίος και… καταϊδρωμένος στην έλευσή του στο ρόστερ έχει ήδη προσπεράσει άλλους συμπαίκτες που λίγο πολύ κλείνουν τρίμηνο στου Ρέντη δίχως την παραμικρή συνεισφορά στην ομάδα.

ΥΓ. Άκρως αξιόλογη μεταγραφή και ο Τσούμπερ της ΑΕΚ, απίθανα τα αγγίγματα του..